Volksverlakkerij
Spreekt u niet uit eigenbelang? Als die zwijnen overal voorkomen, tast dat ook uw verdienmodel aan.
“Dat is ook een benadering. Inderdaad: het helpt de Veluwe niet als je in alle provincies edelherten hebt. Maar ik vind het volksverlakkerij. De politiek weigert uit te leggen aan haar burgers wat het de gemeenschap kost. Neem van mij aan: elke echte Veluwenaar heeft wel iemand in de familie die een aanrijding met grofwild heeft gehad. Met blikschade, of erger, de dood tot gevolg.”
Aanrijding met een edelhert op de Veluwe – Foto: ©Eline de Jong
Niks gratis
Hoe moeilijk is het om de Hoge Veluwe draaiend te houden? U vraagt entree terwijl ik aan de andere kant van de A50, in het nationale park De Veluwezoom, voor niks ook schitterende natuur kan zien?
“Wij moeten zorgen dat wij andere dingen doen dan al die anderen, waar je voor niks naar binnen mag. Vergeet niet: voor die terreinen heb je al betaald, want die terreinen zijn aangekocht met belastinggeld. Niks gratis. Wij moeten continu met nieuwe ideeën komen.”
Welke natuur kan ik bij u zien die bij uw buren niet gratis ook te zien is?
,,Wij zijn een museum van landschappen. Op een kleine oppervlakte, van 5.000 hectare, kun je veel landschappen zien. Dat is niet overal zo, elders is het meer van hetzelfde. Of je moet je verplaatsen. De open landschappen zijn zeer geliefd. We hebben droge en natte heide, stuifzand. Het grofwild is nergens zo zichtbaar als hier. Daar zijn we goed in. We scoren ook hoog op biodiversiteit. De niet-aaibare soorten, daar zijn we goed in. Mensen komen hier naar toe om bepaalde vlinders te zien. Dat is onze ruggengraat. En we hebben drie schitterende musea.”
Een van de mooiste vennen in het Nationaal Park De Hoge Veluwe is De IJzeren Man. Het ligt in een smeltwaterdal dat gevormd is in de IJstijd – Foto: ©NP-Hoge Veluwe.
Bijl aan de wortel
Kan uw park zonder het Kröller-Muller Museum?
“Eenderde van de bezoekers komt voor het Kröller-Muller Museum, eenderde voor het park en eenderde voor beide. Zonder museum zouden we dus een heel ander verdienmodel hebben. Maar we zouden er nog wel zijn.”
Tien jaar geleden wilde de overheid dat de hekken rond uw park verdwenen, zodat de dieren eindeloos konden rondtrekken. U hield dat tegen.
“We gaan er niet meer over in discussie, met niemand. Het heeft geen enkele zin. Dat hebben we wel geleerd in de afgelopen jaren. Iedereen die daarover begint, snapt dat je de bijl aan de wortel van het bestaan van De Hoge Veluwe legt. Met zulke mensen moet je niet in discussie gaan. Ze hebben maar een doel en dat is de successtory van De Hoge Veluwe om zeep helpen.”
Je moet niet een sigaar uit mijn doos halen. Dat is lekker makkelijk – Foto: ©Erik van ‘t Hullenaar
Een illusie
U bent handig in het onderhouden van relaties. Leden van gemeenteraden, van Provinciale Staten en van de Tweede Kamer mogen altijd gratis naar binnen.
“Nee, nee, nee. De Tweede Kamer niet. Dat willen ze wel graag, maar dat doen we niet. Dat hebben ze niet verdiend.”
Waarom delen jullie die kaarten uit?
“We geven ze aan volksvertegenwoordigers van de drie gemeenten waar we binnen vallen: Arnhem, Apeldoorn en Ede. En Provinciale Staten. Die mensen moeten zien wat we doen en ze moeten mensen mee kunnen nemen om te laten zien wat Gelderland in zich heeft. We hebben hier een spin-off van 80, 90 miljoen euro in de directe omgeving.”
Is dat niet bedoeld om hen gunstig te stemmen?
“Dat is een illusie. Er zijn altijd fracties die het volstrekt met je beleid oneens zijn. Ik ben Statenlid geweest, ik weet hoe het werkt. Als je een kaart krijgt voor een orkest, ga je echt niet ineens voor de subsidie voor het orkest stemmen. Ik heb altijd een of twee Statenleden die hem terugsturen. Die zeggen: ik neem dat niet aan, geeft u hem maar aan iemand in een achterstandswijk.”
Dat zijn SP’ers?
“Nee, dat zeg ik niet. Maar ik zei tegen dat Statenlid: weet je wat jij moet doen? Als jij iets voor de achterstandswijken wilt doen, moet je een man zijn en zelf een jaarkaart kopen voor die man in de achterstandswijk. Je moet niet een sigaar uit mijn doos halen. Dat is lekker makkelijk. Daar had hij natuurlijk niet van terug. Het is alsof ik tegen de bakker zeg: geef de buurman maar gratis brood. Ja, zegt die bakker dan: wie betaalt mij dan?”
Ook gepubliceerd in Barneveldse Krant 5-12-2015/Tekst: Rob Berends – Met toestemming overgenomen!
