In en om de oude jachthut – Deel 10

Hongerige edelherten in de sneeuw

Een ‘groene’ in plaats van een ‘witte’ Kerst, bos en veld ligt er vandaag wat grauw en nevelig bij, veel mensen vieren Kerstfeest en hopen daarbij dan dat de sneeuw het landschap in een sprookjesachtige sfeer heeft veranderd.

Maar… negen van de tien keer is het dus niet zo en komt de sneeuw pas in januari, of februari of… helemaal niet. Daar kunnen wij mensen met al onze (geweldige) techniek en computers, helemaal niets aan veranderen en dat is eigenlijk dan ook maar gelukkig, anders was er misschien nog wel meer onenigheid in de wereld?

De oude jachthut in de sneeuwstorm - Foto: ©Louis Fraanje

De oude jachthut in de sneeuwstorm – Foto: ©Louis Fraanje

Fotoboek

Ik wil u vandaag, voor heel even, meenemen terug in de tijd van mijn herinnering en weer eens een bezoekje brengen aan de oude jachthut, die diep verscholen ligt tussen de hoge dennen van die oude Veluwe.
Zo zit ik lekker bij de warme kachel, zomaar eventjes te bladeren in het fotoboek: “Veluws wild in de seizoenen” met allemaal natuurfoto’s die ik ooit gemaakt heb. Het boek is in 2009 uitgegeven door onze stichting, inmiddels alweer zeven jaar geleden, waar blijft de tijd? Toch blijft het een heel mooi en lezenswaardig boek en is het helaas uitverkocht en misschien alleen nog  antiquarisch verkrijgbaar!

xzzgrfgrd2ovsbglizvl

Geduld en passie

In mijn inleiding schrijf ik, dat het fotograferen van dieren in het wild, negentig procent veldkennis is en tien procent het maken van een mooie plaat. Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen, dat je geen verstand van fotograferen of geen goede apparatuur moet hebben, zeker niet.

Maar, als je weet hoe de dieren zich gedragen in de natuur en je hun leefwijze kent, zal je dat veel onnodig werk besparen. Geduld en nog eens geduld, is hierbij natuurlijk van het allergrootste belang en ‘passie’, als je dat niet hebt, begin er dan maar echt niet aan, want dan wordt het een mislukking.

2-dsc_4906-zoka-vuur-bwe

Louis lezend in het fotoboek bij de warme kachel in de jachthut – Foto: ©Fransien Fraanje

Minder schuw

Het is inmiddels alweer een flink aantal jaren geleden. Ik had de nacht doorgebracht in de hut en buiten begon het licht te sneeuwen, ja er was de afgelopen nacht al een best wat gevallen en de wind had ook goed van zich laten horen en voelen. Goed voor een mens om in het Licht van Kerst, je eens even te bezinnen en weg van die opgejaagde wereld, vroeg in de morgen, helemaal in je eentje door de natuur te zwerven. Lekker dik ingepakt tegen de kou en dan op zoek naar het wild.

In deze tijd van het jaar zijn de herten, vanwege de honger, wat minder schuw en kwamen dicht in de buurt van de hut. Een half uurtje hier vandaan, ligt een oud stuk bos met Amerikaanse eiken en daar komen ze graag, in de zomer voor het blad en in het najaar voor de eikels. In de winter en vooral als er sneeuw ligt, komt de jachtopzichter langs en strooit er wat brokjes of mais, want hij wil zijn dieren niet laten verhongeren.

dsc_3478

Twee geweidragers op zoek naar voedsel onder de bomen – Foto: ©Louis Fraanje

428-bw-louis-kijker-sneeuw

Door de opening kan ik ongezien het wild observeren – Foto: ©Fransien Fraanje

Onopvallend

Op steenworp afstand van de voerplek, is een kleine houten schutting met een uitsparing, waardoor ik gemakkelijk de dieren ‘ongezien’ kan observeren, zonder dat ik ze verstoor.

Want… hoewel ze in de winter wat minder schuw zijn, blijven ze wel ‘alert’ en moet ik mij zo onopvallend mogelijk gedragen, want anders gaan ze er natuurlijk meteen vandoor.

Heel voorzichtig ben ik er naar toe gelopen en als ik mijn kijker in de richting van de bosrand heb gericht, zie ik twee geweidragers, waarvan de voorste een 14-ender, meteen zijn kop omhoog gooit en in mijn richting kijkt. Zou hij dan misschien toch wat vernomen hebben?

dc_3467

De voorste is een 14-ender en die kijkt nu in mijn richting – Foto: ©Louis Fraanje

Zorgplicht

Ik verroer mij niet en na een tijdje gaat zijn kop weer naar beneden en gaat hij rustig verder met de maaltijd. Wat mij opvalt is, dat er hier veel minder sneeuw is gevallen dan bij de hut. Ja, over dat bijvoeren in de winter, daar wordt nog al eens over gediscussieerd, daarover zijn de meningen verdeeld. Vooral ook als de dieren, bomen gaan schillen, dan is de boel in rep en roer, daar hebben we al eens eerder over geschreven in het artikel: Hongerige herten schillen de bomen
Je kunt ze ook niet zomaar ‘dood’ laten gaan, vooral als ‘schraalhans’ keukenmeester is in het bos, tenslotte is de Veluwe geen echte ‘wildernis’ en hebben wij als rentmeester in de natuur, wel een ‘zorgplicht’!

378

In de winter gaan de herten de bomen schillen – Foto: ©Fransien Fraanje

Voorzichtiger

Terwijl ik zo aan het memoreren ben, heb ik niet eens in de gaten, dat er helemaal aan de overkant tegen de bosrand, een roedel van vier stuks edelherten(geweidragers) staat te kijken. Helemaal links van de groep, staat een schitterende 18-ender met een breed uitgelegd gewei, een prachtig dier.

Ze zijn wat voorzichtiger dan hun voorgangers en blijven, ondanks dat er in de wijde omgeving geen sterveling is te bekennen, toch maar aan de bosrand staan. Het is natuurlijk een fantastisch gezicht, maar ik had gehoopt dat ze wat dichterbij zouden komen, dan had ik ze wat mooier ‘in de lens gevangen’. Helaas… vandaag gaat dat niet gebeuren en moet ik het hiermee doen. Ondanks dat het ook nog wat nevelig is, probeer ik er heel kort iets van te filmen, het resultaat kunt u hieronder bekijken.

dsc_4033

Stond er ineens een roedel van vier geweidragers aan de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje

Bevoorrecht en gelukkig

Wat mogen wij ons toch gelukkig prijzen, dat we dit nog mee kunnen maken in zo’n ‘dichtbevolkt’ landje als Nederland, dat volgens de cijfers van het CBS-Centraal Bureau voor de Statistiek, ruim 17 miljoen inwoners telt. Hier op deze plek in het bos, merk ik daar totaal niets van en dat stelt mij dan ook enigszins gerust.

U zult mij daarover dan ook niet horen mopperen en zolang ik gezond mag blijven en de mogelijkheden heb, om te genieten van deze ‘stille’ natuurmomenten, dan voel ik mij – in alle opzichten – een ‘bevoorrecht’ en ‘gelukkig’ mens. Mooiere Kerstgedachte, naast het schitterende feest van het ‘Licht’, kun je toch niet wensen?

Lees ook: In en om een oude jachthut – Deel 11

____________________________________________________________________________________________________

Bekijk ook het filmpje:

 

 

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2016/12/26/en-om-oude-jachthut-deel-9-3/