Gescheurd oor – Foto: ©Louis Fraanje
Reeënbronst verloopt niet altijd vlekkeloos
Dat de blattijd of reeënbronst niet altijd vlekkeloos verloopt, merkten wij onlangs toen we een reebok zagen, die een flinke scheur in zijn rechteroor had. Dus die was er – letterlijk en figuurlijk – niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen tijdens de bronst.
We werden getipt door onze vriend Florus, hij had de bok al eerder zien lopen en ontdekte het gehavende oor. De bok zelf bleek er hoegenaamd geen hinder van te ondervinden, want hij liep op zijn gemakje tussen de struiken aan de lekkere verse blaadjes te knabbelen. Net zo gewoon als alle andere keren, dat hij daar in die omgeving had gelopen.
Snee in het oor
Zou hij dan toch op de ene of andere manier ergens langs gekomen zijn en in zijn onoplettendheid, dat wel vaker het geval is in de blattijd (paartijd) als de bok achter de geit aan het jagen is, dan heeft hij alleen maar ‘oog’ voor haar. Met of zonder snee in het oor, dat maakt op zo’n moment niks meer uit!.
Klein oortje
Het was een raar gezicht en het leek in eerste instantie wel of hij er nog een klein oortje bij had gekregen, maar dat was natuurlijk gezichtsbedrog. De bok liep op deze avond in zijn eentje en was zichtbaar ‘afgebronst’, met andere woorden, hij vond het blijkbaar welletjes, dat gejaag achter de ‘dames’ aan. Zoals we ook al eerder hebben geschreven, is het hoogtepunt zo’n beetje voorbij, tenminste hier op de Hoge Veluwe.
Het leek in eerste instantie wel of hij er nog een klein oortje bij had gekregen – Foto: ©Louis Fraanje
Herkenning
Op het eerste gezicht, dachten wij de bok te herkennen van een vorige ontmoeting, dat was nu alweer een tijdje geleden, toen zagen we ook een bok achter een geit aanjagen, maar bij nader inzien was er toch wel een verschil tussen deze en de andere reebok. Dan letten wij vooral op de tekening van het voorhoofd oftewel het haar, bij de bok met het gescheurde oor zag je duidelijk een soort van hartvormige haardos, terwijl dat bij de andere bok wat meer gespreid was.
De bok liep in zijn eentje en was zichtbaar ‘afgebronst’ – Foto: ©Louis Fraanje
Vroeg begonnen
Dat ook bij het reewild de dingen weleens anders lopen, dan in de boeken staat beschreven, merkten wij halverwege juni, toen zagen wij in het gebied tussen de Hertjesweg en de Houtkampweg op de Hoge Veluwe een bok achter een geit aan jagen of drijven. “Dat is vroeg”, zeiden we allebei tegelijk, want normaal gesproken is het juli wanneer de paartijd voor het reewild zijn aanvang neemt, dus in dit geval waren ze er vroeg bij en dan lijkt het wel of ze met een touwtje aan elkaar vast zitten.
Het lijkt wel of de reebok met een touwtje aan de reegeit vastzit – Foto: ©Louis Fraanje
Gehavend
Tijdens het drijven of jagen van de reebok achter de reegeit aan, lijkt het soms wel of ze door het ‘hout’ (struikgewas) vliegen, als je het stel zo achter elkaar aan ziet rennen. Het gaat er dan ook bepaalt niet zachtzinnig aan toe, nee… dan gaat het met ‘de vlam in de pijp’, zou de bekende volkszanger Henk Wijngaard zeggen. De reebok heeft op dat moment maar één blik, namelijk ‘recht vooruit’ en heeft nergens anders oog voor. Dus… is het helemaal zo gek nog niet, dat hij straks na de bronst, ‘gehavend’ uit de strijd komt!
De reebok heeft op dat moment maar één blik, namelijk ‘recht vooruit’ – Foto: ©Louis Fraanje
Volle snelheid
Zulke momenten zijn natuurlijk fantastisch om mee te maken, maar ontzettend moeilijk om goed vast te leggen. Vooral als er veel takken en struiken in de weg staan, waardoor de reeën soms helemaal verdwenen zijn, om even later op een andere plek weer tevoorschijn te komen. Daar komt dan nog bij, dat ze op volle snelheid zijn en je dus als fotograaf constant mee moet bewegen met je camera en dan ook nog moet proberen om een scherpe foto te maken.
Het lijkt af en toe wel, of ze door het ‘hout’ (struikgewas) vliegen – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Gelukkig hadden we dit jaar wat meer geluk – tijdens de blattijd of reeënbronst – dan vorig jaar, toen zagen we ook wel reebokken achter de geiten aan jagen, maar konden het ‘helaas’ niet zo van dichtbij en zo mooi fotograferen. Tenminste, met deze opnamen en de opnamen van de bruine bok achter de zwarte reegeit aan, mogen we best tevreden zijn, al kan het natuurlijk altijd beter. Zo blijf je als natuurfotograaf altijd ‘kritisch’ op jezelf en dat is ook goed, dat houdt je ‘scherp’ en de foto’s uiteraard ook!
Lees ook: Zwarte reegeit komt beslagen ten ijs
