Noordwaarts naar Texel – Deel 8

Een ‘waaiweekje’ op het eiland Texel

De laatste keer dat ik schreef over ons verblijf op het eiland Texel, was op 25 juni 2016, alweer bijna een half jaar geleden, tjonge… wat vliegt de tijd. Zo onderhand zijn we al heel wat keren noordwaarts getrokken, maar deze reis was wel heel spectaculair.

We hadden tegen onze familie en vrienden gezegd, dat we voor weekje naar ons geliefde eiland Texel zouden gaan, om eens lekker uit te waaien, nou… dat hebben we geweten!

Hagel en onweer

Door alle drukte van het 25-jarig bestaan van de stichting, konden we er niet eerder ‘tussenuit’, dan vorige week zaterdagmorgen de 19e november. Nu konden we dan eindelijk in alle vroegte om 5.15 uur vertrekken en hoewel het weer er redelijk goed uitzag, kregen wij onderweg in Noord Holland een ware ‘stortbui’ met hagel en onweer over ons heen.  Nou, nou… dat was echt even schrikken, want op een gegeven ogenblik konden we bijna de weg niet meer zien van al het water. Maar… gelukkig klaarde het uiteindelijk dan toch weer op en toen we om 7.30 uur bij de boot aankwamen, was het droog.

Nieuwe veerboot

Waar we al maanden naar hadden uitgekeken, dat was de nieuwe veerboot ‘Texelstroom‘, waar we al zoveel over gehoord en gelezen hadden. Het was vanmorgen uitzonderlijk rustig, want alles bij elkaar reden er zo’n kleine 20 auto’s de veerboot op. De nieuwe Texelstroom kan 1750 personen en 350 voertuigen per overtocht vervoeren. De veerboot is 135 meter lang en 28 meter breed en vanmorgen brengt hij ons in twintig minuten van Den Helder naar Texel. Maar… wanneer het schip een ambulancevaart moet maken, doet het er slechts zeven minuten over en, last but not least, de veerboot kan zelfs nog passagiers vervoeren met windkracht 11. We keken aan boord dus onze ogen uit, wat een ruimte en… wat nog mooier was, het weer klaarde helemaal op, toen we aan de overkant afmeerden. De Texelstroom zou na vandaag weer enkele weken in de haven blijven, omdat er nog het e.e.a. aan gedaan moest worden, maar deze ‘primeur’ hadden we alvast binnen!

 

 

 

 

 

Schapenboet

Was dat even ‘boffen’ voor ons, dan mocht het toch nog weer meevallen en al heel snel waren we de nattigheid van onderweg vergeten. Langzaam maar zeker brak de zon door het wolkendek en zette de duinen van Texel – letterlijk en figuurlijk – in het zonnetje. Op weg naar de ‘Sluftervallei’, waar we in een gezellig huisje onze vakantie zouden doorbrengen en van waaruit wij onze zwerftochten konden maken. Toen we door het dorp ‘De Koog’ gereden waren, genoten we van het Texelse landschap, met zijn wonderlijke schapenboeten, die met hun afgeplatte voorkant, zo typisch zijn voor het eiland.

De Muy en Slufter

Het natuurgebied erachter, De Muy is vermaard om zijn lepelaars, maar je vindt er ook blauwe reigers, aalscholvers, blauwborsten en nachtegalen. Het gebied is ook waardevol om z’n plantengroei. De Muy is een jong duingebied waar de invloed van het zoute water verdwenen is. In tegenstelling tot De Slufter is de mens er hier wel in geslaagd om een stuk strand in te polderen. Er is een dijkje aangelegd dat het gebied van de zoute Sluftervallei scheidt.

Doordat er later nieuwe stuifdijken op het strand zijn aangelegd steeg het grondwater en ontstond de Muyplas. In het gebied zijn bijzonder fraaie duinen te vinden met zeer steile hellingen. Op de langgerekte vlakte in het centrale deel van het Muygebied liggen veel weilanden en een markant dennenbosje, dat het Oorlogsschip wordt genoemd.

Fazanten en nostalgie

Buiten het dorp “De Koog’ reden wij de weg naar de parkeerplaats van ‘Paal 21’ op, daar liepen een vijftal fazantenhanen langs de weg te scharrelen. Zo… dat is weer even wat anders dan herten en zwijnen langs de weg, zoals we op de Veluwe wel eens meemaken. Nee, het eiland Texel is een echt vogeleiland en mede daarom mogen wij er zo af en toe graag een weekje vertoeven. En… waar vindt je zoveel fazanten als op Texel? Dat is echt een belevenis op zich, dan gaan ‘oude tijden’ weer herleven en een beetje ‘nostalgie’ kan toch geen kwaad!

Vergezichten en wolkenluchten

Natuurlijk rijden we ook, dwars over het eiland, via Oosterend langs de oostkust van het eiland, daar liggen enkele grote plassen, waar je vanaf april tot en met juni de pluizige kuikens van kluten, scholeksters, bontbekplevieren, sterns en visdiefjes kunt bewonderen. Op dit moment, als wij er arriveren, is het er stil en genieten we van de mooie vergezichten met haar schitterende wolkenluchten, die bijna oneindig lijken op Texel.

Ons huisje

Dan zetten we koers naar de Cocksdorp en rijden we nog even naar de vuurtoren, die als een ‘baken’ op het uiterste puntje van het eiland staat. Van hieruit kun je bij helder weer de eilanden Terschelling en Vlieland zien liggen en met een beetje geluk, liggen er zeehonden op een zandbank uit te rusten. Als we dan tenslotte zijn uitgekeken, rijden we naar onze bestemming op de ‘Sluftervallei’. Rondom het huisje heeft de herfst haar kleurrijke glans nog niet geheel verloren.

Hoofden leegmaken

Bij Den Hoorn gaan we ter hoogte van Paal 9 een stevige strandwandeling maken en laten de frisse zeewind, die langzaam maar zeker in zuid-westelijke richting draait, onze gedachten meevoeren en onze hoofden ‘leegmaken’. Voor ons is het genieten ‘optima forma’, want hier aan de Waddenzee, kun je alle ‘sores’ eens lekker van je af laten glijden en de accu weer opnieuw volladen. Als even later in de verte langs de duinenrij, de zon haar stralen door het wolkendek laat schijnen, zien we dat ook hier de kust is aangevreten door de bruisende golven van de zee. Ja, het kan hier op de west-hoek van het eiland bij de Noordzee aardig spoken, dat weten we bij ondervinding.

Donkere wolken

Als we later via de Hoornderslag naar ons huisje koersen, raken wij niet uitgekeken op de werkelijk schitterende wolkenluchten. Als enorme schapenvachten, hangen ze in de blauwe lucht boven de plas van het ‘Groote vlak’, een echt ‘wonderschoon’ beeld waar je helemaal ‘lyrisch’ van kunt worden. Al hadden de donkere plekken in het wolkendek ons al enigszins moeten waarschuwen, maar goed, dat zouden we de volgende dag wel merken! Daarover hoop ik u in het volgende deel meer te kunnen vertellen.

Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 9

_____________________________________________________________________________________________________

Bekijk ook het filmpje: