Reebok in bastgewei
Wat was het in één keer weer mistig geworden afgelopen zondagmiddag, we hadden juist zo gehoopt dat het open zou trekken. ‘s Morgens was het ook al zo’n klein wereldje, dus dachten we bij onszelf, dan maar vanmiddag er op uit. Helaas, toen wij over de Hoge Veluwe reden onttrok een gordijn van mist alles aan ons uitzicht. Toch lieten we ons daardoor niet uit het veld slaan, want mist heeft ook soms zo haar bekoring, dat zou ook nu weer blijken.
We waren net Jan Aaltensland gepasseerd, toen we links in de dekking iets zagen bewegen. Hier was de mist wat minder dicht en konden we redelijk goed zien wat het was. Daar stond in vol ornaat tussen de jonge bomen, een schitterende reebok in bastgewei. Zomaar even voor zich uit te kijken, omdat hij heel misschien toch wat gehoord had. Nou ja, het zou kunnen, we waren wel uiterst voorzichtig te werk gegaan, maar… in zo’n kaal bos lijkt het minste geringste geluid wel een onweersbui. We hebben hem gelukkig eerder ontdekt, dan hij ons. Er lagen helaas wel veel takken op de grond, maar ja dat is tegenwoordig overal hetzelfde, ‘modern bosbeheer’ heet zoiets. Misschien beter voor de natuur, maar… wel erg lastig voor de fotograaf. Het zij zo…
Daar stond in vol ornaat tussen de jonge bomen, een schitterende reebok in bastgewei – Foto: ©Louis Fraanje
Zes-ender
Als we hem eens even goed kunnen observeren, zien we dat het een zes-ender is. Al zit het gewei nog in de bast, we kunnen al wel constateren dat hij heel mooi en evenwijdig heeft opgezet. In ieder geval een bok om in de gaten te houden als hij over enkele maanden gaat vegen. Zo van de zijkant bekeken, komt het gewei van een reebok vaak mooier uit dan recht van voren. Zijn rechteroor draait onze richting uit en even later ook zijn kop, dan duurt het maar even, of hij gaat er als een speer vandoor. Nou ja, niks aan te doen, gelukkig heeft de camera haar werk gedaan en staat hij er gekleurd op.
Dan ziet hij ons staan, en duurt het maar even, of hij gaat er als een speer vandoor – Foto: ©Louis Fraanje
***
Geweidragers in de mist
Dat was in ieder geval de eerste vangst weer vandaag, die is ‘binnen’ zou de jager zeggen, zo ook wij. De camera wordt weer even terzijde gelegd in de auto, en onze tocht gaat verder. Bij de uitgang naar Hoenderloo gaan we rechts de Houtkampweg op. “Zullen we even bij het Zwarte Veld gaan kijken?” stel ik Fransien voor, “misschien loopt het hert met die kromme oogtak er wel weer!” Ze knikt instemmend en we zetten koers naar het Zwarte Veld.
Ondanks de laaghangende mist, is het zicht redelijk al blijft de wereld klein. Als we eenmaal op onze bestemming zijn aangekomen, zien we tussen de nevelflarden door enkele herten (geweidragers) in het hoge gras staan. Een aardige grote jongen, een 16-ender staat wat vooraan en kijkt op als we onze auto langs de weg parkeren. Dat gebeurt wel vaker, omdat onze jeep veel weg heeft van de jeep waarin de boswachters of jachtopzichters van de Hoge Veluwe rondrijden en de dieren dan denken dat hij komt voeren.
Een mooie 16-ender staat wat vooraan en kijkt op als hij ons ziet – Foto: ©Louis Fraanje
Mysterieus gezicht
Dat was dus een kleine misrekening voor hem, maar voor ons weer een meevaller. Het is trouwens een schitterend gezicht om de dieren zo in de mist te zien staan. Eigenlijk voor mooi, iets te ver weg, dus… gewoon wachten tot ze misschien wat dichterbij komen. Ons geduld wordt wel even op de proef gesteld, want het duurt zeker zo’n drie kwartier, voordat er leven in de ‘brouwerij’ komt. Drie grote jongens komen stap voor stap uit het nevelgordijn tevoorschijn en blijven op een afstand nieuwsgierig staan kijken.
Rechts in beeld staan er twee direct achter elkaar, als ik het goed zie, staat vooraan de 20-ender met een wolfstak die we enkele dagen geleden hier ook zagen, de kromme is er niet bij. Door de mist en doordat de beide geweien zo dicht bij elkaar staan, kom ik er niet goed uit wat het is. Alhoewel het een prachtig gezicht is, die twee zo dicht achter elkaar, met als toegift links nog een mooie 14-ender , die staat toe te kijken. Een mysterieus gezicht, deze grote geweidragers, omgeven door de nevelslierten van de laaghangende mist.
Een prachtig gezicht, die twee zo dicht achter elkaar, met links nog een mooie 14-ender – Foto: ©Louis Fraanje
Weer of geen weer
Bert Garthoff (1913-1997) – Foto: ©NPO
Ongetwijfeld moet ik terugdenken aan het vroegere natuurprogramma “Weer of geen weer”, dat zondagsmorgens op de radio gepresenteerd werd door de bekende presentator Bert Garthoff . Een succesprogramma dat van 1955 tot 1978 werd uitgezonden, de ouderen onder ons zullen het zich vast nog wel herinneren. Later opgevolgd door “Vroege vogels”.
Dat ene zinnetje “Weer of geen weer”, zegt eigenlijk alles, want wat voor weer het ook is, dat mag nooit een belemmering zijn om naar buiten te gaan. Vandaag is dat maar weer eens heel duidelijk bewezen.
___________________________________________________________________________________________
Hieronder een klein filmpje van de laatste uitzending “Weer of geen weer” in 1978:
