Elk seizoen heeft zijn eigen bekoring
Heel even lag er sneeuw op de oude eik, maar ze was al weer snel verdwenen – Foto: ©Jac. Gazenbeek (†)
De sneeuw waarop december ons heel even trakteerde, was weer erg snel verdwenen. “Tja,” zegt de boer van ‘Het Bouwhuis’ op Landgoed Kernhem bij Ede, als we samen op zijn erf met de hooibergen en schuren de geweldige eikenboom in naakte wintertooi staan te bekijken, “tja, ik had ‘s avonds die bui al zien hangen. Toen ik voor het naar bed gaan nog even de ronde deed langs de kippenhokken, zat de lucht potdicht. Ze smaakte naar sneeuw, zoals ik weleens zeg”.
Volgens de boer kan de lucht ook naar mist ‘smaken’. Of dat nou een kwestie is van de neus of van de tong, dat weet hij niet. “Daarvoor moet je bij de geleerden zijn”, zegt hij. Maar goed dit keer had hij weer gelijk. Kanjers van vlokken de volgende morgen, maar ze smolten al gauw in de modder, waar toen geen gebrek aan was.
Even ging de boer van ‘t Bouwhuis een oud spreekwoord door het hoofd: “Als de sneeuw valt in het slik, geeft het ijs binnen drie dagen dun of dik”. En omdat een gewaarschuwd man voor twee telt, heeft hij toen een extra laag blad uit het bos gehaald en over de ingekuilde bieten en aardappelen gegooid. Maar dit keer ging de vorst-vlieger niet op. Een enkel bescheiden nachtvorstje, daar is het tot dusver bij gebleven.
De dikke boom
Als we zo over het boerenwerk in wintertijd gebabbeld hebben met de boer, kijken we nog wat om ons heen. Toch heel anders allemaal dan in de andere jaargetijden. Zeker, ook mooi.Elk jaargetijde heeft z’n eigen bekoring. Maar met een tikkeltje sneeuw is het toch wel erg apart, zegt de boer: “Je had voor de aardigheid eens moeten zien hoeveel mensen vorig jaar hier op de eerste autoloze zondag op het erf een foto kwamen nemen. Ik trof er lui onder die helemaal uit Utrecht en Amsterdam met de trein naar Ede waren gekomen en te voet richting Lunteren sjouwden. Het erf met de dikke boom is nu wel honderd keer op de foto gezet”.
Schilderij
Veel mensen hadden beloofd een foto te sturen, maar daar blijkt dan nooit zoveel van terecht te komen. “Hoeft ook niet”, zegt de boer, “ik heb er al een prachtige foto van, en ook een schilderstukje van de schilder die vroeger halfweg Ede-Lunteren woonde op de villa ‘Vita Nova’. Daar zit nu het restaurant ‘Flora’ in. Schiedges heette die schilder. Die kon er wat van. Ik heb eens bij hem thuis een schilderij van de Doesburger molen gezien. ‘t Was om stil van te worden, zoals hij die oude houten kast had geschilderd tegen een lucht die rood en oranje was van de ondergaande zon”.
‘t Gesprek gaat zo nog een poosje door, maar dan wordt het tijd voor ons om op te stappen. “Geen kou voorlopig,” zegt de boer ineens, “de lucht ziet er niet naar uit.”
Een schitterende opname rond 1968 van boerderij “Het Bouwhuis” op het landgoed Kernhem in Ede in de winter. De eikenboom is de dikste eikenboom van Gelderland en meer dan 300 jaar oud – Foto: ©Jac. Gazenbeek (†) – Archiefno. GA15752
Lauw
We merken dat al gauw. In het open veld voelt de lucht lauw aan. Het is geen winter die de naam verdient. Fijne regendruppels tikkelen tegen je wang en we behoeven niet te twijfelen: er komt geen vorst voorlopig.
De Lunterse Galgenberg en de bossen van het Gello doezelen weg in een grijze nevel. Windstil is het. Als nu maar niet van nevel tot mist uitdijt, want dan zal de boer van ‘t Bouwhuis wel weer voorspellen: “Mist, ijs in de kist”. We kunnen nog best een veeg uit de pan krijgen van Thialf, want de winter is nog jong.
Tekst: Jac. Gazenbeek – Uit: Edese Courant 4 januari 1975
___________________________________________________________________________________________
Jac. Gazenbeek (1894-1975)
Allerlaatste gepubliceerde verhaal in de Edese Courant!
Bovenstaande artikel is het allerlaatste verhaal van Jac. Gazenbeek, gepubliceerd in de Edese Courant van zaterdag 4 januari 1975. Ruim drie weken later, op zondag 27 januari 1975 stierf de schrijver Jac. Gazenbeek, hij werd 80 jaar.
Tijdens zijn leven heeft de schrijver honderden artikelen geschreven in kranten en tijdschriften, en daarbij fotografeerde hij ook zelf zijn onderwerpen.
Het gehele archief is in 2014 overgedragen aan het archief van de Gemeente Ede. Zo af en toe zullen wij – uit dit archief – een mooi verhaal van of over de schrijver Jac. Gazenbeek op ons weblog publiceren.
Lees ook: Verhuizing Gazenbeek Centrum
___________________________________________________________________________________________
Inventarisatie Gemeentearchief Ede
Momenteel zijn mensen van het Gemeentearchief Ede bezig, het archief van Jac. Gazenbeek en de stichting, te inventariseren.
Waarvoor wij hen natuurlijk zeer erkentelijk zijn!
Men hoopt binnen afzienbare tijd alle stukken – ter inzage – gereed te hebben. Een geweldige klus, dat kunt u begrijpen, maar… zodra er meer over bekend is, laten wij het u weten!
