Burlende herten op het Reemsterveld
Is de bronst van het reewild nog maar nauwelijks voorbij, of we hoorden al hier en daar de herten burlen en dat is zeker weer erg vroeg en ook weer niet volgens het boekje, want daar staat, dat eigenlijk half september de ‘bronsttijd’ van de edelherten begint. Och… waar hebben we het eigenlijk over, wij volgen de natuur, zoals zij komt met de seizoenen en laten het gewoon over ons heenkomen en genieten ervan.
Het donkere plaatshert laat zijn bronstroep over het Reemsterveld daveren – Foto: ©Louis Fraanje
Indruk
Vanaf de weg naar ‘Staf’, zien we aan de westkant, in de verte een 14-ender staan, die zichtbaar in de modder heeft gelegen, wat duidelijk aangeeft, dat hij er helemaal klaar voor is. We hebben daar al eens eerder over geschreven, dan rolt het hert rond in de modder en besproeit zich met urine, daarmee probeert hij nog meer indruk te maken. Bijzonderheid aan het gewei van de 16-ender is, dat hij aan de rechterstang de ijstak mist, blijkbaar afgebroken tijdens een gevecht.
Als het plaatshert een jonger hert aan ziet komen, gaat zijn kop achterover en davert de ‘bronstroep’ over het Reemsterveld. Je zou verwachten, dat zoiets wel meteen indruk maakt op de jonge geweidrager, maar tot onze verbazing gooit ook deze zijn kop achterover een burlt terug. Het is duidelijk te horen, dat dit geluid heel wat minder volume heeft dan zijn oudere rivaal.
Het jongere hert heeft duidelijk minder volume dan zijn oudere rivaal – Foto: ©Louis Fraanje
Rustig
Verder blijft het betrekkelijk rustig in het veld en mede omdat het van hier uit, het allemaal toch wat ver weg om mooie platen te kunnen maken, besluiten we om naar de Kemperbergweg te rijden. Op die plek heb je vaak wat meer kans, dat het roedel dichterbij komt en dan gemakkelijker te fotograferen is.
Als we daar goed en wel zijn aangekomen en ons zodanig opgesteld hebben, dat we een mooi uitzicht over het Reemsterveld hebben, zien we dat achterin zich nog een achttal geweidragers hebben gemeld. Voor wat betreft hun leeftijd, nog betrekkelijk jong, dus hoeft het plaatshert niet direct bang te zijn voor concurrentie.
Achterin zien we nog een achttal geweidragers – Foto: ©Louis Fraanje
Sfeer
Het is deze avond redelijk bewolkt en zo af en toe breekt de zon er tussendoor, daardoor is het licht ook constant aan het veranderen, wat het fotograferen er niet gemakkelijker op maakt. Hoewel het bronstroedel langzaam maar zeker onze kant op komt lopen, is de afstand nog altijd erg groot en dus ver weg. Eigenlijk heeft dat ook wel iets en geven zulke platen heel mooi de sfeer van deze avond weer, dan dat je alleen maar ‘beeldvullende’ herten ziet.
Het plaatshert en enkele hindes in het open veld – Foto: ©Louis Fraanje
Levend panorama
Ik heb inmiddels een mooi rustig plekje voor mezelf gevonden en heb ook nog een heel mooi uitzicht over het Reemsterveld, dat zich voor mij uitspreid als een levend panorama. Het zonlicht valt in grote brede banen over het open veld en geeft het gras een gouden glans. Het plaatshert en enkele hindes geven nog eens een extra dimensie aan dit wonderschone beeld hier recht voor mij.
De hindes trekken verder en het hert blijft nog heel even staan, een schitterend gezicht is het om hem daar zo alleen te zien staan in het open veld. Als hij dan ook nog eens zijn kop achterover gooit en zijn bronstroep over het Reemsterveld laat dreunen, kan deze avond eigenlijk al niet meer stuk, het is in één woord… geweldig!
Het plaatshert laat zijn bronstroep over het Reemsterveld dreunen – Foto: ©Louis Fraanje
Matador
Even later besluit hij om dan toch zijn harem maar weer op te zoeken, want anders pikt een ander hert misschien zijn plaatsje in en dan is alle moeite voor niets geweest. Als een ‘matador’ paradeert hij tussen zijn harem door en drijft zijn bronstroedel weer bij elkaar. Toch merk je iedere keer weer, dat ondanks alles, een hinde steeds de leiding heeft, ook nu blijkt dat weer overduidelijk het geval te zijn.
Als een ‘matador’ paradeert hij tussen zijn harem door – Foto: ©Louis Fraanje
Prachtig beeld
Wat ik al gehoopt had, wordt nu bewaarheid, want het complete bronstroedel komt nu mijn richting opgewandeld, dus dat kan misschien nog eens wat worden vanavond. Dat is ook niet verkeerd, want de klok die tikt wel door en ook het licht wordt minder, hoewel het een prachtig beeld is om het roedel door het hoge gras re zien lopen, met daarachter het plaatshert. Zoiets mee te kunnen maken in zo’n dichtbevolkt landje als Nederland, dat is toch fantastisch, daar wordt je toch helemaal blij en warm van, tenminste ik wel.
Het bronstroedel met vooraan de hendes en helemaal achteraan het plaatshert – Foto: ©Louis Fraanje
Tevreden mens
Langzaam komt het hele spul recht op mij af en tekenen zich de contouren van de hindes en het plaatshert zich nu haarscherp af. Hoewel het hele gebeuren nog geen spectaculaire beelden heeft opgeleverd, ben ik tot nog toe wel een tevreden mens. Al dichter en dichter komt het bronstroedel op mij af en tegelijkertijd wordt het wat frisser, al is het nog niet echt afgekoeld, dus een gevecht zullen we vanavond – denk ik – wel niet meemaken, maar… je weet het nooit!
