Jachtopzichter op de uitkijk – Foto: ©Archief Heekelaar
Het gevaar ligt altijd op de loer
De jager vertelde: toen hij het roodwildkalf wilde bejagen via het reservewiel op de motorkap als steunpunt voor zijn jachtbuks – zoals afgesproken – zag hij tijdens het mikken op het roodwildkalf diverse takjes in het vizier van zijn richtkijker. Dit zou een te groot risico van ricochet (afwijking kogel naar doel) kunnen betekenen, aldus de jager.
Volledigheidshalve vermeld: het is tijdens de jacht een gouden regel dat men ten allen tijden zorgvuldigheid dient te betrachten om het risico van “aanschieten” te voorkomen (een dier niet nodeloos te verwonden). Daarbij komt dat iedere jager verantwoordelijk is- en blijft voor het schot dat hij of zij afvuurt.
Alternatief
Daarom had de jager besloten om niet te schieten. De jager wist natuurlijk ook dat het te bejagen stuk roodwild niet tot in de oneindigheid bleef staan wachten en ieder moment kon afspringen. Daarom had hij met de snelheid als de brandweer een beter alternatief bedacht door zijn jachtbuks over het dak van de landrover op te leggen. Bij twee passen naar links had hij immers via het dak een hoger standpunt om over de hinderlijke takjes heen te kunnen schieten! Althans dat dacht hij!
De wisseltruc
Tijdens deze “wisseltruc” die slecht enkele seconden in beslag had genomen, zat de jachtopzichter nog steeds in volle concentratie door de verrekijker – via het geopende kleine plexiglas schuifruitje in het zijportier – naar het bejaagbare mikkerige roodwildkalf te loeren. Hierdoor voltrok de handelswijze van de jager – ondanks de goede bedoeling – volkomen buiten het zichtveld van de jonge wildschut. De jager had nu een prachtige vrije schietbaan en toen hij de kruisdraden van zijn richtkijker perfect op de bladpartij van het roodwildkalf had geplaatst, kromde hij zijn wijsvinger en drukte af. Mis…, klonk luid en duidelijk vanuit de cabine!
De bewuste jeep met reservewiel, waar omheen het allemaal gebeurde – Foto: ©Archief Heekelaar
Resumé
Na reconstructie bleek dat de jager wel – via de grote richtkijker op de buks – een vrije schietbaan had, doch hij realiseerde zich niet dat de loopmonding van de buks ongeveer vijf centimeter lager is gelegen. Dus toen hij schoot lag de lagere loopmonding, gerelateerd aan de middellijn van de grote richtkijker van zijn jachtbuks, niet vrij t.a.v. het cabinedak!
Dit zijn de feiten waarom na het schot de kogel in één streep door het boterzachte aluminimum cabine dak boorde en vervolgens rakelings op enkele centimeters over het hoofd van de jachtopzichter te pletter sloeg in het stalen raamkozijntje. Hierbij doorboorde de kogel de glij-sponning van het stalen raamkozijntje waar de jonge wildschut tijdens het schot geconcentreerd voor/door zat te loeren! De gevoelige kogelpunt is wellicht direct door de weerstand van het stalen raamkozijntje in diverse stukjes – gelukkig – buiten de landrover gedeformeerd. Wij zagen na de knal dat het roedeltje roodwild ijlings – en heelhuids een veilig heenkomen zocht in de richting van de dichte bosschages Beerenberg.
Jachtopzichter Ton Heekelaar op de Rheder Heide – Foto: ©Wim K. Steffen
Het moreel van dit verslag
Uit dit verslag blijkt dat de onderlinge voeling tussen jager en jachtopzichter letterlijk en figuurlijk een samenspel blijkt van levensbelang. Niet alleen in het belang van veiligheid maar ook om te komen tot een vruchtbare jacht zonder ongelukken.
Persoonlijke noot
De opsteller van dit verslag ziet de omgang met vuurwapens gelijk als een zaagmachine. Beide liggen continu op de loer om je te grazen te nemen! Advies: ten allen tijden waakzaam- en bij de les blijven!
Tot slot
Direct na dit voorval heeft de jonge jachtopzichter zijn Tiroler-jagers-hoed afgezet in de vaste veronderstelling dat de bovenzijde van de hoed door de kogel was geschamd. Dat bleek niet het geval. Edoch, en paar centimeter lager, dan had deze inmiddels gepensioneerde wildschut met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid – totaal – niets meer van dit incident vernomen!
