Twee ‘langoren’, verscholen aan de rand van het moeras
Afgelopen week was het heel aangenaam om weer eens in het “Rauwe Veld” rond te ‘neuzelen’, gewoon eens even kijken hoe het met de dieren is gesteld. Hoewel ik deze morgen hoopte op ‘rammelende’ of parende hazen voor de lens te krijgen, liep het toch anders. Want… ineens zag ik in de dekking, onder het struikgewas en tussen de grashalmen door, twee paar ogen glinsteren in het zonlicht. Bij nader inzien, twee langoren, hazen dus, die daar mooi verscholen aan de rand van het moeras, hun kostje bij elkaar aan het zoeken waren.
Er zitten twee langoren onder het struikgewas – Foto’s: ©Louis Fraanje
Anders kijken
Heel onopvallend waren ze daar samen bezig en normaal gesproken loop je er zomaar aan voorbij, want met hun bruin-grijze wintervacht, vallen ze in het geheel niet op. Maar… door de jaren heen, leer je toch anders te kijken als je ‘buiten’ bent, ik kan dat moeilijk uitleggen, want dat heeft ook met ‘gevoel’ te maken. Misschien is het wel een soort van ‘zesde zintuig’ of zoiets dergelijks, ik weet het echt niet, maar ik ben er wel blij mee. Dat merk ik ook nu weer in het geval met de fouragerende hazen onder het struikgewas.
Met een sprong komt de eerste haas naar buiten – Foto: ©Louis Fraanje
Onbereikbaar
Net als bij het reewild, hebben de hazen of langoren in dit gebied, ook mijn belangstelling, vooral als ze mij met hun grote ‘bolle’ ogen aan zitten te kijken. De hazen hebben het goed naar hun zin in het “Rauwe Veld”, mede ook omdat het een ‘nat’ gebied is en daardoor ook rijk is aan voedsel. Daar komt nog bij, dat bijvoorbeeld een jagende vos, het reukspoor van het haas in het water snel ‘bijster’ is. Al weet Reintje ook best wel, dat een kerngezonde haas – normaal gesproken – onbereikbaar voor hem zal zijn, die krijgt hij niet zomaar te pakken, daar weten we alles van.
Hazen zijn echte lange-afstandslopers, het haas kan zelfs in de vlucht een snelheid van 65 km/uur bereiken en vele kilometers per nacht afleggen. Opvallend aan een vluchtende haas is, dat hij soms ineens 90 graden van richting verandert (het ‘haken slaan’) om aan het gevaar te ontsnappen.
Beide hazen zijn nu heerlijk aan de maaltijd – Foto: ©Louis Fraanje
Ril of onrustig
Inmiddels heeft er eentje de sprong gewaagd, om buiten de dekking te komen, omdat daar natuurlijk het gras ‘groener’ is en ook het veenbies als lekker hapje niet is te versmaden. De andere haas is zijn voorganger achterna gekomen en is nu ook heerlijk aan de maaltijd. Toch zijn ze vandaag erg ‘ril’ oftewel wat onrustig, telkens gaan de oren omhoog en luisteren ze of er soms ‘onraad’ is. Gedurig gaan ze even op hun achterste zitten en loeren in mijn richting, tenminste dat neem ik dan maar even aan, want ik zit goed verscholen en ook de wind is mij goed gezind.
Het haas gaat op zijn achterste zitten en loert in mijn richting – Foto: ©Louis Fraanje
Kangoeroe
Wat zijn het toch schitterende dieren, als ze je zo aan zitten te kijken, ik vindt dat ze wel een beetje op een ‘kangoeroe’ lijken, want als ze straks weer gaan knokken in de ‘rammeltijd’. Dan staan beide rivalen, net als de kangoeroe, op hun achterpoten en slaan ze met hun voorpoten er op los. Daarnaast zie je ook enigszins een vergelijking als ze er vandoor gaan en met hun lange achterpoten van die enorme sprongen kunnen maken. (Zie foto’s onder.)
Weersvoorspelling
Hoewel in de boeken staat geschreven, dat de ‘rammeltijd’ of paartijd, vanaf januari tot oktober loopt, merkte ik er hier in het “Rauwe Veld” nog maar erg weinig van, maar… wat niet is kan nog komen. De weersvoorspellingen zijn misschien ook niet bevorderlijk voor ‘liefdesavonturen’, want sneeuw en ijs kan wel heel ‘cool’ zijn voor een natuurfotograaf, maar ik vermoed dat deze hazen daar wel wat anders over denken. En als ik ze even later – heel parmantig – bij elkaar onder de struiken van het moeras zie zitten, dan denk ik niet dat ze vandaag ‘op drift’ raken, zoals ik gehoopt had
uld – Foto: ©Louis Fraanje
Bedreiging en bescherming
Belangrijke doodsoorzaken van hazen en konijnen zijn ziekten (zoals myxomatose, VHS en EBHS, – European Brown Hare Syndrome), het verkeer en de landbouw. In de jaren ’70 zijn massaal veel hazen gestorven, mogelijk vanwege de intensivering en schaalvergroting van de landbouw. De hazenstand heeft zich sindsdien niet echt meer hersteld. Belangrijke oorzaken van de grote sterfte onder jongen zijn de geïntensiveerde grond- en gewasbewerking (vaker maaien) en perceelvergroting, waardoor verlies aan perceelranden optreedt. De sterfte onder hazen door landbouwmachines kan worden voorkomen door de hazen te alarmeren met behulp van ‘wildredders’ (uitstekende stangen met kettingen) aan de zijkanten van de machines.
Omdat hazen schade kunnen veroorzaken aan land- en tuinbouwgewassen, mogen deze soorten bejaagd worden. Gewasschade kan worden beperkt door het aan-brengen van kunststof manchetten om boomstammetjes, een goede omrastering en het laten liggen van snoeihout, waardoor de vraat wordt afgeleid. Hazen worden ook bejaagd voor consumptie.
Bron: De Zoogdiervereniging
____________________________________________________________________________________________________
Hieronder nog een schitterend filmpje:
