TV Gelderland op bezoek
Alweer een tijdje geleden kreeg ik een telefoontje uit Arnhem, een programmamaker van Omroep Gelderland aan de lijn. Op zich natuurlijk niets bijzonders zult u zeggen, maar in dit geval nou juist wel. Waarom? .”Met Barbara de Baare”, klonk een opgewekte stem, “ken je mij niet meer?”
Nou… de stem aan de andere kant van de lijn kwam mij wel bekend voor, alleen kon ik het niet direct thuis brengen. “Weet je het nog, het was in mei 2008 en ik maakte een radioprogramma over het redden van reekalfjes in de maaitijd!” Dat is nota bene ruim zeven jaar geleden, antwoord ik tjonge waar blijft de tijd?
Gelderse Koppen
Na wat heen en weer gepraat etc. kwam de vraag, of ik mee wilde werken aan het bekende TV-programma “Gelderse Koppen“.
De meeste mensen in Gelderland zullen het programma met presentator Harm Edens wel kennen, en… Barbara de Baare is een van de programmamakers van dit populaire TV-programma. Harm Edens zelf, zou het dit keer geheel aan Barbara overlaten.
Ja, wat doe je dan… tenslotte waren onze natuurvrienden Gerrit en Tiny de Graaff, ook al eens te gast geweest, en dat was ook heel erg leuk. Dus… waarom ook niet? Het mooiste zou zijn, om de opnames in en om de jachthut te maken, dat zou natuurlijk heel erg gaaf zijn.
Maar… die beslissing zou van mijn vriend Jacob afhangen, want het is tenslotte zijn eigendom. En… daar komt nog bij, dat hij niet van ‘verkeerde’ pottenkijkers houdt. Dus werden er over en weer duidelijke afspraken gemaakt, en kon de opnamedatum geregeld worden. Maandag 30 november j.l. zou deze plaatsvinden.
Natte bedoening
Toen eenmaal de bewuste maandagmiddag was aangebroken, kwam de regen met bakken vol tegelijk naar beneden, niet erg bevorderlijk voor het opnemen van een TV-programma. En de weerberichten voorspelden ook geen verbetering die dag. Het leek wel of het zo moest zijn, want bij Gerrit en Tiny was het ook een ‘natte’ bedoening. Maar, daarnaast heeft het ook wel iets, want een echte natuurliefhebber deert die regen niet, hij gaat immers “in weer en wind” op pad? Ook Barbara had zoiets van, niet zeuren maar poetsen, gewoon door laten gaan.
Geen krimp
We zouden eerst buiten een aantal opnames maken en daarna in de jachthut. Hoewel het voor cameraman Gerrit Jonker – achteraf gezien – geen gemakkelijke klus zou worden, gaf hij geen krimp. De grote filmcamera werd goed ingepakt met een speciale beschermhoes tegen de regen, op de schouder gezet en ‘hup’ daar gingen we. Ook Barbara had zich in een flinke regenjas gestoken, parapluutje op was zij er ook helemaal klaar voor.
De enigste zekerheid die wij hadden, het bleef regenen, en… dat we niemand zouden tegenkomen in het bos of op de heide tijdens de opnamen. Maar… dat gaf misschien ook wel een extra dimensie aan het geheel. Zo in mijn eentje wandelend in de regen over de Veluwse heide, met de filmcamera op de hielen, voelde ik mij net een acteur.
Zie foto’s onder: ©Barbara de Baare
Aanhoudende regen
Vlakbij mijn kin en bijna onzichtbaar zat een microfoontje bevestigd, waarmee Gerrit mij – door middel van oortjes – kon horen als ik praatte. Dat ging een paar keer mis, omdat ik mijn verrekijker soms te rigoureus aan de ogen zette. Mede door de aanhoudende regen, moest cameraman Gerrit regelmatig de lens van de camera even schoonpoetsen.
Al met al dus een heel gedoe, maar het liep allemaal als een trein, ik kon net zoveel praten als ik wilde, want als het teveel zou zijn, dan knipten ze dat er wel weer uit. “Beter meerrrrr, of beter te veel dan te weinig…,” zeg ik altijd maar. Och, zo’n TV-programma is eigenlijk maar een ‘momentopname’ uit je dagelijkse leven, maar dat is toch niet zo erg? Als de boodschap maar goed overkomt, daar gaat het om!
Laatste loodjes
Als we uiteindelijk drijfnat bij de hut aankomen, is het ook voor de TV-mensen een verademing. De olielamp wordt ontstoken en even later snort de kachel op volle toeren.
Dan is die hele natte boswandeling al heel snel verleden tijd, en wordt alles in gereedheid gebracht voor het laatste deel van de opnames.
Zowel Barbara als Gerrit zijn onder de indruk van het schitterende interieur en de intieme sfeer van deze jachthut.
Ik neem plaats in de oude rookstoel bij de kachel en vertel ‘honderduit’ over mijn liefde voor de Veluwe en alles wat daarmee samenhangt. Zo’n hele middag bezig zijn met televisie maken is totaal iets anders dan je dagelijkse bezigheden.
Televisie
Het was trouwens dit jaar wel raak met de televisie, nou ja, ik bedoel met optreden voor de TV. Eerst met Maarten van Rossem en onze Hessenwagen voor RTV-Utrecht, en later met de Barneveldse kippen in het TV-programma Geloof en een Hoop Liefde in Barneveld van de EO. Bij de laatste werd ik ‘ongewild’ tot ‘kippenfanaat’ gebombardeerd. En als geboren en getogen Barnevelder, weet ik best iets van kippen, maar ik ben zeker geen kenner en helemaal geen fanaat. Dus… dan heb je daarna iets uit te leggen aan je familie, vrienden en kennissen.
Tenslotte…
Als we na afloop van de opnames nog even gezellig – onder het genot van een mok lekkere warme thee – napraten, kunnen we met z’n drietjes terugkijken op een geslaagde middag. Want… zeg nou zelf, wat is er nou leuker, dan als Veluwenaar met je eigen regionale omroep een programma te maken?
Het heeft even geduurd, maar mede door toedoen van Omroep Gelderland en in het bijzonder programmamaker Barbara de Baare is het toch gelukt.
Lees ook: In en om een oude jachthut – Deel 3
____________________________________________________________________________________________________
Uitzending
Als alles volgens planning verloopt dan zal het programma – bij gezondheid – uitgezonden worden op: