Lezers-top-tien
Maar hoofdzakelijk houdt hij zich bezig met het schrijven van boeken, daar moet hij ook zijn brood mee verdienen, zegt hijzelf. Sommige titels behalen zelfs een oplage van 9000 stuks, toch een bewijs dat Veenhof bij velen geliefd is!
Het oeuvre van Veenhof bevat niet alleen natuurbeschrijvingen, ook het harde plattelandsleven van vroeger komt aan de orde, onder andere in ‘Daggeldersvolk’ en ‘Het loon der armen’. Veelal uit eigen ervaring, toen hij zag dat de mensen uitgebuit werden voor een paar centen. Een aantal maanden geleden verscheen het boek ‘Kinderen van de straat’, een aangrijpend verhaal van een jongen uit de achterbuurt, die opklimt tot bedrijfsleider van een groot concern.
Ook zijn oorlogsboeken worden als het ware ‘gevreten’ en in de bibliotheken staat hij bovenaan in de lezers-top-tien. Wat is dat toch eigenlijk? Dat een plattelandschrijver als Veenhof, zo ontzettend veel mensen aanspreekt?
De schrijvende boswachter bij zijn enorme oeuvre aan boeken – Foto: ©Louis Fraanje
Natuurmens
De inmiddels overleden schrijver Rik Valkenburg schreef een biografie over hem, getiteld: ‘Johan G. Veenhof, wie is hij toch?’ Aan Johan Veenhof zitten vele kanten. Als men de vraag stelt: ‘Wie en wat is hij?, dan is daar niet zomaar, kortweg een antwoord op te geven. Vóór alles is hij een natuurmens en vanuit de natuur, als wortel en bron, ontplooien zich de vele facetten die Veenhof kenschetsen en karakteriseren.
De schrijvende boswachter achter zijn oude typemachine – Foto: ©Louis Fraanje
Ouderwetse manier
We nemen ook een kijkje in zijn werkkamer, het ‘hok’ zoals hij het zelf noemt. Hier worden zijn boeken geboren. Geen moderne computer, maar gewoon een mechanische schrijfmachine. Hij ziet ons er naar kijken en antwoord meteen: “Nee, ik houdt niet van dat gepiep van zo’n modern apparaat, ik doe het nog op de ouderwetse manier.” Onvoorstelbaar, dat hieruit al die talloze boeken zijn voortgekomen.
In de hoek van zijn werkkamer staat de schildersezel met een prachtig kunstwerk in wording. “Ja” zegt Veenhof, “dat is ook één van mijn hobby’s. Trouwens ik geef ook cursussen hier aan huis, dus als er liefhebbers zijn, moeten ze maar bellen.”
De veelzijdige Veenhof achter zijn schildersezel – Foto: ©Archief Veenhof
Romanticus
Johan Veenhof is een echte romanticus met gevoel voor sfeer. Wie zijn boeken leest, wordt getroffen door zijn fijngevoeligheid, de liefde voor natuur en cultuur en het opkomen voor de zwakkere in de maatschappij. Niet voor niets zal zijn nieuwste en inmiddels 96e boek, de titel meekrijgen ‘Geen overwinning zonder strijd’!
Het is heerlijk om een aantal uren met Veenhof te vertoeven. Een schrijver die in deze moderne wereld van wetenschap en techniek, nog beeldend kan vertellen. Allerlei wetenswaardigheden van vroeger, die anders misschien in het vergeetboek zouden raken, heeft hij voor altijd vastgelegd. Een boek lezen van Veenhof is een verademing in deze gejaagde wereld.
Johan Gerardus Veenhof, een boeiende persoonlijkheid, die net als Gazenbeek weet waarover hij praat en schrijft en die zijn er niet zoveel!
Eerder gepubliceerd in: De Veluwenaar oktober 1997 – 5e jaargang – no. 4 en 6e jaargang no. 1 januari 1998
Complete bibliografie: Joh. G. Veenhof – Bi(bli)ografie – Schrijversinfo
____________________________________________________________________________________________________
De schrijvende boswachter Johan Gerardus Veenhof overleden
Johan G. Veenhof (1933-1999) – Foto: ©Louis Fraanje
Johan G. Veenhof is na een ernstige ziekte op 4 april 1999 – Eerste Paasdag – in zijn woonplaats Achterberg overleden. De schrijver was op 6 november 1998 jarig en werd 65 jaar. De boekenreus Veenhof, schrijver van meer dan 100 boeken, hij is niet meer.
“Als je afscheid neemt van iets waardevols of iets wat je dierbaar is, dan doet dat best een beetje pijn. Er staat tegenover, dat ik met oprechte dankbaarheid mag terugzien op de gezegende arbeid die ik mocht verrichten”, vertelde hij.
Johan Veenhof was een natuurtalent, een schrijver van het volk, één van de laatste der Mohikanen, net als Gazenbeek en Wigman.
Boswachter en schrijver
Als wij elkaar weer eens ontmoetten, zei hij altijd: “Broeder, hoe staat het leven?” Dat ‘broeder’ schiep een band, dat verwoordde alles.
Veenhof had nog vele plannen, hij wilde niet opgeven. Vele malen zwierf hij door de natuur van de Hoge Veluwe, die hij zo liefhad. Samen met zijn vrouw Joke en/of met zijn vrienden.
“Wat zou ik hier graag een huisje willen hebben, midden in de vrije natuur van dit uitgestrekte natuurgebied”, zei hij eens tegen mij. Het heeft niet zo mogen zijn.
De mens Veenhof, die zo intens kon genieten van de natuur is niet meer bij ons. Een man die velen aan zich heeft gebonden, een ‘boekenreus’ ging heen.
Lees ook: Een jaar ging voorbij…
