Zachte heelmeesters…
Wij mogen ons best gelukkig prijzen, dat we in een democratisch land wonen. Een land waar wij nog onze mening vrij en blij mogen verkondigen. Aan de andere kant kan diezelfde vrijheid van meningsuiting ook de spuigaten uit gaan lopen. Wat mij vooral de laatste jaren steeds meer opvalt is, dat men het telkens weer over zijn of haar rechten heeft en steeds minder over de plichten.
Normen en waarden zijn zaken die ergens in een ver verleden een rol speelden. Praten, dat doen we wel, gespreksgroepen rijzen als paddenstoelen uit de grond, en… d’r wordt wat afgepraat. Laten we maar eens overgaan tot daden, in plaats van al dat geleuter. Stond er niet eens ergens geschreven: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden?”
Kwestie van fatsoen
Zonder regels loopt niets, of het nu in de sport is of in het dagelijks leven, dan ontstaat er chaos. Daarom zijn er ook wetten gemaakt, en als men die overtreedt dan komt de wetsdienaar in actie. Dat is zo langzamerhand bij velen totaal onbekend, want wij zouden gelukkig moeten zijn in dit ‘ruimdenkend landje’ waar alles kan en mag. Als er hier al regels zijn, dan worden die net zo lang overtreden tot wij het gaan gedogen.
Zo wordt het gewoon norm, om regels te overtreden. Bepaalde groepen mensen ontberen elk besef van respect, en schromen niet om een grote mond op te zetten tegen een ieder die hun gedrag bekritiseert. Gedraag je in het openbaar gewoon zoals het hoort, en dat heeft niets te maken met gebrek aan tolerantie, het is simpelweg een kwestie van fatsoen!
Wederzijds respect… Dank u wel.
Alarmerend
Wij mogen onze ogen zeker niet sluiten voor de werkelijkheid. Dat de omstandigheden waaronder handhaving en toezicht in het buitengebied zich bevinden buitengewoon slecht zijn, dat is ons wel duidelijk en kunt u ook lezen in het artikel: “Aantal stropers op de Veluwe is verdubbeld!”
Alarmerend is, dat juist de natuurbeschermingsorganisaties in het verleden fors hebben bezuinigd op boswachters (50% reductie in de kosten voor toezicht). Ook bij Staatsbosbeheer werd er fiks bezuinigd op het toezicht, volgens SBB was ‘dat niet haar taak’, bovendien ‘zou de natuur geen schade lijden’.
Waar hebben we dan eigenlijk nog boswachters voor nodig? Moet een boswachter dan alleen maar gezellig rondhuppelen en zich in allerlei bochten wringen om de grote massa maar te behagen? Velen schijnen niet in de gaten te hebben dat, als we het tij niet keren, het binnen niet al te lange tijd, afgelopen is met het toezicht. En… als er straks helemaal geen toezicht meer is, dan is ook onze mooie natuur de grote verliezer!
Jachtopzichter of faunabeheerder
Illustratie: ©Beroepenplaatjes.nl
Sorry, ik mag eigenlijk geen jachtopzichter meer zeggen, het woord jachtopzichter is blijkbaar ‘uit den boze’, het heet tegenwoordig met een mooi woord ‘faunabeheerder’! Lieve mensen, dan ontkom ik er niet aan, om eens onbedaarlijk in de lach te schieten, want … jaren geleden mochten we ook geen ‘boer’ meer zeggen, maar ‘agrariër’.
Het woord ‘boer’ klinkt toch vele malen mooier, en menige ‘boer’ is er juist trots op, en vindt het een ‘eer’ om zo genoemd te worden. En… zeg nou zelf, wat is er mis mee? Dus… geldt dat dan ook niet – in grote lijnen – voor de jachtopzichters?
Tenslotte…
Natuurlijk is maatschappelijk draagvlak belangrijk, maar is bij onze “natuurbeschermingsorganisaties” het ‘hek’ niet letterlijk en figuurlijk van de dam? Een natuurbeschermingsorganisatie (het woord zegt het al) dient zich primair te richten op de bescherming van de natuur; rentmeester zijn over datgene wat je toevalligerwijze in de schoot geworpen is.
Dat verstaat zich niet met het afbreken van toezicht, het ongelimiteerd laten groeien van wildpopulaties, of deze eigenlijk een onwaardig bestaan geven. En dan tenslotte de triomfantelijke verkondiging aan den volke dat deze (maak)natuur haar eigen gang mag gaan. Nou sorry, maar maak je jezelf dan hier niet erg ongeloofwaardig mee? Ik wens u alvast een fijne, èn vooral rustige boswandeling toe!
Lees ook eens: Een kleine, goedbedoelde satire…
