Ook aan deze idylle komt een eind
Het is net een mooie droom en af en toe knijp je jezelf eens even in je arm, dan besef je pas dat het echt werkelijkheid is wat daar zo vlak voor je ogen allemaal gebeurt. Toch komt er ook aan deze idylle – helaas – een einde, want opeens komt moeder reegeit vanachter een oude dennenboom tevoorschijn. Ze heeft blijkbaar genoeg gegeten, om ons of haar kinderen te waarschuwen, blaft ze een keer en doet een paar passen in de richting van de tweeling.
Niet gerust
Och, van ons heeft ze geen kwaad te duchten, wij genieten alleen maar van dit mooie schouwspel en zullen haar of haar kroost geen strobreed in de weg leggen. Toch is ze er blijkbaar niet gerust op, want ze loopt nu tussen de eikenstruiken door de heuvel op naar haar kinderen. Daar eenmaal aangekomen, kijkt ze nog eens in het rond, of er eventueel gevaar is. Nee… dat valt reuze mee, alleen die twee mensen daar in die auto, daar begrijpt ze – zo te zien – helemaal niets van.
Ongestoord
In de verte horen we fietsers aankomen, nu maar hopen, dat ze niet teveel lawaai maken, want dan is deze mooie idylle snel voorbij. De kalfjes gaan ongestoord verder met hun toilet, oftewel likkerij, maar de geit is op haar ‘qui vive’ en verliest ons geen moment uit het oog.
Oog in oog
Inmiddels zijn ook de fietsers, een echtpaar, dichterbij gekomen en als ook zij het reeën-gezinnetje ontdekken, stappen ze heel voorzichtig af om het stel daar onder aan de heuvel te bewonderen. Wonder boven wonder gaan ze er niet meteen vandoor, maar blijven geïnteresseerd staan kijken, het is bijna niet te geloven. In dit ‘stille’ natuurmoment, hier in het bos ‘oog in oog’ te staan met deze dieren. Je vraagt je af; “Wie kijkt nou naar wie?”
Multicultureel
Blijkbaar vinden de kalfjes het wel genoeg zo en gaan gewoon verder met hun gelik, maar moeder doet een paar stappen omhoog, ondertussen blijft ze achterom kijken en verliest ons geen moment uit het oog. Toch blijft het een vreemd gezicht, een gitzwarte moeder en dan twee bruine kinderen. Het is – als het ware – gewoon een ‘multicultureel’ gebeuren in de natuur. De zwarte geit is gedekt door een bruine reebok, die we vorig jaar bij haar in de buurt hebben gezien, daarover zal ik u binnenkort iets vertellen en laten zien.
Tenslotte…
Al met al, kon voor ons de dag niet meer stuk, ook al waren de kalfjes inmiddels enkele weken oud, wij hebben genoten. Een aantal opnamen zijn zogenaamde ‘stills’ vanuit de film, maar doen bijna niet onder voor de gewone foto-opnamen die we maakten. Zoals ik al eerder schreef, was de vader van deze tweeling dus een bruine reebok, die we in het Otterlose Zand een aantal keren samen met deze zwarte reegeit zagen. Daarover hoop ik u later meer te vertellen.
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: