Ode aan Cos Mouw (1943 – 2014)
“Ter nagedachtenis”
Vandaag is het precies een jaar geleden, dat mijn beste vriend en oud schaapherder Cos Mouw uit Elspeet zijn aardse leven moest verwisselen met het ‘eeuwige’. Mede daarom wilde ik graag het onderstaande verhaal en lied als een “Ode” aan hem publiceren. Mede omdat de naam Mouw ons natuurlijk bekend in de oren klinkt, ook denkend aan zijn oom Willem Mouw(1887-1973).
Cos Mouw heeft als jongen veel met zijn oom Willem Mouw opgetrokken, die hem de kneepjes van, en de liefde voor het vak bijbracht. Cos Mouw werd geboren op 10 januari 1943 en stierf op 2 december 2014 hij werd 71 jaar. Rouwdienst in de Hervormde Kerk te Elspeet: Rouwdienst
Praothokje
We zien hem nog zitten aan de rand van de heide op een zomerse zaterdagavond, zijn rode zakdoek gevouwen tot een petje als bescherming tegen de zon. In de buurt van het bekende ‘donderweitje’ op een klapstoeltje en bereid tot een praatje. Vaak kwam zijn vriend Jan van der Kolk er ook even bij zitten en was het echt gezellig.
Als het najaar werd en de buitentemperatuur daalde, dan trok hij meestal naar het kleine “Praothokje” bij de schaapskooi, in het dorp, dan kon je hem daar vinden, dat was echt zijn “stek”! Net als ons, zullen veel mensen zich dat zeker nog wel herinneren, want daar zat hij ook overdag nog wel eens. Helaas… is dit alles nu herinnering!
Ereplaats
Mede daardoor zal de naam van schaapherder Cos Mouw – net als zijn grote voorganger Willem Mouw – voor altijd verbonden blijven met de schaapskudde in Elspeet. Twee markante en unieke personen, die door hun leefwijze zo’n groot stempel hebben gedrukt op de Nederlandse samenleving en de Veluwe in het bijzonder. Beide mensen verdienen zeer zeker een ereplaats – als herinnering aan deze markante herders – in het dorp Elspeet!
Respect
Daarbij mogen wij ook zeker niet zijn weduwe Christien vergeten, die – ondanks dit grote verlies – weer met haar zo geliefde kudde over de Elspeetse Heide zwerft. Daarvoor kunnen wij alleen maar respect hebben en hopen dat zij dit nog vele jaren met haar schapen mag blijven doen. Ook willen wij hierbij herder Gartman van der Steeg niet vergeten, en ook hem nog vele gezonde en gelukkige jaren met de schaapskudde toewensen!
Sterkte
Vanaf deze plek willen wij dan ook – juist op zijn sterfdag – Christien en zoon Evert, samen met zijn Mireille, alsmede familie en vrienden van Cos Mouw, namens de Jac. Gazenbeekstichting heel veel sterkte toewensen! Daarnaast vindt u hieronder het prachtige en toepasselijke herderslied, dat ook tijdens de rouwdienst in de Nederlands Hervormde Kerk te Elspeet werd gezongen.
“Op de grote stille heide”
Op de grote, stille heide, dwaalt een herder eenzaam rond.
Wijl de witgewolde kudde, trouw bewaakt wordt door de hond.
En al dwalend ginds en her, denkt de herder: Och, hoe ver…
Hoe ver is mijn heide? Hoe ver is mijn heide?
Mijn heide…
Op de grote, stille heide, bloeien bloempjes lief en teer
Pralend in de zonnestralen, als een bloemhof heid en veer
En, tevree met karig loon, roept de herder: Och, hoe schoon
Hoe schoon is mijn heide? Hoe schoon is mijn heide?
Mijn heide…
Op de grote, stille heide, rust het al bij maneschijn
Als de schaapjes en de bloemen, vredig ingesluimerd zijn
En, terugziend op zijn pad, juicht de herder: Welk een schat
Hoe rijk is mijn heide? Hoe rijk is mijn heide?
Mijn heide…
“Op de grote stille heide – De Herder” – Auteur Pieter Louwerse (tekst) en Johannes Worp (muziek) – Genre(s) Volkslied – Brontaal Nederlands – Datering 19e eeuw – Bron “Wikipedia” – Auteursrecht Publiek domein – Logo Wikipedia Meer over De Herder op Wikipedia
Lees ook: “Een ‘Reus’ is geveld, maar een ‘Koningskind’ is geboren!”
*******************************************************************************************************************************
Uitvoering: Groot Nederlands Mannenkoor onder leiding van Martin Mans – uitgezonden door de EO