Overstekend wild ontsnapt aan de dood!
Onlangs waren wij weer eens op ons inmiddels zo geliefde eiland Texel. Struinen door de blonde duinen, langs het strand en genieten van de buitelende en baltsende vogels op het wad.
Misschien kunt u zich het vorige verhaal over de balts van de bergeenden nog wel herinneren, inmiddels alweer bijna twee maanden geleden: Lees meer >>
Deze keer zou de ontmoeting met deze vogelsoort bijna op een drama uitgelopen zijn, als Fransien niet zo krachtdadig had opgetreden. Want… toen wij op 7 juni ‘s morgens richting Cocksdorp reden, kwam er plotseling een bergeendenmoeder met haar kroost van 11 pullen(kuikens) de weg opwandelen.
Let op overstekende eenden – Foto: ©Louis Fraanje
Eendenmoeder vlucht
“Ho… stop!” riep Fransien, “overstekend wild!” ik natuurlijk direct in de remmen, knipperlicht-installatie aan en tegelijkertijd springt ze uit de auto. Door alle commotie vlucht de eendenmoeder op het laatste moment en zie ik, dat een buizerd nog snel even boven de kuikens hangt en er eentje tussenuit grijpt.
Gelukkig ziet Fransien de rover niet, anders was ze in alle staten. De 10 overgebleven kuikens wandelen eerst vlak voor een Duitse automobilist de goede kant op naar de berm, maar ineens bedenken ze zich en komen weer de drukke weg op.
De kuikens wandelen vlak voor de Duitse auto langs – Foto: ©Louis Fraanje
Bezorgde moeder
Fransien gaat als een bezorgde moeder en tegelijkertijd als een politieagent, midden op de weg het verkeer staan regelen om er voor te zorgen dat hier geen doden vallen. Gelukkig heeft ze een jack aan met de opvallende rode kleur en wonderwel heeft het autoverkeer snel in de gaten wat er loos is. Ze probeert het kleine grut dan toch weer de goede kant op te krijgen, want eigenlijk moeten ze toch naar de overkant. Dat houdt dus in, dat ze nog een keer de weg over moeten, want daar in het weiland, waar achter ook een grote waterplas ligt, wacht een eendenmoeder gespannen op haar kroost.
Eigenlijk moeten ze naar de overkant, dat wordt nog een hele klus – Foto: ©Louis Fraanje
Luid gekwaak
Ook ik ben enigszins gespannen en benieuwd hoe dit af afloopt. Hoewel de eendenkuikens af en toe nieuwsgierig en verbaast achterom kijken naar hun – tijdelijke – pleegmoeder, begrijpen ze uiteindelijk wat de bedoeling is. Onder luid gekwaak wordt de oversteek voor de tweede keer gemaakt en… er is haast geboden, want in de verte komt een grote vrachtwagen aanrijden. Als hij dichterbij is gekomen, mindert de chauffeur direct zijn vaart en en geeft het – tijdelijke – pleeggezin daar midden op de weg, alle ruimte om deze reddingsactie te volbrengen.
Fransien bezig met haar reddingsactie
Foto’s: ©Louis Fraanje
In de verte komt een vrachtwagen aanrijden – Foto: ©Louis Fraanje
Fietspad
Gelukkig bereiken de kuikens – onder leiding van Fransien – uiteindelijk de veilige berm, nog eventjes het fietspad oversteken en dan het veilige weiland in. Ja… dat had je gedacht, blijkbaar vinden zij het asfalt, gezien hun eerste ervaring daarmee, maar helemaal niks. Toch lukt het Fransien, na veel heen en weer geloop, om deze ‘barrière’ ook te overbruggen.
Nu nog even het fietspad over en dan is ook deze laatste ‘barrière’ genomen – Foto: ©Louis Fraanje
Oplossing
Mocht de oplettende lezer bedenken, dat de klus nu geklaard zou zijn, dan moet ik hem of haar toch teleurstellen. Hoewel de bermen naast het fietspad, keurig gemaaid zijn, staat het gras onder het prikkeldraad naar de weide, nog op haar volle lengte. Daardoor kunnen de eendjes niet direct naar hun moeder en gaan langs het fietspad door de berm op zoek naar een opening. Helaas, die is niet te vinden en weer bedenkt Fransien ter plekke een oplossing; gewoon beetpakken en er overheen zetten!
Geen opening te vinden – Foto: ©Louis Fraanje
Beetje Spartaanse aanpak – Foto: ©Louis Fraanje
Spartaanse aanpak
Je merkt dat het voor haar gesneden koek is om de eendjes in veiliger oorden te laten belanden. Resoluut pakt ze het ene na het andere kuiken beet en werpt hen over de prikkeldraadversperring in het weiland. Een, voor de leek misschien een beetje Spartaanse aanpak, maar in deze situatie gewoon de beste manier. Een voorbij fietsende jongedame roept: “Voorzichtig… voorzichtig toch… mevrouw, anders gooit u die arme kleine beestjes dood!” “Och…” antwoord Fransien schouderophalend, “ze zijn heus wel wat gewend en wie weet wat ze nog meer te wachten staat!” Duidelijker had ze het niet kunnen formuleren, want een ieder, die net als Fransien, dagelijks in de natuur rondzwerft en goed om zich heenkijkt, zal dat ook zeker beamen.
Hoe het spektakel rond dit bergeenden-gezinnetje afloopt, dat leest u in het volgende deel!
Lees ook: Noordwaarts – Deel 7
