Ontmoeting met het legendarische hert “Hubertus”
We gaan weer terug naar 4 mei: ‘s avonds hadden we een fantastische ontmoeting met Hubertus in de omgeving van Het Prisma. In alle rust konden we hem platen. Meneer keek ons even aan (‘he, zijn jullie er ook weer eens?’), ging rustig door met laveien en keek niet meer op of om.
Hubertus kijkt even op – Foto: ©Yvonne Arentzen
Genieten
Er kwam nog een jong stel ook in alle rust genieten van het tafereel. Er kwam een jonge vader met drie kinderen.
Zonder verstoring
In alle rust maakte de man wat foto’s en hij legde de rustige kinderen een en ander uit. Tja, zo kan het dus ook. Het was genieten, zo samen.
Het jonge stel en de vader met de kinderen vertrokken na een minuut of tien zonder Hubertus op enigerlei wijze te verstoren.
Geluid
Op een gegeven moment kwam er een man met een scootmobiel. Dat geluid kende Hubertus niet en daardoor was hij direct attent. Ook deze meneer maakte heel voorzichtig wat foto’s. So far so good.
Een rustig grazende Hubertus – Foto: ©Anja Arentzen
Publiek belaagd Hubertus
Daarna werd Hubertus letterlijk belaagd van meerdere kanten: o.m. door een vrouw die haar auto aan de Hertjesweg parkeerde en uiteindelijk het pad verliet en op Hubertus afstevende. Van de andere kant kwam een fietser, die ook meende alle regels aan zijn laars te mogen lappen. Ook hij verliet het pad, stampte langs een omgewaaide boom door het gras heen en joeg letterlijk achter Hubertus aan. Tja, zo’n beste camera had die man niet en dan zul je wel dichterbij moeten gaan om iets herkenbaars als een hert op de foto te krijgen.
Er zijn mensen die blijkbaar alle regels aan hun laars lappen – Foto: ©Anja Arentzen
Eigen belang
Wij hadden vanaf ons standpunt op het pad al gezien dat het link werd, we hadden gezien dat Hubertus zich had volgegeten (we hadden in vijf rustige kwartieren gezien hoe hij zijn pens vol had gegeten, hij begon te boeren, winden te laten (ja echt, hij produceert van die knetterende winden) en te boonselen) en op zoek was naar een rustplaats om te gaan herkauwen. Hubertus keek telkens rondom om te zien, waar hij in geval van nood een veilig heenkomen zou kunnen vinden.
De opdringerige bezoekers echter – er kwamen er nog meer die ook achter hem aan gingen – jagen slechts hun eigen belang na. Hoezo respect? Dat Hubertus zijn kalmte zo weet te bewaren, is niet meer dan bewonderenswaardig. We kunnen ons zo voorstellen dat dit niet lang meer goed gaat. Hubertus weet zo zachtjes aan wel hoe sterk hij is. Je ziet hem nadenken over de situatie, ook zie je hem onrustig worden. Al die – opdringerige – aandacht voor hem lijkt hij niet meer zo prettig te vinden.
Ook gewoon van de weg af kun je Hubertus fotograferen – Foto: ©Anja Arentzen
Mobieltje
Met een beetje geduld, kun je ook vanaf de weg foto’s van hem maken. Natuurlijk kun je van het fotogebeuren op het mobieltje niet te veel verwachten: een stukje plastic als lens, veel pixels dicht op elkaar gepropt op een piepklein sensortje. Probeer evenwel niet dat te bereiken, wat die mensen met die telelenzen wel kunnen. Dat lukt gewoon niet. Je kunt ook gewoon blij zijn dat er een hert rondloopt, dat zich zo van nabij laat zien.
Eigen gewin
Als het op deze manier zo doorgaat, kan het niet anders of Hubertus verliest zijn geduld. Wat nu een aaibare Bambi lijkt, kan dan veranderen in een killer, die zijn gewei in stelling kan brengen en daarmee een mens kan verwonden, of in het ergste geval… doden. Nog even en hij is in de kracht van zijn leven, zelfbewust van het feit hoe sterk hij is. En dan: Wat een rothert? Mocht het zover komen, dan is dat wel de schuld van die bezoekers die geen respect opbrengen voor de levende have in de natuur. En ja, sommigen zijn zich daarvan niet eens bewust en handelen uit onwetendheid, anderen weten deksels goed dat ze slechts eigen gewin najagen.
Parkbezoekers die geen respect kunnen opbrengen voor de levende have – Foto: ©Anja Arentzen
Overtreders
Natuurliefhebber Louis Fraanje hoopte in zijn stukjes van 7 en 9 mei j.l. dat struiners hopelijk incidenteel voorkomen. Uit ons stukje moge duidelijk zijn dat dit helaas niet het geval is. We hebben inmiddels iets teveel foto’s van dergelijke overtreders. Jammer, want ze verpesten het in de eerste plaats voor het wild en in de tweede plaats voor de serieuze parkbezoeker, die op een eerlijke wijze ook wat wild wil zien.
___________________________________________________________________________________________
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus”…
___________________________________________________________________________________________
Meer informatie: Struinen niet langer toegestaan – Q&A — Park Hoge Veluwe
