Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 39

Hubertus heeft zijn gewei geveegd

Soms zit het mee en soms zit het tegen, maar afgelopen woensdag zat het mee. Opa Louis zou met kleindochter Julia een dagje uit gaan. We waren op tijd van huis vertrokken en onderweg bedachten wij samen, dat het misschien wel leuk zou zijn, om ook even door het Park de Hoge Veluwe te rijden. Waarschijnlijk zouden we wel niks zien, maar… je weet maar nooit. Ikzelf had een stille hoop, dat we misschien een glimp van Hubertus op zouden vangen.

Rare slingers

De wens is de vader van de gedachte en… je weet tenslotte maar nooit. Toen we eenmaal op de Hoge Veluwe waren en halverwege de Kronkelweg reden, riep mijn kleindochter opeens: “Opa, een hert met hele ‘rare slingers’ aan zijn kop!”  Ja hoor, daar stond hij iets van de weg af tussen de lage struiken onze richting op te kijken. Inmiddels had hij het grootste deel van z’n gewei geveegd en de bastresten hingen langs zijn kop, als ‘slingers’ zoals Julia opperde.

Schoongeveegd

Zoals u misschien al wel hebt gelezen in een van mijn vorige stukjes, had ik vernomen dat er inmiddels een aantal bastherten geveegd hadden, maar dat ik ze dit seizoen nog niet voor de lens had gekregen. Vorig jaar hadden Ton Heekelaar en ik op 24 juli ‘s avonds laat Hubertus nog voor de lens. Zijn gewei was toen nagenoeg schoongeveegd, er hing nog een heel klein stukje bast aan zijn kop en dat was het. Hier daar kon je nog het bloed zien zitten, waarmee de basthuid al die tijd gevoed was. Het hele veegproces was dus eigenlijk al grotendeels achter de rug en daar moesten wij het op dat moment maar mee doen.

Ingrijpende gebeurtenis

Vandaag hadden we dus alle geluk van de wereld, om Hubertus op de valreep, met ‘drellen’ aan de kop te fotograferen, want in een dag of twee is het vegen van het hertengewei klaar. Een ingrijpende gebeurtenis in een hertenleven en tegelijkertijd ook een hele bijzondere, want na het vegen zal Hubertus nog eens gedurig met z’n gewei langs boompjes, struiken en takken gaan schuren. Hiermee zal hij doorgaan, totdat het helemaal klaar is voor de bronsttijd en daardoor komt ook het – nu nog blanke – gewei mooi op kleur. Hieronder enkele opnamen van Hubertus met ‘drellen’ aan zijn kop.

 

In beeld

Mede doordat Hubertus niet zo ver van de weg bezig was met zich volvreten aan de Amerikaanse eikenbladeren, konden wij hem met de ‘drellen’ aan de kop, prachtig in beeld brengen. Dat red je anders bijna bijna niet, tenminste zeker niet van zo dichtbij. Hubertus zelf trok zich helemaal niets van ons aan, ook niet toen er nog een bekende van ons, Cees van Ginkel uit Barneveld aan kwam rijden en met zijn camera Hubertus op de gevoelige plaat vast wilde leggen. Het enige minpuntje op dit moment was, het keiharde zonlicht, waardoor het best moeilijk werd om echt mooie platen van het hele gebeuren te maken, maar ja… zo blijft het altijd wat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met geweld

Op een gegeven moment heeft Hubertus zijn buikje vol (van ons) en stapt tussen de struiken door, maar dan stopt hij heel abrupt en begint de eerste de beste laaghangende boomtak te bewerken. Nou ja, bewerken… hij ramt er met geweld op los en trek met z’n gewei de tak bijna tegen de grond. Hij schuift en duwt, van boven naar beneden, blijkbaar jeukt het loslaten van de bast hevig, want het gaat nu echt niet zo zachtjes meer. Gelukkig staan we er een eindje bij vandaan, als Hubertus zo te keer gaat, moet je niet te dicht in de buurt komen, want dan gaat het fout, dat verzeker ik u!

 

Tenslotte…

Wat een schitterend schouwspel om van zo dichtbij mee te maken, ook kleindochter Julia geniet met volle teugen, al blijft ze wel dicht bij opa staan, niet dat ze direct zo bang is uitgevallen, maar zekerheid voor alles. Want… hoe mooi en spannend het allemaal is, Hubertus is en blijft natuurlijk een wild dier en daar kun je natuurlijk van alles van verwachten. Als iedereen dat nou maar goed en zijn- of haar oren knoopt, dan wordt veel narigheid voorkomen, zeker als straks de ‘bronsttijd’ weer is aangebroken.

Het lijkt allemaal nog ver weg, maar voor je het weet is het zo ver. En… hoe zal Hubertus zich weren in het ‘bronstgevecht’ dit seizoen? We gaan – bij gezondheid – weer een mooie tijd tegemoet, waar veel natuurliefhebbers , net als wij, met spanning weer naar uitkijken!

Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 40

********************************************************************************************************************************************

Bekijk ook het filmpje, een beetje jammer van het harde zonlicht, maar het geeft toch iets weer van dit schitterende natuurmoment :