Tijdens jacht weer aan drama ontsnapt – Deel 1

Inleiding

Omstreeks 1969 had de toenmalige Directie van de Verenging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland de jachtrechten op haar gronden van het Nationaal Park Veluwezoom verpacht aan een particuliere jachtcombinatie.Hiervan maakten o.a. de Onzalige-bossen, Schaddevelden en Imbosch deel uit. De toenmalige particuliere jachtcombinatie van de Imbosch kreeg omstreeks 1969 van de Rijksoverheid (Ministerie van Landbouw en Visserij) een roodwildbestandsvermindering ontheffing (vergunning) toegewezen van omstreeks honderd stuks. Die toewijzing bestond voornamelijk uit kaalwild (hinden, smaldieren en kalveren).

Jacht-begeleiding

Om dat grote aantal stuks grofwild binnen de gestelde termijn te kunnen realiseren (middels afschot), was het voor de twee in dienst zijnde jachtopzichters van de jachtcombinatie aanpoten geblazen. De vijf jachtcombinanten en hun gasten gingen in die tijd nooit- of hooguit zelden alleen op jacht. Dus jacht-begeleiding werd gezien als een vanzelfsprekende taak van/voor het jachtpersoneel.

Jagers

Aangezien de leden van de jachtcombinatie en hun gasten voor een groot deel nog werkende “captains of industrie” waren, had men zodoende weinig tijd voor de jacht. Dat probleem werd gecompenseerd door hun zonen in hun studententijd een worst voor te houden. Ook wel een “WIN-WIN” constructie genoemd. Die studentenzonen werden door hun ouders een bonus in het vooruitzicht gesteld. Indien deze goede studie resultaten behaalden voor hun tussentijdse tentamens en/of………. eindexamen, werd hen deelname aan de jacht in het vooruitzicht gesteld. En zo geschiedde dat de jonge jachtopzichter een studentenzoon mocht begeleiden tijdens de individuele roodwildjacht op kaalwild.

Diezig weer

Het was omstreeks 1970 in de namiddag van februari tijdens druilerig weer. Ook wel diezig (mistroostig) weer genoemd met af en toe lichte motregen en mist. Dan verlangt men dat de winter snel voorbij is en kijkt men uit naar het voorjaar.

Tactiek

Wij hadden gekozen voor de tactiek om met de oude landrover, welke eigendom was van de vader van de jonge jager, daarmee rond te rijden. Dat betekent dat bij aanblik van wild, de jager snel uitstapt en achter een boom langs het rijpad zich schuil houdt.

Alert roodwild

Vervolgens rijdt de jachtopzichter met de landrover langzaam door. Het altijd alerte roodwild houdt dan de (vertrouwde) terreinwagen in de gaten. De jager heeft dan de gelegenheid om zijn jachtbuks langs de boom aan te strijken (lees: als steunpunt) om vervolgens heel zorgvuldig een stuk wild -via een voltreffer- uit het bestand weg te nemen.

Voor de goede orde: b.v. een mikkerig (klein) roodwildkalf of mikkerige(magere) stokoude roodwildhinde. Maar het kan ook gebeuren dat langs het rijpad geen bomen staan! Dan werd van de nood een deugd gemaakt. Het reservewiel van de oude landrover was voor op de motorkap gemonteerd. Alleen lastig met b.v. oliepeil controle opdat dan die zware motorkap -inclusie reservewiel- omhoog getild moest worden. Maar erg handig omdat men de jachtbuks zo fijn op de band van dat reservewiel kan opleggen. Dan staat de jager zo vast als een huis en is men in de regel van een trefzeker schot verzekerd. Althans dat dacht ik!

Bijna een halve eeuw geleden

Ondanks dat het 45 jaar geleden is, kan ik mij die dag in februari 1970 nog herinneren als de dag van gisteren. Samen met de zoon van een der jachtcombinanten speurden wij in de Imbosch van uit de langzaam rijdende oude landrover van zijn vader naar roodwild. Plotseling zag ik aan mijn bestuurderszijde ter hoogte van de bosvakken 14-bunder en Grijzeberg, een klein roedeltje vrouwelijk roodwildwild staan, bestaande uit: twee hinden, een smaldier en twee kalveren. Aangezien er geen bomen langs het rijpad stonden, stopte ik ter plaatse en zette direct de motor af. Ik adviseerde de jager uit te stappen en zijn jachtbuks over het reservewiel voor op de motorkap op te leggen. Gelijktijdig siste ik hem toe: “het mikkerige kleine kalf, tweede van links moet je hebben”!

Mikkerig kalf

De jonge jager stapte lenig uit het oude vehikel (van Engelse makelij) en liet gelijktijdig weten dat hij de boodschap had begrepen. Om geen onnodig verstorend geluid te maken liet hij gemakshalve het voorportier open staan. Toen ik zag dat hij zijn jachtbuks oplegde over het reservewiel voor op de motorkap, concentreerde ik mij direct met behulp van mijn verrekijker op het mikkerige roodwildkalf. Vanaf mijn bestuurderspositie zag ik door het geopende plexiglas schuifruitje dat het desbetreffende kalf geheel dwars stond.

Mis… riep ik

Dus verwachte ik weldra dat de jager handelend zou op treden. Enige ogenblikken later volgde een enorme knal. Ik schrok geweldig omdat enerzijds de aluminimum cabine zich direct vulde met rook en anderzijds werd het lichter in het binnen compartiment! Mis…..riep ik en draaide mij een halve slag om in de richting van de jager. In plaats dat ik de jager verwachte aan de voorzijde van de jeep, stond hij echter pal naast de landrover, daar waar hij zo even aan de passagier zijde was uitgestapt. Toen ik omhoog keek waar het lichtschijnsel vandaan kwam zag ik een gleuf in het aluminimum dak. Direct begreep ik wat er was gebeurd, alsmede besefte ik dat het een wonder was dat ik aan een drama was ontsnapt! Waarom… zal de geïnteresseerde lezer zich misschien afvragen?

Lees ook: Tijdens jacht weer aan drama ontsnapt – Deel 2 – Slot