Gaat het dan eindelijk beginnen?
Door allerlei omstandigheden, was het er gewoon niet van gekomen, om het ‘bronstgebeuren’ letterlijk op de voet te volgen. Toch zagen we kans om er gisterenmiddag even tussenuit te knijpen en naar de Hoge Veluwe te rijden, om te zien in hoeverre Hubertus zijn deelname aan de bronst eens echt ‘kracht’ zou gaan bijzetten.
Nadat we een mooi plekje gevonden hadden, tussen de vele fotografen, die ook razend benieuwd waren naar de ontwikkelingen met betrekking tot de bronst, was het wachten op de dingen die komen zouden. Het was eindelijk wat koeler en door de lichte bewolking was nu ook het licht ronduit ‘schitterend’!
Een geweidrager verscheen op het toneel, de 20-ender “Zorro” – Foto: ©Louis Fraanje
Geduldig wachten
Zoals gewoonlijk werd ons geduld vanmiddag weer aardig op de proef gesteld, want… na zeker zo’n anderhalf uur gewacht te hebben, kwam er beweging in de dekking. Een geweidrager verscheen op het toneel, de 20-ender “Zorro”, inmiddels een oude bekende, die we in onze vorige aflevering als ‘overwinnaar’ uit de ‘strijd’ zagen komen. Nou ja, strijd? Het bleef bij wat dreigen en uiteindelijk verjagen van zijn rivaal en… dat was het dan.
Een heel roedel hindes en kalveren komt vanuit de dekking – Foto: ©Louis Fraanje
Plaatshert Hubertus
Als er één schaap(hert) over de dam is, volgen er meer is onze ervaring en dat wordt na enkele minuten dan ook bewaarheid, een heel roedel hindes en kalveren komt vanuit de dekking het veld opwandelen. We vragen ons af, wat er aan de hand is, want meestal komen eerst de hindes tevoorschijn en… pas daarna het plaatshert. De reden waarom… wordt snel duidelijk als we na de laatste hinde, het ons bekende hert Hubertus zien verschijnen. Het is dus zijn bronstroedel, tenminste… vanmiddag in ieder geval wel zo op het eerste gezicht te zien!
Een droevige vertoning om te zien, deze hinde en Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Droevige vertoning
Tjonge… jonge… dat loopt er net bij, of hun laatste uur geslagen heeft, de kop naar beneden en de tong op de tenen. We vragen ons af, of dit nog iets op gaat leveren, het is een ‘droevige’ vertoning daar aan de bosrand. Toch zal er iets moeten gebeuren vanmiddag, want even verderop staat onze “Zorro”, schijnbaar zorgeloos een hapje te eten. Of beide herten al met elkaar in gevecht geweest zijn, dat weten we niet, maar… de spanning stijgt inmiddels weer bij het publiek en niet in de laatste plaats bij ons.
Hubertus voegt zich weer bij zijn roedel – Foto: ©Louis Fraanje
Schone schijn
Heel op zijn gemak, wandelt Hubertus naar het roedel en neemt een slokje water uit de zoel die daar ligt en lijkt de rust zelve. Ongetwijfeld heeft hij zijn rivaal opgemerkt en is al die ‘zogenaamde’ rust, maar schone schijn, want met zo’n tegenstander als ”Zorro”, kun je van alles verwachten, dat hebben we eerder gezien.
Ineens komt de rivaal op Hubertus af – Foto:© Louis Fraanje
Bedwingen
Als deze bemerkt, dat Hubertus net doet of hij gek is, kan hij zich niet bedwingen en rent in de richting van zijn tegenstander en daar aangekomen, gaat z’n kop omhoog en dreunt zijn bronstroep over het veld. In volle vaart rent hij aan Hubertus voorbij, die er nauwelijks van onder de indruk lijkt te zijn.
Zorro laat zijn bronstroep over het veld dreunen – Foto: ©Louis Fraanje
Spanning stijgt
Zowel in de arena van de herten, als bij het publiek langs de kant, stijgt de spanning, want wat gaat Hubertus doen? In eerste instantie zien we hem naar links uitwijken voor zijn rivaal en hebben het idee, dat hij misschien een gevecht uit de weg zal gaan. Het wordt nu toch echt spannend, want zijn rivaal wil niets liever dan ‘knokken’, dat is ons wel duidelijk!
In eerste instantie zien we Hubertus weglopen – Foto:© Louis Fraanje
Voelbare dreiging
Er hangt iets in de lucht, maar… wat? Fransien, die net even daarvoor in de auto was gaan zitten, omdat het toch rustig was, komt nu aangerend en op haar gezicht is de spanning af te lezen. “Zal het dan toch gaan gebeuren en zal hij het aandurven om het op te nemen tegen een hert als “Zorro”?” is haar eerste reactie. “Och, we zullen het snel weten” stel ik haar gerust. De dreiging vanuit de arena is nu gewoon voelbaar en minuten lijken uren.
We zien de dreigende blik in hun ogen – Foto:© Louis Fraanje
Eindelijk knokken?
Ook de hindes en hun kalveren voelen blijkbaar dat er iets staat te gebeuren en vluchten ineens alle kanten uit. Als we de ogen van beide herten zien, dan weten we genoeg, het zal niet lang meer duren of ze grijpen elkaar. De dreigende blik in de ogen van deze grote jongens voorspelt weinig goeds. Wordt het dan eindelijk… ‘knokken’, of zal Hubertus er op het laatste moment toch weer tussenuit knijpen?
