Weg noch steg meer weten in het Binnenveld…
Een dinsdagmorgen was ik weer eens in het Binnenveld aan het rondzwerven en daarbij breng ik ook altijd een bezoekje aan mijn geliefde Veensteeg, tenminste zolang dat nog mogelijk is. Want… het ‘zwaard’ oftewel de ‘zaag’ van Damocles, hangt deze schitterende laan met populieren al een hele tijd boven het hoofd en een groot deel ervan is al verdwenen. Deze morgen is de Veensteeg in ‘nevelen’ gehuld, net zoals haar toekomst, alhoewel… zo zie ik dat als leek, de ‘deskundigen’ denken daar heel anders over, die zijn niet meer te stuiten in hun zogenoemde ‘vernieuwingsdrang’!
Het nog overeind staande deel van de Veensteeg in nevelen gehuld – Foto: ©Louis Fraanje
Troosteloze bedoening
Ik wil geen ‘zeurpiet’ genoemd worden, maar ik blijf het wel heel erg jammer vinden, dat men uiteindelijk niet gekozen heeft voor restauratie of desnoods herstel met populieren van deze ‘eens’ zo schitterende en vooral ‘statige’ laan. Als ik nu vanaf de Werftweg in zuidelijke richting – voor de zoveelste keer – door de Veensteeg wandel en halverwege ben, vindt ik het ‘vernieuwde’ deel van de Veensteeg, desondanks maar een troosteloze bedoening.
Langs de eens zo statige laan, is het nu een troosteloze bedoening – Foto: ©Louis Fraanje
Deskundigen
Och, wordt er dan vaak gezegd, waar maak jij je eigen toch zo druk om, het is niet anders en de ‘deskundigen’ weten het toch veel beter, dan een leek als Louis Fraanje. Als ik het woord ‘deskundigen’ hoor noemen, begin ik meestal mijn wenkbrauwen al te fronsen en neemt bij mij de twijfel alleen nog meer toe. De goede zeker niet te na gesproken natuurlijk, maar daar ben ik te vaak bedrogen mee uitgekomen. Dan komt mij steeds weer een oud gezegde voor de geest, maar dat nog steeds heel erg actueel is, namelijk het volgende: “Met de mond belijden en met de daad bestrijden”.
Het noordelijke deel van de Veensteeg, tussen de Nieuwesteeg en de Heuvelweg – Foto: ©Louis Fraanje
Heg nog steg
Afijn, ik zal mij uiteindelijk toch bij deze ‘draconische’ beslissing neer moeten leggen, net als de rest van deze oude populieren dat straks – letterlijk en figuurlijk – zullen moeten doen. Toch houd ik van dit gebied en kan ik het gewoon niet laten, om mijn liefde voor dit schitterende landschap te blijven beschrijven. Een stukje ‘natuur en cultuur’, waar men soms ‘heg nog steg’ meer weet door al die verschillende ‘stegen’, zoals bijvoorbeeld; Bennekomsesteeg, Egelsteeg, Nieuwesteeg, Rijnsteeg, Slagsteeg en Veensteeg, om er maar enkele van de grote hoeveelheid hier even te noemen.
Vanaf de Nieuwesteeg kijk ik noordwaarts langs de Veensteeg – Foto: ©Louis Fraanje
Wat is een Steeg?
Het woord ‘steeg’ heeft voor mij – in de loop der jaren – een magische klank gekregen en daarom ben ik eens gaan zoeken naar de verklaring ervan, die klinkt als volgt:
“De doorgaans smalle dwarsstraten, die de hoofdstraten doorsnijden en met elkander verbinden, noemt men stegen. Steg, dat alleen in de verbindingen weg noch steg en heg noch steg gebruikt wordt, was hetzelfde als steeg, dat vroeger meer algemeen een weg, waarlangs men gaan kan, betekende. Paden zijn buiten, wat in de steden de stegen zijn; het zijn veelal smalle wegen, alleen voor voetgangers geschikt; in tegenoverstelling van een rijweg spreekt men van een voetpad.” Synoniemen steeg Lees verder>>
Een kleine sloot stroomt naar de einder, waar nu nog populieren staan – Foto: ©Louis Fraanje
Extra dimensie
Halverwege de Nieuwesteeg sta ik een tijdje stil bij een van de vele sloten, waarmee het gebied zo rijk bedeeld is. De weilanden met daarachter de prachtige populieren aan de Kanaalweg, zijn in nevelen gehuld. De opkomende zon beschijnt een leegstaand schuurtje, dat hier in de verlatenheid van dit weidse landschap, nu bijna wat mystieks heeft gekregen. De alleenstaande boom aan de andere kant, die – als een baken – zomaar midden in het weiland staat, geeft het geheel een extra dimensie.
Vanaf de Egelsteeg kijk ik door de Slagsteeg naar de Kanaalweg bij Wageningen – Foto: ©Louis Fraanje
Natte grens
Op de hoek van de Egelsteeg en de Slagsteeg heb ik een mooie ‘doorkijk’ naar de einder, waar de lange rij met populieren langs de Kanaalweg, mij een verdere blik ontnemen. Nog veel verder naar het westen aan de uiterste grens van het gebied, weet ik de Grebbeberg te liggen met onderaan het zilveren lint van vader Rijn. Deze ‘natte’ grens tussen Betuwe en Veluwe, slingert zich als een zilveren lint door het landschap van de lage landen. Onderaan de Grebbeberg gaat de rivier er – als het ware – heel diep doorheen en accentueert hij nog eens duidelijk het verschil van hoog naar laag.
Overzichtskaartje van het gebied rondom de Veensteeg – Tekening: ©Marjolein Hillege
Exclusieve charme
Als ik zo eens even rustig alles zit te overpeinzen en daarbij het hele (steeg)gebeuren de revue laat passeren, bedenk ik mij ineens, dat het een grote ‘slag’ is voor het omringende landschap, want de Veensteeg steekt er als een ‘Groene Kathedraal’, met kop en schouders bovenuit. Dit alles is straks slechts een herinnering, want de Veensteeg zal ‘helaas’ gedegradeerd worden tot een steeg, zoals alle andere stegen hier in het Binnenveld. Dit is zeker niet neerbuigend bedoeld, maar het lange lint van hoge populieren, die de Veensteeg juist zo haar ‘exclusieve’ charme gaven, is straks ‘helaas’ geschiedenis.
Geen acuut gevaar
Op de vraag of er een gevaarlijke situatie is bij de Veensteeg, zei landschapsarchitect Frits Luyten in maart 2016 dat er geen acuut gevaar bestond. Hij vertelde ook, dat uit een standaard wetenschappelijk onderzoek blijkt, dat populieren tussen 100 en 160 jaar oud kunnen worden. “Deze populieren zijn nu 60 jaar en dus zeker nog lang niet aan het einde van hun levensfase.” Lees verder>>
De schitterende Veensteeg zal verdwijnen en uit de grond van mijn hart moet ik zeggen, dat wij haar zeer zeker zullen gaan missen en… wij niet alleen, maar zeer velen met mij, daar ben ik vast van overtuigd!
