Winters landschap
Op zondag werden we op de Veluwe verrast door een flink pak sneeuw. Niet direct bij ons in Ede, maar op de Noordoost-Veluwe richting Hoenderloo en Beekbergen konden we volop genieten van het winterse landschap. Met name in de ochtenduren sneeuwde het stevig door, waardoor er een laag van enkele centimeters ontstond. Ik neem u even mee op onze tocht over een wit besneeuwde Veluwe.
Witte deken
Eindelijk een witte deken over het Veluwse landschap. Dus… dan blijf je niet binnen, dan ga je er op uit en maak je dankbaar gebruik van die plotselinge winter. Als we in de middag over de Berg en Dalweg van Hoenderloo naar Beekbergen rijden, krijgen we beiden het gevoel, dat het nu dan eindelijk op een echte winter gaat lijken.
Zwarte Woud
Dit is even puur genieten, want zeg nou zelf, wat hebben we nog voor winter gehad tot nog toe? Veel regen en nog eens regen, dus dan mag je toch wel even ‘uit je dak’ gaan bij zo’n mooie wit-besneeuwde zondag als deze. Even verderop zien we een bosvak met schitterende hoge Douglassparren, dit lijkt – met een beetje fantasie – wel wat op het Zwarte Woud in Duitsland, maar dan anders. Ik zal niet teveel overdrijven.
De boswachter
Als we zo bezig zijn met mooie plaatjes te schieten, vergeet je voor even de wereld om je heen en heb je alleen maar oog voor al het mooie om je heen. Als je dan opeens vanaf de weg een mannenstem je naam hoort roepen, vraag je jezelf af wat dat nu weer heeft te betekenen. Dan blijkt het boswachter John ter Horst te zijn, die op surveillance is en toevallig die man met de grijze baard in de smiezen heeft, in de goede zin des woords.
Buitenman
Ook hij geniet van de witte wereld en we kletsen even gezellig over van alles en nog wat. John is ook een echte buitenman, die zijn sporen – letterlijk en figuurlijk – wel verdiend heeft in de groene wereld op de Veluwe. Al jarenlang in dienst van het Geldersch Landschap & Kastelen en bijna met pensioen, weet hij van geen ophouden. Bij allerlei activiteiten en evenementen die met het ‘Groene ambacht’ te maken hebben, kun je hem tegenkomen. Na wat heen en weer gepraat te hebben nemen we afscheid en zullen elkaar – bij gezondheid – nog wel weer ergens tegenkomen.
Buitenland
Vanaf Beekbergen nemen we de oude provinciale weg richting De Woeste Hoeve en als we dan uiteindelijk rechtsaf slaan en via de Oude Arnhemseweg onder het wildviaduct doorrijden, lijkt het echt een beetje buitenland. Die glooiende heuvels en daar in het midden die weg met de tunnel, alles bedekt onder een witte sneeuwlaag, gewoon schitterend. Als we er onderdoor rijden, wordt dat gevoel alleen nog maar versterkt.
Beetje extra
Bij Groenendaal volgen we nog even een stukje de Oude Arnhemseweg, een beetje nostalgie komt hier om de hoek kijken, want vroeger liep deze door naar Arnhem. Nu ligt evenwijdig hiermee de snelweg A50 en loopt dit oude deel dood en moet je bij Groenendaal weer terug. De oude weg ligt nog vol met sneeuw en we moeten voorzichtig rijden, onderwijl maakt Fransien de mooiste plaatjes van al die winterse taferelen.
Het heeft even geduurd, maar eindelijk is het dan zover, want een winter zonder sneeuw, dat is toch raar. Tenminste, dat vinden wij wel, want het geeft toch net dat beetje extra aan dit seizoen. Wij zeggen dan; beter laat dan nooit, alhoewel het in maart of zelfs april nog wel eens kan winteren.
Genoten
Het is maar goed, dat we niet in Ede zijn gebleven, want daar is nauwelijks wat sneeuw gevallen. Met name op de Noordoost-Veluwe en Noordwest-Overijssel is de sneeuw blijven liggen. In andere delen van het land was het net iets te warm voor dichte sneeuwval. Maar… wij hebben in ieder geval genoten van al dit moois!