Over de drempel van oud naar NIEUW…
Op deze laatste dag van het jaar, waarin de stichting haar 25 jarig bestaan vierde, neem ik u weer even mee naar mijn oude en vertrouwde jachthut, die ergens ver weg in de bossen van de Veluwe staat.
Ver weg van al het lawaai, waarmee onze ‘wereld’ vol van is en die mij soms aanvliegt.
Dan is het moment ‘aangebroken’, om mij weer eens even terug te trekken in die oude jachthut tussen de hoge dennen. Als dan de petroleumlamp is ontstoken en even later het vuur in de open haard hoog oplaait, voelt dat als een ‘warme deken’ om mij heen, dan kan – afgezien datgene wat ik liefheb – mij gestolen worden.
Verscholen tussen de hoge dennen, ligt de oude jachthut in de sneeuw – Foto: ©Louis Fraanje
Hoogtepunt
De rust die hiervan uitgaat, doet weldadig aan en laat mijn gedachten op ‘verre’ wegen gaan. Zo borrelen de herinneringen naar boven en passeren er allerlei zaken de revue, die het afgelopen jaar ons ‘voorbij’ zijn gegaan. Waarin het 25-jarig jubileum een grote rol vervulde, een ‘hoogtepunt’ waar wij allen, dan ook met veel plezier en dankbaarheid op terug kunnen kijken.
Dieptepunt
Daarnaast was er ook verdriet, toen in februari één van mijn beste vrienden, namelijk Henk Vreekamp. van ons werd weggenomen, middels een dodelijk ongeval midden in het centrum van Epe. Zo midden in het leven te staan en dan zo opeens is het ‘afgelopen’ hier op deze aarde. Zoiets, zet je wel even stil als ‘mens op deze aarde’, zoals Henk dat altijd heel mooi kon zeggen. Het hele verdere jaar door, heeft dit ‘gebeuren’ ons niet meer losgelaten en juist nu op dit moment van ‘bezinning’, komt het weer heel sterk naar boven. Dan voel je je als ‘mens’ maar heel klein en stil worden en laat het jou weer even heel duidelijk zien, hoe afhankelijk en kwetsbaar je bent.
Veluwenaar Louis zit in gedachten voor het raam van de jachthut – Foto: ©Fransien Fraanje
Koude rillingen
De stilte in de hut, lijkt nu nog stiller dan anders en starend in de vlammen van het knappende haardvuur, schiet mij ineens het gedoe rondom het festival ‘Burning Man‘ weer in gedachten. Dan lopen, ondanks de heerlijke warmte van het haardvuur, mij de ‘koude’ rillingen weer over de rug, wat vreselijk dat zoiets op onze mooie Veluwe moest plaatsvinden. Het lijkt allemaal zo ‘onschuldig’, maar dat hebben we vaker ondervonden, het ‘venijn’ zit ‘m altijd in de staart. Afijn, u heeft er tenslotte genoeg over kunnen lezen en het is te hopen, dat het nooit meer terugkomt!
Verheugen
Toch zien we ook weer uit naar het Nieuwe jaar, wat zal het ons brengen en wat zal ons bezighouden? Het ligt misschien allemaal nog ver weg, maar we verheugen ons er natuurlijk wel weer op. Dat mag ook, daarvoor ben je ‘mens op aarde’ en is ‘genieten’ heus geen vies woord, anders kun je toch niet leven. Daarvoor mogen wij – boven alles – onze ‘Schepper’ danken en eren, om het maar eens heel duidelijk en eerbiedig te formuleren!
Een dode berk staat als een ‘monument’ in het besneeuwde stuifzand – Foto: ©Louis Fraanje
Vertellen
Zo dwaal ik in gedachten, samen met ons grote voorbeeld Jac. Gazenbeek(1894-1975), door de bossen en over de heide van onze ‘onvolprezen’ Veluwe. Ondanks, dat er al veel is verdwenen, waarover hij heeft geschreven, zijn er gelukkig ook nog een flink aantal zaken, die hun specifieke Veluwse sfeer hebben weten te behouden. Dat geeft ons ‘hoop’ voor de toekomst en daarover zullen we – bij gezondheid – blijven schrijven en vertellen en daarvoor zullen we ons blijven inzetten!
Niet uitgepraat
Daarom is het ook zo hartverwarmend, dat er zoveel mensen ons weblog weten te vinden. Stond de teller onlangs nog op 365.000, dat getal is inmiddels alweer ingehaald en zijn we op dit moment de 370.000 ruimschoots gepasseerd. Op de redactie raken we er niet over uitgepraat, wat een fantastisch record, ondanks dat wij niet op facebook en/of twitter zitten. Ons weblog volgt niet de waan van de dag, maar blijft gewoon haar eigen ‘Veluwse’ weg volgen en blijkbaar wordt dat dan ook zeer gewaardeerd!
Louis op de drempel van de oude jachthut – Foto: ©Fransien Fraanje
Nobele gedachte
Als ik dan in de avond aan de vlammende horizon een dode berk – als een ‘monument’ – in het besneeuwde stuifzand zie staan, dan bedenk ik mij ineens, dat iemand na zijn dood, nog zo ontzettend veel heeft te vertellen!
Wat heeft Jac. Gazenbeek veel geschreven en wat heeft hij zich druk gemaakt en zich er voor ingezet en bij veel mensen de ogen geopend, om ook al het mooie en ‘onvervangbare’ te kunnen zien en leren kennen.
Want… ‘Onbekend, maakt onbemind!’
Die nobele gedachte, maakt ook ons sterk om er weer
een heel jaar tegen te kunnen om ons ‘doel’ te bereiken.
“De weg naar het doel, begint altijd met de eerste stap!”
Is een uitspraak van de bekende Chinese filosoof Lao Tse.
Zo stap ik graag – samen met u – over de drempel van het
OUDE – 2016 naar het NIEUWE – 2017 jaar!
Met de arreslee bij Boeschoten in de vorige eeuw – Foto: ©Louis Fraanje
********************************************************************************************************************************************
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 12
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje en neem – als het ware – eventjes plaats in de arreslee en geniet van de sneeuw in Oostenrijk:
