Onverwachte ontmoeting
Je kunt er bijna dagelijks op uit gaan om te kijken of je ‘Hubertus’ voor de lens kunt krijgen en negen van de tien keer is het echt helemaal niks, noppes, nada, of weet ik hoe je het allemaal mag noemen. Maar… een enkele keer… en dan net op een moment, dat je het totaal niet verwacht, dan opeens… dan overkomt het je. Dan gebeurt het zomaar ‘plotseling’ en daarom moet je altijd ‘alert’ zijn en blijven, anders grijp je ernaast.
Ik kwam de foto’s van die plotselinge ontmoeting met Hubertus, op donderdag de 17e november onlangs weer tegen in mijn archief. Hoewel ik toen te druk was met de voorbereidingen voor ons verblijf op Texel, dacht ik bij mezelf, och… dat komt na de vakantie wel. Eindelijk is het er dan toch van gekomen, want het was achteraf gezien toch best heel bijzonder.
Daar stond Hubertus in de dekking bij de Kronkelweg – Foto: ©Louis Fraanje
Ongebruikelijke plek
Op die bewuste donderdag was ik laat in de middag, zo rond de klok van 16.00 uur, nog maar net de Kronkelweg opgereden, of ik zag in mijn linker-ooghoek iets bewegen. Wat denk je… daar stond Hubertus links in de dekking, ik had hem daar nog nooit gezien. Ik was dan ook zeer verbaast en wist niet, hoe gauw ik de camera ter hand moest nemen. Telelens wisselen en de auto uit om onze grote vriend op de ‘gevoelige’ plaat vast te leggen, p deze wel erg ongebruikelijke plek, maar van een hert als Hubertus, kun je blijkbaar van alles verwachten.
Hubertus, is hier met recht ‘overstekend wild’ – Foto’s: ©Louis Fraanje
Foto-moment
Het leek er wel op, dat hij zelf ook een beetje verbaast was, toen hij me zag, zo met een blik van: “Hé… jochie, wat moet jij hier?” Om vervolgens, geheel op zijn gemak, zoals we van hem gewend zijn, achter mijn auto de weg over te steken. Een prachtig ‘foto-moment’ om hem hier, op deze plek ook eens vast te kunnen leggen. Gelukkig was er op dat moment geen auto te bekennen en kon ik in alle rust de oversteek van Hubertus fotograferen.
Zonder verder ‘op of om’ te kijken is de oversteek gemaakt – Foto’s: ©Louis Fraanje
Voorzichtig
Maar… voordat ik eigenlijk ‘goed en wel’ besef wat er gebeurt, is de oversteek van Hubertus een feit en sjouwt hij zonder verder ‘op of om’ te kijken door het hoge gras in de richting van het bos. Al loopt hij hier wel wat voorzichtiger en gaat het wat minder snel, blijkbaar is hij dat lastige stukje hout, dat een tijdje geleden tussen de hoeven van zijn voorpoot heeft gezeten, nog niet vergeten. Ook voor herten geldt; ‘voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast’!
Ter hoogte van de drie witte berken, kijkt hij nog eens achterom – Foto’s: ©Louis Fraanje
Waarheen?
Als hij op een gegeven moment ter hoogte van een drietal witte berken is aangekomen, kijkt Hubertus nog eens achterom en ik hoop, dat hij ook nog even mijn kant opkijkt, want dan kan ik een prachtige plaat schieten, Zo staat hij daar heel eventjes achterom te kijken en hoe ik ook met hem mee kijk, ik kan echt niets ontdekken. Alles gaat in een razend snel tempo, dat ik eigenlijk een beetje ‘overrompeld’ ben door het hele gebeuren. Daarnaast ben ik natuurlijk reuze benieuwd, waar hij straks naar toe zal trekken en of ik hem kan blijven volgen. Daarover vertel ik u alles in het volgende deel!
