Gedaanteverwisseling
Wat waren we vorige week woensdag in de wolken, dat we net op het ‘juiste moment’ Hubertus tegenkwamen langs de Kronkelweg op de Hoge Veluwe. Zoiets overkomt je gewoon, je bent op het juiste moment, op de juiste plaats, wordt er dan gezegd en niks anders. Dat kun je niet van-te-voren regisseren, ook Hubertus zelf niet, die volgt zijn instinct en ondergaat deze jaarlijkse gedaanteverwisseling volgens de ‘wetten’ der natuur.
Inmiddels is zijn gewei al aardig op kleur gekomen, verbazingwekkend hoe snel of zoiets gaat. In slechts een paar dagen tijd is het van een schoongeveegd en blank gewei, een fantastische donkerbruine koptooi geworden. Toen we hem dan ook een maandagavond in de bosrand van de Eikelkamp zagen, waren we blij verrast.
Daar zat Hubertus in de bosrand van de Eikelkamp – Foto: ©Louis Fraanje
Hèt ‘fotomoment’
Hubertus zat niet ver verwijdert van het fietspad, tussen de bomen op zijn gemakje te herkauwen. In korte tijd waren er al een flink aantal mensen toegestroomd, al dan niet gewapend met een camera. Och… zoiets gaat als een ‘lopend vuurtje’ en daar komt nog eens bij, dat het vakantietijd is, dus dan kun je dit verwachten.
Omdat de meeste fotografen zich zo dicht mogelijk bij Hubertus hadden opgesteld, dacht ik bij mezelf, dat het misschien handiger was om aan de overkant van het open veld te gaan staan. Ik zou dan Hubertus, mocht hij overeind komen, helemaal goed in beeld kunnen krijgen, vooral als hij zich even uit zou rekken. Achteraf gezien, was dat geen domme gedachte, alleen… net op hèt ‘fotomoment’ komt er een fotograaf door het beeld heenlopen. Jammer natuurlijk!
Net op hèt ‘fotomoment’ komt er een fotograaf door het beeld heenlopen – Foto: ©Louis Fraanje
Beenloos hert
Dat is dan vreselijk balen op zo’n moment, maar blijkbaar had de betreffende persoon totaal geen notie van de unieke situatie. Al wandelend voegde hij zich later bij de rij fotografen die daar opgesteld stonden. Hubertus stond daar even trots en fier, als de ‘Koning van de Hoge Veluwe’ en het leek wel of hij spottend zijn tong uit stak naar het publiek.
Daarnaast was het natuurlijk ook een beetje jammer, dat hij niet even in mijn richting keek, dan was de ‘unieke’ plaat van deze avond geworden. Alle ingrediënten daarvoor waren aanwezig, de achtergrond met eikenbomen en daarvoor de stoere Hubertus in vol ornaat. Het enige ‘minpuntje’ was wel, dat hij vanaf mijn kant gezien, te laag stond en daardoor een beenloos dier was geworden, maar de mogelijkheid voor een betere camerapositie ontbrak. Helaas dus, maar misschien had onze vriend Florus, die aan de andere kant was gebleven, een betere plaat kunnen schieten?
Hubertus steekt zijn tong uit naar het publiek – Foto: ©Louis Fraanje
Verdwenen gewei
Dat ook hij te kampen had met een aantal problemen, bleek later wel toen we zijn platen bekeken. Mede door de laaghangende takken van de eikenbomen, was op het ‘fotomoment’ dat Hubertus zich uitrekte, zijn gewei bijna verdwenen in het gebladerte. Als het hert één stapje verder had gestaan, dan was het de ‘unieke’ plaat geworden. Ondanks die handicap, blijf ik het een schitterende plaat vinden.
De gezichtsuitdrukking en de algehele houding van Hubertus, straalt op zo’n moment alle kracht en fierheid uit, die je maar wensen kunt als fotograaf om het vast te leggen. Dus… geduld en nog eens geduld, gewoon doorgaan, goed blijven kijken en proberen, dan komt – bij gezondheid – het ‘moment’ zeker een keer, dat kan ik u verzekeren!
Schitterende pose van Hubertus, waarin alle kracht en fierheid zijn gebundeld – Foto’s: ©Florus van den Berg
Al likkebaardend staat Hubertus nog even na te genieten – Foto: ©Florus van den Berg
Bronstmanen
Net na deze twee opnames maakte Hubertus een ‘rare’ beweging, tenminste zo leek het in eerste instantie, maar het gaf wel aan, dat de hormonen al aardig op gaan spelen. Hij was nu wat verder naar voren gekomen en daardoor kreeg Florus een tweede kans, alleen nu bleef Hubertus ‘helaas’ recht voor zich uit staan kijken. Wel is nu goed te zien, dat om zijn nek de ‘bronstmanen’ beginnen te groeien en zijn keelzak groter is geworden, wat hem een nog stoerder uiterlijk geven.
Hier ben ik dan…
Foto’s: ©Florus van den Berg
Hubertus-virus
Vervolgens liep hij het open veld op, om daar eens heerlijk zijn buikje te gaan vullen, want straks zal hij alle energie nodig hebben in de bronst.Niet alleen Florus kon dit moment vastleggen, maar ook zijn wederhelft Jannie, die ook een echte natuurliefhebber is en al vele jaren het ‘Hubertus-virus’ te pakken heeft, legde dit mooie moment vast op film. Het ‘staccato’ van de klikkende camera’s op de achtergrond moet u dan maar even voor lief nemen in dit geval.
Als een ‘Koning van de Hoge Veluwe’ staat hij tussen de bomen – Foto: ©Florus van den Berg
Ervaringen uitwisselen
Dit hele gebeuren, had ik vanaf de overkant maar ten dele meegekregen, dus was het natuurlijk interessant om dit allemaal te horen van onze vrienden. Zo zie je maar weer, hoe belangrijk het is om op een leuke, vriendschappelijke en vooral ‘positieve’ manier, je ervaringen met elkaar uit te wisselen.
Hoe het verder met mijn foto-ervaringen aan de overkant is afgelopen, vertel ik in het volgende deel, anders wordt het allemaal veel te langdradig in dit verhaal. Want… daar gebeurde ook iets heel interessants, waar ik op dat moment dan ook zeker niet had gerekend. Dus hoop ik u daar morgen meer over te vertellen!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 41
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje van Jannie van den Berg:
