Niet alledaags fenomeen
Al zwervend met mijn “kiekkast” langs de Veluwezoom kwam ik recentelijk op 4 februari jl. een ongeveer 7-jarige hert tegen met opvallend sterk ontwikkelde midden-takken. Direct herkende ik het hert dat ik vorig jaar op 13 februari 2015 in dezelfde omgeving ook op de gevoelige plaat heb weten vast te leggen.
<< Hert Zonder Naam – Foto: ©Ton Heekelaar
Nu zal de trouwe lezer van “De Veluwenaar” zich afvragen: “is dat bij deze 14-ender soms iets bijzonders?” Inderdaad, niets bijzonders. Maar toch……. ware het niet dat dit hert tijdens het jaarlijks ritueel bij het schuiven van een nieuw gewei (voorjaar/zomer), ik thans een opmerkelijk detail heb waargenomen.
Dit niet alle daags natuurfenomeen wilde ik gaarne met jullie delen.
Het bekende Hert Zonder Naam op 4 februari Zuid-Veluwe – Foto: ©Ton Heekelaar
Extra endje
Toen ik het hert op 4-februari jl. wist te platen zag ik in eerste instantie geen bijzonderheden anders als de mooie beide sterk ontwikkelde midden-takken. Edoch, toen ik dezelfde avond de foto’s vanuit mijn camera op mijn computer plaatste zag ik direct het opmerkelijke natuurfenomeen. Het hert in mijn natuur-cartotheek genaamd: “Hert Zonder Naam”, had namelijk halverwege zijn linker ijstak een extra endje geschoven (zie attentie vinkje op foto).
Als u goed kijkt dan valt meteen het uitstulpinkje aan de linker ijstak op – Foto: ©Ton Heekelaar
Oogbeschermers
Het woeker uitstulpinkje bij de aanzet (bovenop) deze ijstak is iets dat vaker bij herten wordt waargenomen. Volledigheidshalve vermeld: ijstakken die strak boven de oogtakken worden geschoven – dus tussen oogtak en middentak- zijn gerelateerd aan het Engelse woord voor oog. Dus zowel de oogtak als de ijstak kunnen tijdens een bronstgevecht feitelijk worden aangemerkt als “oogbeschermers”. Er zijn herten die geen aanleg hebben om ijstakken te schuiven. Dat is niets bijzonders en kan gezien worden als speling van de natuur. Sterker nog, er zijn herten die wel een aantal jaren één- of beide ijstakken schuiven en daarna een paar jaar geen.
Samen met voorzitter Louis Fraanje van de “Jac Gazenbeekstichting” hebben wij het reeds vaker gezegd: “De natuur is steeds verrassend en daarom zo boeiend”.
