Weerzien met een oude bekende, of toch niet?
Terwijl ik zo langs “De Grift” in de richting van het oude huisje tussen de bomen rijdt, zie ik al vanuit de verte iets bruins in het weiland aan de overkant. Mijn eerste gedachte is natuurlijk; een ‘ree’ en het blijkt ook dat ik gelijk heb, maar het is dan ook de enige – op dat moment – die ik in de wijde omgeving kan bespeuren. Afijn, als ik mijn auto in de berm heb geparkeerd en uitgestapt ben, zie ik door mijn kijker de reebok, met zijn hoge stangen lopen. Maar… dat kan toch niet waar zijn? Ik wordt warm en koud tegelijk, nee… dat is toch onmogelijk! Dat lijkt onze welbekende kapitale 8-ender “Castor” wel, die nu aardig heeft teruggezet met zijn gewei, maar… die volgens een boa uit een ander veld, niet meer in leven zijn! Nou, wel… dus, of… droom ik nu, ik knijp in mijn arm, nee… het is de werkelijkheid in eigen gedaante!
In de wei liep een reebok, de enige in de wijde omgeving – Foto: ©Louis Fraanje
Castor dood?
Ik help u even uit de droom, want er was mij namelijk het volgende ter ore gekomen: De kapitale reebok “Castor”, zou vorig jaar zomer, bij het oversteken van de Rauweveldseweg, door een passerende auto zijn aangereden en en heeft zich – zo goed en zo kwaad als het ging – uit de voeten gemaakt. Zichzelf, al slepend en schuivend door het gras is hij uiteindelijk in de buurt van de Grebbeweg, gevonden door een boa/wildbeheerder, die hem met een ‘vangschot’ uit zijn lijden verlost zou hebben. Bij navraag, kwamen er zoveel vage en onduidelijke feiten naar voren, dat ik ging twijfelen.
Het lijkt onze welbekende en o zo bekende kapitale 8-ender “Castor” wel – Foto: ©Louis Fraanje
Sluipweg
Dus… u kunt nu misschien een beetje begrijpen, hoe of ik mij voelde toen ik hem – als hij het daadwerkelijk is – hier in het weiland zag lopen. Want, het laatste wat ik zou verwachten, dat hij uitgerekend hier zou lopen, tenslotte was het gebied aan de andere kant, bij de Grebbeweg zijn territorium en ging hij in principe nooit naar de overkant. De Rauweveldseweg is een erg druk bereden sluipweg voor het woon- en werkverkeer uit Veenendaal en omstreken en er wordt – ondanks waarschuwingsborden – over het algemeen zeer hard gereden. Een aanrijding met het reewild is dan iets, wat nog weleens voor kan komen op die plek, hoewel ik mij blijf verbazen, dat er niet nog meer ongelukken gebeuren!
Alles wijst erop dat dit de kapitale “Castor” moet zijn – Foto: ©Louis Fraanje
Overtuigd
Maar… weer terug naar mijn eerste veronderstelling, voor wat betreft deze bok, want hoe langer ik erover nadenk en hoe vaker ik de foto’s weer aan het bekijken ben, hoe meer ik er van overtuigd raak, dat het de legendarische bok “Castor” is. Zijn gewei is aardig teruggezet en omdat het nog in de bast zit, kan ik daar nog niet helemaal de uitslag van geven.
Ik ben er zo goed als zeker van, dat hij het ook daadwerkelijk moet zijn, alles wijst er tenminste op, de linkerstang is een stuk hoger dan de rechter, net als “Castor” en ook de kop is identiek, het kan gewoon niet missen. Ik ga er zeker achteraan en zal ook Gerrit de jachtopzichter in kennis stellen. De laatste keer dat ik “Castor” met eigen ogen heb gezien, dat was vorig jaar in maart, daarna was hij spoorloos verdwenen, tot aan vandaag dus…. Lees verder>>
De wuivende rietpluimen geven het geheel een extra dimensie – Foto: ©Louis Fraanje
Castor en Pollux
Als u mijn verhalen over “Castor” hebt gelezen, dan zult u waarschijnlijk wel weten, over wat voor een kapitale bok ik het heb, want een oneven 8-ender als “Castor” verwar je niet zomaar even met welke andere reebok dan ook. Van de andere bok “Pollux”, die hier zijn territorium verdedigde, had ik inmiddels wel ‘serieus’ bericht gekregen, dat hij verongelukt was. Daarvan was ik echt een paar dagen goed beroerd en ik vond het dan ook erg moeilijk om er iets over te schrijven, dat is nu bij deze dan gebeurd en blijft dus “Castor” nog over van deze twee befaamde reebokken in dit gebied..
Zonsondergang
Hij is inmiddels de dekking weer ingetrokken, maar ik houdt u de komende tijd op de hoogte van de ontwikkelingen. En… na deze ‘onverwachte’ ontmoeting, zie ik aan de horizon, de zon al lager en lager zakken, dat belooft weer een schitterende zonsondergang te worden. De wuivende rietpluimen beneden en de vlucht wilde ganzen boven, geven het geheel nog eens een extra dimensie!
Een boom in het vlammend avondrood van het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Vlammend avondrood
Als de zon onder de horizon is verdwenen, verkleurt langzaam maar zeker de avondlucht en loop ik even wat verder langs de Meentsteeg, om het oude huisje van boer Hardeman tussen de hoge bomen, samen met het vlammende avondrood, op de gevoelige plaat vast te kunnen leggen. Op de voorgrond staat een oude Els, die zich nu nog mooier aftekent tegen de kleurrijke achtergrond.
Die hele gewone en simpele boom, lijkt nu ineens een ‘geweldenaar’ die zijn lange armen wijd uitspreid naar deze ‘wonderschone’ hemel. Ook het slootje aan de onderzijde van de boom, krijgt nu ineens veel meer betekenis en ontpopt zich tot een warme ‘levensader’, die kleurrijk en warm oplicht uit het donker van de aarde.
Avondrood boven het oude huisje tussen de bomen aan de Grift – Foto: ©Louis Fraanje
Eigen manier…
Dat oude huisje van de inmiddels overleden boer Hardeman, daar heb ik gewoonweg iets mee, het herinnert mij aan een man, waarmee ik enkele spaarzame gesprekken heb gevoerd. Over de gewone dingen van het leven, over vroeger van een tijd, waarin het allemaal anders ging en wat minder gehaast. Veel ook over het gebied, waar hij geboren en getogen was, waar zijn wortels lagen en waar hij ook goed kon ‘aarden’.
Een natuurmens die eindeloos kon genieten van dit plekje grond aan de Grift met het vele reewild zo vlak voor zijn deur en steevast eindigde met deze dieren ‘mooi vee’ te noemen. Iets wat voor een buitenstaander misschien heel gewoon en simpel kan overkomen, maar op mij een zeer sterke indruk heeft nagelaten en waarvan ik zijn uitwerking nog dagelijks voel. Een man met een ideaal voor ogen en dat op zijn eigen ‘ouderwetse’ manier probeerde te bereiken en zich echt niet gek liet maken door anderen of meeging met de waan van de dag.
Deze opgejaagde maatschappij is teveel prestatiegericht en dat kan op den duur verstikkend werken, want een te sterke prestatiedrang veroorzaakt ‘stress’ en is inmiddels al een zeer ernstige ‘volksziekte’ geworden!
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 4
____________________________________________________________________________________________________
Een mooie toegift:
