Het reekalfje – Foto: ©Louis Fraanje
Een lange avond
Eindelijk… dan is het zover, dan krijg je het ineens zomaar voorgeschoteld, daar heb je dan al weken op zitten wachten. Vorige week dinsdag de 14e juni had ik alle geluk van de wereld en kon het – ondanks het late tijdstip – ook nog mooi vastleggen.
De vorige avond hadden onze vrienden Florus en Jannie, op een andere plek in het terrein, ook al een reegeit met een kalf gezien. Dus… wie weet? De avond is nog lang en we hebben de tijd en een rugzak vol met ‘geduld’, dus daar aan zal het zeker niet liggen!
Rechtsomkeert
Dan zie je opeens tussen het struikgewas iets bruins bewegen en meteen ben je alert, gespannen tuur je tussen de bomen en struiken door. Is het nou wel… of niet zo? Maar al gauw wordt de twijfel zekerheid en is er geen twijfel meer mogelijk, want… daar staat een reegeit met een kalf. Het is inmiddels al negen uur in de avond en het licht zal ook wel snel minder gaan worden, dus moet het nu gebeuren. Maar voor dat wij met de camera het tafereel goed in beeld hebben, maken moeder en kind rechtsomkeert. Jammer!
De reegeit en haar kalf maken rechtsomkeert – Foto: ©Louis Fraanje
Rustig afwachten
Och… zulke dingen gebeuren nou eenmaal, daar moet je mee leren leven, alhoewel het natuurlijk niet leuk is. Toch maar even rustig afwachten, want misschien hebben ze net gerust en zijn ze nu op weg om hun dagelijkse kostje bij elkaar te gaan zoeken. Iets verderop staat gras in overvloed en daar hebben we ook wat meer ruimte om te fotograferen.
Dan zie ik even later de reegeit over een heuveltje naar beneden komen, op de achtergrond staat het schitterende vingerhoedskruid, dit gaat mooi worden, denk ik. Mooi niet, want de geit loopt gewoon op haar gemakje verder, helaas!
De reegeit komt over de heuvel naar beneden gelopen – Foto: ©Louis Fraanje
Fiepen
Een paar minuten later hoor ik het kalfje een fiepend geluidje maken, die zoekt natuurlijk zijn/haar moeder. Ik hoop dat het kalfje even blijft staan bij het vingerhoedskruid, maar ook deze heeft geen zin om te poseren, ook… helaas dus! Als het kalfje nog een keer hetzelfde fiepende geluidje maakt, reageert de reegeit meteen en voegen ze zich bij elkaar.
(Op de foto’s onder, zien we links het kalfje op de heuvel, dat op zoek is naar moeder reegeit rechts).
Het kalfje heeft zijn/haar moeder gevonden – Foto: ©Louis Fraanje
Filosoferen
Op het stuk waar de reegeit en het kalf nu staan is het fantastisch om te fotograferen, het is een mooie open plek tussen de bomen. Ik heb ze nu prachtig in de lens, maar houdt mij zo stil mogelijk, want misschien blijven ze hier wel even en… nog mooier, misschien kijken ze dan ook nog wel een keer mijn kant uit? Ja, zo zit je dan een beetje voor je uit te filosoferen, want zo’n schitterend schouwspel krijg je ook niet elke dag voorgeschoteld.
Uiterst voorzichtig tasten moeder en kind elkaar af – Foto: ©Louis Fraanje
Begroeting
Heel even kijken moeder en kind elkaar in de ogen, wat een geweldig moment en dan te bedenken, dat ze niets in de gaten hebben. Ongestoord en met alleen het geluid van een zingende merel op de achtergrond, geniet ik met volle teugen. De reegeit likt de kleine een keer over het kopje, blijkbaar ter begroeting denk ik, tenminste dat heb ik vaker gezien bij dit soort situaties. Het kalfje is misschien een week geleden geboren en dan sta je versteld, hoe rap zo’n klein ding door het hoge gras huppelt.
De reegeit likt de kleine een keer over het kopje – Foto: ©Louis Fraanje
Bekoring
Ik zit voor mezelf al de poses te bedenken voor een mooie plaat zus en een mooie plaat zo, maar de natuur laat zich niet regisseren. Dus… laat ik het gewoon maar over mij heen komen, ik zie wel wat er gaat gebeuren. Ik ben er in ieder geval klaar voor en… de wens is de vader van de gedachte. Hoewel ik het gebeuren hier voor mij in het veld natuurlijk al vaker heb meegemaakt, voel ik toch iedere keer weer de bekoring van het nieuwe leven.
Terwijl moeder reegeit zich tegoed doet aan het lekkere malse gras, zie ik de kleine ook af en toe een hapje nemen. Dat zal nog wel niet de dagelijkse kost zijn, meestal drinken ze nog verschillende keren per dag bij hun moeder. Intussen kon ik ook nog een stukje filmen van het schouwspel, dat zal ik u aan het einde van Deel 2 laten zien. Hoe deze aanzit verder verloopt, hoop ik morgen aan u te vertellen.
