Vlammend morgenrood blijft verwonderen…
Waar het aan ligt of wat het dan ook mag zijn, het eerste morgenlicht oftewel het ontwaken van de natuur, blijft mij eindeloos fascineren, het is voor mij het mooiste moment van de dag. Vooral als de eerste kleurrijke strepen van het morgenlicht aan de horizon verschijnen en daarmee het ‘duister’ van de nacht, stap voor stap verjagen, dan raakt mij dat van binnen heel diep. Die mysterieuze kracht van het morgenlicht geeft een soort van ‘oergevoel’, het is iets wat al duizenden jaren aan de gang is, van ‘den beginne’ af, zoals het zo mooi beschreven staat in de Bijbel.
De eerste kleurrijke strepen van het morgenlicht verschijnen aan de horizon – Foto: ©Louis Fraanje
Verwondering
Afgelopen zaterdagmorgen de 28e januari was het weer zover en dan sta ik met echt open mond dit wonderschone ‘natuurverschijnsel’ te bewonderen. Hoe kleurrijker de hemel zich voor mijn ogen ontvouwt, des te blijer ik van binnen wordt, iedere keer weer kan ik er zo enorm door geraakt worden en mij verwonderen.
Dan bedenk ik mij ineens, dat lang geleden ook vader Abraham zo heeft gestaan en hij zich ongetwijfeld heeft ‘verwonderd’ over dit ‘kleurrijke’ schouwspel aan het firmament. Al zag de wereld er toen natuurlijk heel anders uit dan nu, het vlammende morgenrood is door de eeuwen heen hetzelfde gebleven, net zoals de ontelbare sterren aan de nachtelijke hemel ‘onveranderd’ staan te twinkelen.
Het vlammende morgenrood geeft kleur aan de kale bomen in de winter – Foto: ©Louis Fraanje
Bewustwording
Met veel plezier geef ik mijn lezingen over de Veluwse natuur en laat ik de mensen meegenieten van mijn ontmoetingen met de dieren in het wild, daarbij tracht ik mijn enthousiasme over te brengen op het publiek. Tegelijkertijd probeer ik de mensen ook een stukje bewustwording mee te geven, zodat ze zich verantwoordelijk gaan voelen voor die natuur.
Mooie natuurplaatjes laten zien, dat is geen kunst meer tegenwoordig, want het leger van natuurfotografen wordt alsmaar groter en groter. En… natuurlijk gun ik ze het van harte, dat moge duidelijk zijn, maar er is zo ontzettend veel meer, dan alleen maar een mooie plaat. Namelijk het verhaal erachter, wat er allemaal aan vooraf is gegaan en wat onze taak als ‘rentmeester’ van die natuur behoort te zijn. Dat is niet zomaar in een enkel plaatje met een ‘minuscuul’ regeltje op ‘social media’ samen te vatten, daar is wel iets meer voor nodig.
Steeds kleurrijker ontvouwt de hemel zich voor mijn ogen – Foto: ©Louis Fraanje
Natuurbescherming
Het idee van natuurbescherming in de moderne zin is waarschijnlijk ontstaan in Duitsland, maar maakte wereldwijd faam toen in de Verenigde Staten van Amerika rond 1860 plannen werden gemaakt om ongerepte – of ongerept geachte -gebieden tot Nationaal Park te verklaren. In 1870 richtte de Amerikaanse overheid hiervoor een speciaal bureau op en in 1872 werd het eerste Nationale Park Yellowstone National Park gesticht.
Europa volgde later met de parken, maar had met de Drachenfels in 1836 al een gebied met een beschermde status vergelijkbaar met die van een Natuurmonument. Eveneens in Duitsland werd in 1870 het woord Naturschutz voor het eerst gebruikt door de musicus Rudorff, die leider werd van de Heimatschutz–beweging. De botanicus Conwentz en pedagoog-politicus Wetekamp werkten deze ideeën verder uit in pleidooien voor Naturdenkmäler rond 1900. Omstreeks de eeuwwisseling werden de eerste Europese nationale parken gesticht in Zweden.
In Nederland werd het eerste natuurreservaat gesticht in 1906. Het Naardermeer werd na een actie van onder anderen Heimans en Thijsse aangekocht. Het leidde gelijk tot de oprichting van de Vereniging Natuurmonumenten (let op de overeenkomst met het Duitse woord Naturdenkmäler). (Bron: Wikipedia)
De grillige boomtakken tekenen zich nu nog sterker af tegen het morgenrood – Foto: ©Louis Fraanje
Meeste rendement
Nou hoop ik maar, dat u niet halverwege mijn verhaal bent afgehaakt, want… ik ben mij er van bewust, dat het misschien ook wel zonder een verhaal, of zonder een enkele regel had gekund, want de foto’s spreken voor zich. Toch zou ik mij dan heel erg ‘ongelukkig’ voelen, gewoon omdat ik het achteraf gezien maar ‘half’ werk vind en zijn ‘doel’ voorbij schiet.
Mooie plaatjes, gedichten, interessante artikelen en verhalen over de levende natuur zijn en blijven natuurlijk belangrijk, maar daarmee zijn we er nog lang niet, het allerbelangrijkste… dat is de bescherming ervan. Daar zullen wij ons met zijn allen voor de volle honderd procent voor in moeten zetten.
Op een ‘NATUURLIJKE’ manier beleggen in de toekomst, dat zal de mensheid ‘rijker’ maken in de ‘juiste’ zin van het woord. Om in moderne beleggerstermen te spreken, dat zal ons in de toekomst het meeste rendement opleveren!
