Simpele regels op een oude deur
Op onze zwerftochten komen we zo af en toe wel eens iets heel aparts tegen, iets waarvan je meteen tegen elkaar zegt: “Hé, dat is nou net weer iets, waarvan je er zeker geen dertien in een dozijn hebt!” Iets bijzonders, kortom iets unieks, iets wat je niet iedere dag tegenkomt. Heel vaak is dat gewoon iets heel simpels, iets ‘kleurrijks’ dat ons nou juist opvalt in de ‘grijze’ massa. Gewoon een paar simpele regels op een oude blauwe schuurdeur geschilderd.
De oude schuurdeur op een binnenplaatsje achter het huis – Foto: ©Louis Fraanje
Boeken zoektocht
Zomaar ergens langs de weg in het buitengebied, op weg van Lunteren naar Ede, reden we via Ederveen de Meikade op. En daar liepen we er zomaar pardoes tegen aan, op een binnenplaatsje achter een huis. Vanaf de openbare weg, was het ons niet eerder opgevallen. Maar… mede door onze zoektocht naar oude boeken, kwamen wij hier terecht. Zoutewelle boeken, stond ergens op een bord geschreven. Natuurlijk, daar moesten we maar eens even gaan snuffelen en… achter de winkeldeur, stapten we een heel klein en knus winkeltje binnen. Vol met nieuwe en tweedehands christelijke boeken, die keurig gesorteerd stonden te wachten op een koper.
Waardering voor het oude
De eigenaar was een aardige jongeman, die ons netjes te woord stond. Niks geen artistieks of kunstzinnigs aan te zien of te bemerken, zo op het eerste gezicht. Maar wel iemand met gevoel voor traditie, iemand die zeker niet het vuur uit z’n sloffen loopt voor de nieuwe tijd. Nee, gewoon iemand die nou juist waardering heeft voor het ‘oude’!
Enkele simpele regels op een oude deur – Foto: ©Louis Fraanje
De moeite waard
Het boek wat wij zochten, zat er helaas niet tussen, maar de ‘oude’ en ‘gemoedelijke’ sfeer hebben we wel geproefd. En… toen we eenmaal weer buiten stonden, hebben we het allemaal nog eens heerlijk op ons in laten werken. Dan bedenk je, dat het geluk niet altijd in het ‘grote’ zit, maar vaak juist in de ‘kleine’ dingen. Zoals hier buiten, enkele simpele regels op een ‘oude schuurdeur’, die je ontroeren en een ‘nieuwe wereld’ voor je kunnen openen.
Natuurlijk moet je ook openstaan voor het nieuwe, daar is niets mis mee, maar soms kunnen al die vernieuwingen je wel eens tegen de borst slaan. Je vraagt je dan tegelijkertijd af of we niet te snel en te vaak bezig zijn met het ‘nieuwe’, voordat we goed en wel gewend zijn aan het ‘oude’?
Als je dan zoiets op een oude schuurdeur leest en nog eens leest, dan hoef je verder niets meer te vragen, toch? Wij vonden het op z’n minst gewoon de moeite waard om er u deelgenoot van te maken!
