Springen als een acrobaat
Een beetje jammer voor het fotograferen is het wel, dat nu de zon ineens doorbreekt, zoiets gebeurd vaker, net als je het even kunt missen, om een mooie plaat te maken. Afijn… het is helaas niet anders, helaas. Eenmaal aangekomen bij de grote deeldeuren, zakt de kat heel iets door haar achterpoten en springt als een ware acrobaat – heel behendig – omhoog tegen de deeldeur. De rustende kater op de deur, zit het allemaal op z’n gemak eens aan te zien.
De kat springt als een ware acrobaat omhoog tegen de deeldeur – Foto: ©Louis Fraanje
Nu wel even goed vasthouden, want anders… – Foto: ©Louis Fraanje
Ja… nog een klein stukje maar – Foto: ©Louis Fraanje
Zachte landing
Als ze – goed en wel – boven op de deur is aangeland, dan wordt de kater ineens heel erg belangstellend en gaat er eens voor verzitten, maar de kat toont niet de minste interesse voor haar mannelijke soortgenoot. Ze kijkt eens naar binnen, de donkere deel op en maakt zich gereed voor een zachte landing op de stenen vloer van de deel.
De kat is net – goed en wel – aangeland boven op de deur – Foto: ©Louis Fraanje
Koekeloeren
Terwijl ik die twee, daar boven op de deeldeur zie zitten, gaan er van allerlei gedachten door mijn hoofd en komen de herinneringen van vroeger weer boven drijven. Dan zie ik mijzelf weer als kleine jongen, na schooltijd op de fiets naar de boer buiten het dorp, waar ik dan ging helpen om een paar centen bij te verdienen. Als ik dan het erf van de boerderij op kwam rijden, zat de kat ook heel vaak – zoals nu – op de onderdeur te koekeloeren.
Dan ineens is het voorbij, want de kat is – letterlijk en figuurlijk – met de deur in huis gevallen, als ik het zo plat mag zeggen. In één sprong is de kat in het niets verdwenen en de kater heeft in dit geval het nakijken.
En valt dan – letterlijk en figuurlijk – met de deur in huis – Foto: ©Louis Fraanje
Kleine dingen
Zoiets – als ik hierboven heb beschreven – mag voor de kat in kwestie, een alledaags gebeuren zijn, ik vond het interessant genoeg om er eens bij stil te blijven staan en het hele gebeuren vast te leggen. Och… de tijd gaat voorbij en de wereld verandert om je heen, daar doe je niets tegen, zo is het leven. Bij het ouder worden, kijk je misschien wat vaker ‘achterom’, dan moet ik weleens glimlachen in mijzelf.
Niet voor niets, wordt er wel eens gezegd: “Het zijn de ‘kleine’ dingen die het doen!” Een zin, die ook echt zinvol geschreven is en die ik persoonlijk ‘hoog’ in het vaandel heb staan. Hoe simpel iets in eerste instantie soms ook lijkt, neem gewoon de tijd, om het even goed tot je door te laten dringen, dan gaat er een ‘wereld’ voor je open!
