Winterhaar valt langzaam uit
In de winter is de vacht van het ree een heel stuk dikker en heeft het een ietwat pompeus uiterlijk, tijdens de lente verliest het zijn wintervacht en kan deze er redelijk slordig en onverzorgd uitzien. Nu de temperatuur wat hoger stijgt, zit zo’n winterjas bij het reewild dan ook wel erg warm en zie je ze krabben en likken. Stukje bij beetje verdwijnt hun winterjas en komt langzaam maar zeker de rood-bruine zomervacht tevoorschijn. Straks ziet het ree er dan weer echt heel mooi, slank en elegant uit.
Bij het verliezen van de wintervacht kan het reewild er aardig slordig en onverzorgd uitzien – Foto: ©Louis Fraanje
Vindingrijk
Tjonge, wat een sloddervossen, het is echt geen gezicht als je die twee reegeiten daar in de wei ziet staan. Verschrikt vliegt een kievit op vanuit het gras, als de twee iets te dicht in de buurt van haar nest komen. Ietsje verderop zit nog een reegeit in het gras, die ook al aardig wat winterhaar kwijt is. Vlak bij haar in de buurt zie ik een jonge reebok die bezig is met vegen van zijn gewei. Daarbij moet je als viervoeter toch wel vindingrijk zijn, want als het jeukt tussen de geweistangen, gebruik je gewoon even een achterpoot om te krabben.
Als het gewei jeukt, gebruik je gewoon de achterpoot om te krabben – Foto: ©Louis Fraanje
Weldadige rust
Terwijl de bok zo bezig is, gaat de geit ongestoord door met herkauwen, och ja… waar zou je je druk om maken, zo heeft een ieder zijn eigen beslommeringen in het leven. Er heerst een weldadige rust in het Rauwe Veld op deze mooie avond. Alleen het geluid van de grutto, kievit en wulp weerklinkt telkens over het veld en heel in de verte hoor ik een koekoek. Zou er regen komen?
Het kriebelt natuurlijk overal…
dus… krabben en schuren – Foto’s: ©Louis Fraanje
Heinigpaal als veegboom
Even later zie ik dat de reebok richting een heiningpaal loopt en daar met z’n gewei tegen het prikkeldraad gaat staan vegen. Hoewel er best wat bomen en struiken in de buurt zijn, vindt de bok dit blijkbaar handiger, anders moet hij een aardig eindje lopen naar de bosrand. En… waarom zou je moeilijk gaan doen, als het makkelijk kan?
Een heiningpaal met prikkeldraad als veegboom – Foto: ©Louis Fraanje
Teleurgesteld
In het andere weiland zien we tussen de pinksterbloemen plotseling een hele mooie zes-ender staan, met naast hem een reegeit. Ook zij zijn druk bezig met hun winterharen te verliezen. De bok heeft een mooi hoog opgezet gewei en is duidelijk wat ouder als de voorgaande, die nog bezig is met vegen. Het tweetal staat stokstijf naar de overkant van de weg te loeren, daar is blijkbaar wat aan de hand.
Als wij dan onze blik ook in dezelfde richting draaien, zien we meteen wat er aan de hand is, aan de openbare weg zien we een echtpaar, waarvan de man zenuwachtig staat te wijzen naar de twee viervoeters in de wei. Een tijdje staan de bok en de geit het tafereel daar op de weg gade te slaan en gaan er dan uiteindelijk toch maar vandoor. Een teleurgesteld echtpaar en – wat zij niet wisten – ook een teleurgestelde natuurfotograaf achterlatend.
Het tweetal staat stokstijf naar de overkant van de weg te loeren – Foto: ©Louis Fraanje
Echt Hollands
Hoofdschuddend lopen ze verder, gelukkig maar, het andere reebokje en de geit hebben er weinig van meegekregen, want die zien we rustig verder grazen. Op de achtergrond staat een oude en krom gegroeide wilg, het lijkt net een levend schilderij. Hollandser kan bijna niet, zoals hier in het Rauwe Veld, een echt cultuurlandschap met weilanden en moerassen, met daarachter de bossen.
Het lijkt net een levend schilderij, Hollandser kan bijna niet – Foto: ©Louis Fraanje
Spannend
Terwijl de reegeit op haar gemak aan het grazen is, likt de jonge reebok zijn vacht. Een vredig tafereel waar je uren naar kunt kijken en van genieten. Dat doen we dan ook met volle teugen, al wordt het best even spannend, als hun kop omhoog gaat en de geit een tijdlang in onze richting staat te kijken. Ondertussen klikt de camera en legt de beelden vast op de gevoelige plaat. Toch gaan ze er niet vandoor, ook al heeft ze ons misschien best in de peiling.
Een schitterend gezicht om die twee zo te zien staan – Foto: ©Louis Fraanje
In de hoofdrol
Als straks het winterhaar volledig is verdwenen en de rood-bruine zomerdos is verschenen, is het ree weer prachtig om te zien. Binnenkort zullen de kalfjes worden geboren en we hopen er dan weer getuige van mogen te zijn, om die kleine, tere en gestippelde wezentjes te kunnen bewonderen. Het ranke en sierlijke reewild brengt ons natuur-liefhebbers telkens weer in vervoering.
Langzaam komt de schemer aangeslopen en moeten we noodgedwongen opbreken. Het is niet anders, maar ook deze avond – met het reewild in de hoofdrol – kan met een gouden randje in het dagboek worden bijgeschreven.
Fijne Pinksterdagen toegewenst!
