Op weg naar de top – Foto: ©Louis Fraanje
Op de Posbank
Nadat we afgelopen zondag volop genoten hadden van het winterse landschap, zijn we gisteren weer eens in het Nationaal Park Veluwezoom op de Posbank wezen kijken. Daar deden we in de sneeuw ook nog een leuke en kleurrijke ontdekking
Waar elders de sneeuw reeds lang verdwenen was, lag hier op een aantal plaatsen nog aardig wat. Misschien dat het ook wel komt doordat je hier wat hoger zit dan de rest van de Veluwe en de temperatuur de hele dag onder het vriespunt bleef.
Schitterend uitzicht
Het heuvelachtige landschap en de slingerende wegen met aardige haarspeldbochten er doorheen, geven je het gevoel of je daadwerkelijk in de bergen rijdt. Hoewel je bij het Rozendaalse veld het hoogste punt van de Veluwe kunt vinden, namelijk 110 meter, zal een Oostenrijker je vierkant uitlachen. Afijn, dat zij dan maar zo, al met al is dit wel de hoogste stuwwal en het hoogste punt van Nederland buiten Zuid-Limburg, heb ik mij laten vertellen. Nu we het toch over hoogtes hebben, als we eenmaal bij de Posbank zijn, lopen we samen even naar de heuvelrand om te genieten van het schitterende uitzicht richting Duitsland. Dit wonderschone uitzicht is telkens weer een verrassing!
Een wit-besneeuwde Posbank met een schitterend uitzicht – Foto: ©Louis Fraanje
Rood-bruine gloed
Onderweg hierheen was ons de rood-bruine gloed – die op dit moment over de loofbomen ligt – al opgevallen, deze gloed zie je het duidelijkst bij de berken. Dit zijn alle nieuwe knoppen, waar straks de blaadjes uitkomen. Hierboven op de Posbank steken de kruinen van deze sierlijke witte berken met hun rood-bruine gloed op de takken nog mooier af tegen de strakblauwe lucht.
De sierlijke berken met hun rood-bruine gloed tegen een strakblauwe lucht – Foto: ©Fransien Fraanje
Bloeiende gaspeldoorn
Op onze wandeling worden we getroffen door de weelderig bloeiende struiken van de gaspeldoorn, die hier in grote getale te vinden zijn. Een vreemd gezicht tussen de sneeuwresten op de hellingen van de Posbank die groene en stekelige struiken met hun gele bloemen te zien. Mensen verwarren deze struik nog wel eens met de brem, maar die bloeit op z’n vroegst pas in april en… daarvan is de bloei ook veel uitbundiger. Al verbaas ik me de laatste tijd nergens meer over, want wat is er nu niet vroeg?
Bloeiende gaspeldoorn tussen de laatste sneeuwresten – Foto: ©Fransien Fraanje
Gaspel en gesp
Gaspel in Gaspeldoorn is een verkleinwoord van het Middel-Nederlandse woord ‘gaspe’ dat haak of gesp betekent. In de Middeleeuwen werden dorens, onder andere die van de Gaspeldoorn, gebruikt als sluiting van kleding. Ulex stamt waarschijnlijk af van het Keltische ec of ac (punt), naar de stekels, maar volgens anderen van odax (stekelig). Europaeus betekent Europees.
Brem en bezem
Over de brem hoorde ik een tijdje geleden nog iets interessants. De Latijnse naam voor brem is Cytisus scoparius. Scopa, is Latijn voor bezem en in het Engels “broom“. Van de takken kun je een bezem maken, maar kijk er wel mee uit, want een Engelse gezegde luidt: “If you sweep the house with a blossom broom in may, you’ll be sure to sweep the head of the house away”. Dus… geen bezem maken van een bloeiende brem, maar wachten totdat de struik is uitgebloeid. Let in ieder geval dus in april/mei maar eens op de gelijkenis van de brem met de gaspeldoorn
Het geel van de gaspeldoorn steekt mooi af tegen de donkere heuvels – Foto: ©Fransien Fraanje
Tijdgeest
Dus… voor de bloeiende brem moet u nog even geduld hebben, het gaat allemaal toch al zo snel. Bij dit alles valt het ons op, dat de mensen tegenwoordig steeds meer haast schijnen te hebben, blijkbaar is het de ‘tijdgeest’ en dat is best jammer. Deze prachtige dag geeft ons in ieder geval al een beetje ‘lentegevoel’ en doet je alweer verlangen naar het voorjaar. “Bij het lengen der dagen, zakken de kragen”, zegt Louis altijd, een uitspraak die hij ooit hoorde van een oude kennis. Een waarheid als een koe, maar nu houdt ik de kraag toch nog maar even wat hoger, want hoewel de zon steeds krachtiger aan het worden is, ligt het voorjaar nog ver weg.
De Veluwse filosoof Louis aan de rand van de Posbank – Foto: ©Fransien Fraanje
Bruisend gevoel
Als Louis, leunend op het hek dat langs het wandelpad staat, een beetje om zich heen staat te kijken en te filosoferen, moet ik onwillekeurig denken aan vroeger. Geboren in de grote stad Den Haag, met de duinen en de zee bij Scheveningen, voert dit wijdse uitzicht mij weer terug naar die kindertijd. Ik vindt de Veluwe prachtig met zijn bossen en heidevelden dat mag duidelijk zijn, maar de golven in de branding van de Noordzee blijven bruisen in mijn oren.
Het witte mutsje tussen het geel en groen van de gaspeldoorn – Foto: ©Fransien Fraanje
Je weet maar nooit
Al met al hebben wij in ieder geval weer met volle teugen genoten van deze schitterende dag en hopen dat er nog vele mogen volgen. Nog één keer kijk ik om naar die mooie gele gaspeldoorn en wat denk je? Daar tussen het geel en groen zie ik een klein wit hoedje, het lijkt wel een kabouter met een ijsmuts op. Net of hij zeggen wil: “De winter is echt nog niet voorbij hoor.” We geven hem gelijk, want… je weet maar nooit!
