Naar de overkant
Ineens dan zie je hem zitten, zomaar langs de weg, bovenop een oud verkeersbord, gauw de camera buiten boord en binnen de kortste keren heb je hem in beeld. Zo op het eerste gezicht, lijkt het of de vogel zit uit te rusten en zijn dag zit te verslapen, maar niets is minder waar. Het torenvalkje kijkt heel gericht naar de berm aan de overkant van de weg, want blijkbaar heeft hij daar iets ontdekt. Enkele seconden later zien we zijn kopje even op en neer gaan en… weg is hij, in sneltreinvaart naar de overkant van de weg.
Bankschroef
In een flits zie ik hem in het gras duiken en… ‘bingo’, de torenvalk is precies op tijd, maar voor de veldmuis is het te laat en als een bankschroef klemmen de klauwen van de torenvalk om zijn nek. Op hetzelfde moment knijpt hij de muis met zijn vlijmscherpe klauwen dood, dus de muis ondergaat geen lange lijdensweg, gelukkig. Dit gebeurt allemaal op steenworp afstand en bijna vlak voor mijn neus, in een razend tempo, bijna sneller dan het geluid, zou je haast zeggen.
Vliegensvlug
Nou, dat zal me wat worden, ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Zal hij de muis hier verder op gaan peuzelen? Want – buiten mij om – is er in de wijde omgeving geen levende ziel te bekennen. Daar komt nog bij, dat hij bijna niet opvalt en het hekwerk naast hem, geeft alleen maar een goede beschutting, dus wat wil je nog meer?
Helaas, want nadat de torenvalk eens heel goed om zich heen heeft gekeken en nog eens, wipt hij vliegensvlug met zijn prooi, dwars tussen de spijlen van het hekwerk door in de richting van het bouwland erachter.
Meer afstand
Jammer voor de fotograaf met die grijze baard in zijn auto, maar daar heeft de torenvalk geen boodschap aan, hij vond het blijkbaar toch niet veilig genoeg en koos ervoor om wat meer afstand te nemen. Ja, dan baal je wel even heel erg stevig, want het had zo mooi kunnen zijn, nou ja… mooi? Niet voor de muis natuurlijk, hoewel… ‘de ene zijn dood is de ander zijn brood’, tenminste zo gaat dat meestal in de natuur.
Witte kwikstaart
Toch maar even kijken, of ik hem in de omgeploegde akker kan ontdekken en dat valt om de drommel niet mee. Tussen al die grijze stoppels en de laagstaande zon, is het lastig zoeken.
Dan opeens zie ik iets wits met zwart en als ik nog eens heel goed kijk, dan ontdek ik een witte kwikstaart, die ergens naar staat te kijken.
Als ik dan de camera wat meer naar links draai, zie ik ineens ook de torenvalk weer zitten met zijn prooi. Tjonge, wat een schutkleur, zonder de bewegende kwikstaart, had ik hem niet zo snel ontdekt.
Razendsnel
Als de torenvalk zo bezig is met het plukken van zijn prooi, dan verbaas ik mij er altijd weer over, hoe razendsnel dat allemaal gaat. Ik heb het wel vaker gezien natuurlijk, maar je vraagt je dan weleens af, waarom zo gehaast? Is hij misschien bang, dat een ander zijn prooi zou willen stelen of iets dergelijks?
Als hij dan plotseling recht in de lens kijkt en wij heel even ‘oog in oog’ met elkaar zitten, krijg ik bijna kippenvel van zijn ‘koude en stalen’ blik. Tjonge, wat een felheid straalt daar uit, om bang van te worden.
Extra weetje…
De Torenvalk broedt in het hele land, met een voorkeur voor open landschappen, soms ook in bebouwd gebied. Het broeden in bosranden, enkele tientallen jaren geleden nog heel gewoon, komt vrijwel niet meer voor. Veel paren nestelen in speciaal voor de soort gemaakte nestkasten. Lange tijd was de Torenvalk de talrijkste in Nederland broedende roofvogel, maar tegenwoordig bezet de Buizerd die positie. De landelijke aantallen namen af rond 1960 door gebruik van landbouwvergif maar herstelden daarna. Sinds ongeveer 1990 nemen ze voortdurend af, met kleine tijdelijke oplevingen in veldmuisrijke jaren. Steeds intensiever grondgebruik maakt grote delen van het boerenland ongeschikt voor Torenvalken: er is onvoldoende voedsel. Bron: Sovon
Lees ook: Torenvalk met muis in de kast
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
____________________________________________________________________________________________________
Whats in a name?
Bij Jan van Uffelen in Barneveld, gebeurt er altijd wel iets bijzonders en anders maakt hij het wel bijzonder. Heeft hij met veel plezier het verhaal over de torenvalk gelezen en stuurt hij even later – per omgaande – deze foto. Nog mooier… de valk vond het zelf blijkbaar ook heel bijzonder, dat er zelfs een weg naar hem vernoemd is!