Is er iets veranderd?
Sinds het instellen van het struinverbod op het Nationale Park De Hoge Veluwe zou je verwachten dat er het een en ander daadwerkelijk zou zijn veranderd. Per slot van rekening is er werkelijk op alle mogelijke wijzen ruchtbaarheid gegeven aan het voorgenomen besluit het struinen niet meer toe te staan. De media stonden er vol mee.
Omdat we behoorlijk ver weg van het park wonen, kunnen we niet heel vaak komen. De keren dat we er waren – vanwege werk in het weekend – en wij ergens gingen aanzitten om wat wild te verschalken, kostte het ons voorwaar geen enkele moeite te constateren dat er nogal wat lieden zijn die hetzij onbewust, hetzij bewust het struinverbod plompverloren negeren.
Een spitser en kaalwild op de wildweide bij de Kemperbergweg – Foto: ©Anja Arentzen
Een kleine greep uit de voorvallen:
• lieden die na het beklommen hebben van een heuvel uit het zicht van de weg menen te zijn, het open veld induiken en de hond gewoon los laten rennen;
• een stel dat doodgemoedereerd op een pad in een voormalig rustgebied loopt, terwijl er toch echt een bord staat met ‘verboden toegang’;
• een ouder stel dat rustig het rustgebied de Reemsterdennen uit kwam lopen rakelings langs de slagboom met een aan duidelijkheid niets te wensen overlatend verbodsbordje.
De helderwitte koelbox – Archieffoto
Onopvallende schuilhut
Na een afwezigheid van bijna vier weken zagen we 4 mei kans De Hoge Veluwe weer eens te bezoeken. We hadden bedacht dat het wel aardig weer kon zijn voor macrofotografie en we waren vast van plan een tweetal prime-lenzen uit te proberen bij de wildweide aan de Kemperbergweg bij het Reemsterveld. Mogelijk kwam er wel een vos.
Rond de klok van twaalf waren we present onder de beukenrij aan de Kemperbergweg. We hadden de auto in de schaduw geparkeerd met de neus naar de wildweide. De auto is per slot van rekening te gebruiken als onopvallende schuilhut.
Wat een lol
Vlak naast ons werd al vlot een andere wagen geparkeerd. Een jong stel stapte uit. De jongeman toverde een kloeke, helderwitte koelbox tevoorschijn, vermoedelijk door het vrouwtje met zorg volgestopt met allerhande lekkernijen voor een overheerlijke picknick. Gevolgd door zijn vriendin/vrouw stapte hij de wildweide op. Wij baalden stevig. Daar gingen onze kansen. Maar wat een lol leverde het ons op!
Ze waren bijna achteraan op de wildweide toen het vrouwtje de grond eens inspecteerde. Ze zag iets en bukte voorover om dat wat ze ontwaarde aan een nader onderzoek te onderwerpen. Vervolgens piepte ze iets naar manlief/vriend en keerde om. Ook hij keerde om, bestudeerde het iets wat haar kennelijk niet aanstond en stevende het vrouwtje met ferme passen, de koelbox in stevige omhelzing voor zich, voorbij. De boel werd ingeladen en het stel vertrok. In onze auto vroegen we ons af wat ze wel hadden gezien? Boonsel van herten? Tja, niet smakelijk, maar was dit het wel. Daarvoor ga je toch niet aan de haal?
De gravende vos op de wildweide – Foto: ©Anja Arentzen
Smakelijke hapjes
De verklaring was echter veel simpeler. We hadden namelijk inderdaad een vos gezien. Deze schuimde de wildwei af en groef met een losse haal allerlei smakelijke hapjes, welke vlak aan de oppervlakte van de wei lagen, op. Mijn zus en ik keken elkaar eens snaaks aan: dat vrouwtje had vast iets engs gezien, wat eerder door Reinaert de Vos min of meer was begraven. We kunnen ons wel voorstellen hoe hoog-adellijke vossen-versnaperingen ogen en ruiken. Daar ga je gewoonweg niet fijn zitten picknicken.
De vos ging met de lekkere hap in z’n bek aan de haal – Foto: ©Anja Arentzen
En dat stel? Tja, dat zal de wildweide wel gezien hebben als picknickveld. Elders in het land mag je immers ook zitten op dergelijke weiden. Weten zij veel dat het geen picknickplekje is voor homo sapiens. Misschien toch maar weer die verbodsbordjes terug, zodat het voor iedereen duidelijk is wat hier de bedoeling is.
Overigens werd de vos, toen deze later vlak langs de weg liep, door een man gewoonweg weggejaagd, doordat deze fotograferende toerist het dier meende te moeten nazitten, het veld in. Zijn intenties waren overduidelijk: de foto gaat voor het welzijn van het dier.
Alerte hindes op de wildweide – Foto: ©Anja Arentzen
Kaalwild
Tegen half vijf kwamen er maar liefst drie verschillende roedels kaalwild op de wildweide bij de weg. Het beloofde erg veel. Maar … een toerist in korte broek en knalblauwe polo bleek in het trotse bezit van een smartphone. Daar kun je mee fotograferen, inderdaad, maar wildfotografie is daarmee niet mogelijk. Omdat hij geen teletoeter had, stevende hij regelrecht op het inmiddels grote roedel kaalwild af. Zeker zeventig meter de wildwei op, doelbewust. Het wild schrok van deze actie en verzamelde zich voor een snelle aftocht. Ook hier ging het eigenbelang van de ‘fotograaf’ voor. Wat immers als hoogdrachtige hindes op de vlucht een ongelukje krijgen. De dieren waren bovendien op zoek naar voedsel.
Hoogdrachtige hinde op de wildweiede Kemperbergweg – Foto: ©Anja Arentzen
Alles voor een kiekje
Ondertussen blijkt maar wel weer dat het egoïstische publiek denkt alles te kunnen maken. Alles voor een kiekje. Stel dat de vrouw van die man met die smartphone en dat blauwe poloshirt hoogzwanger in een warenhuis is en van schrik van een roltrap duikelt met erg vervelende gevolgen voor moeder en kind. Tja, dan zijn de rapen gaar. Toch maar weer duidelijker bebording, hoe lelijk bordjes ook zijn?
Rustgebied
Het bekende bordje is inmiddels verdwenen – Foto: ©JGS
Uiteraard is het maar de vraag of dergelijke bordjes helpen. Vorige zomer waren we er getuige van dat een ouder echtpaar na het aandachtig bestuderen van een rustgebied-bordje bij het Zwarte Veld doodleuk het rustgebied inliep om de herkauwende herten van dichtbij te kunnen fotograferen. Arme dieren, zelfs dat mogen ze niet in alle rust doen, terwijl dat voor hun gezondheid juist zo belangrijk is.
Iemand zei er wat van, waarop de vrouw brutaal reageerde met opmerkingen als: ‘Ga thuis zo tekeer, ik ben hier ook niet elke dag.’ Klaarblijkelijk vinden sommige mensen dit een geldig argument om een overtreding te rechtvaardigen.
Lees ook: Onwetend of kwaadwillig, zeg het maar… – Deel 2 – Slot
