Hernieuwde kennismaking met een bijzondere reebok…
In mijn verhaal van 21 januari jl. heb ik al het één en ander verteld over mijn hernieuwde kennismaking met de kapitale reebok Castor van het Rauwe Veld. Ook heb ik ondertussen Gerrit de jachtopzichter ingelicht over Castor en daarbij ook enkele foto’s gestuurd. Nou zijn antwoord was duidelijk: “Louis, het is hem, zo’n bok herken je uit duizenden!”
Castor z’n gewei is teruggezet, dat is ook heel goed zichtbaar, hij is over zijn hoogtepunt heen en is dus op zijn retour, maar we wachten wel af wat hij gaat doen, de komende tijd. Daarbij spreek ik mijn waardering uit, voor de toeweiding en passie van Gerrit, die – net als ik – kan genieten van zo’n ‘speciale’ bok als Castor en ook ‘echt’ blij is dat hij er nog loopt!
Onderaan de rechterstang van het gewei is een vergroeiing zichtbaar – Foto: ©Louis Fraanje
Spoorloos
Ik vertelde u toch dat wij Castor vorig jaar op 30 maart, voor het laatst gezien hadden en dat hij daarna – althans voor ons – spoorloos was verdwenen. Ook de jachtopzichter had hem sindsdien niet meer gespeurd, terwijl hij er toch niet vandoor was, heel typisch. Of misschien toch niet… want bij sommige oudere edelherten zie je dit ook wel gebeuren, neem bijvoorbeeld het verhaal over het legendarische hert ‘de Zwiep’, dat is geschreven door oud-jachtopzichter Jan Venema van Nationaal Park De Hoge Veluwe. Dus… waarom zou het dan bij reebokken ook niet kunnen gebeuren, tenminste zover als ik het uit de praktijk moet concluderen.
Helemaal in het achterste weiland zie ik onze Castor staan – Foto: ©Louis Fraanje
Benaderen
Als ik het oude landweggetje achter boer Henk opgereden ben, zie ik helemaal in het achterste weiland een reebok staan, die bij nader inzien onze Castor blijkt te zijn. Duidelijk herkenbaar aan zijn oneven en hoge stangen, heel voorzichtig rij ik nu stapvoets in de richting van de oude en zo vertrouwde bok.
De ervaring heeft mij geleerd, dat ik op ongeveer zo’n 35 meter afstand het reewild hier in het Rauwe Veld kan benaderen en zo lang ik maar in de auto blijf, is er niets aan de hand. Dat doe ik – in dit geval – dan ook maar en als ik dicht genoeg in de buurt ben gekomen, draai ik het raampje naar beneden, leg het – onmisbare – fotokussentje op de rand en heb zo een prachtige steun voor mijn camera met telelens.
Zo’n oude ‘veteraan’ als Castor is lang niet gek en daarbij zeer schuw – Foto: ©Louis Fraanje
Openbaring
Alleen bij Castor is extra voorzichtigheid geboden, want zo’n oude ‘veteraan’ is lang niet gek en daarbij zeer schuw, dat merk ik ook nu weer. Hoewel hij zo langzamerhand mijn auto herkent en ook die grijze ‘kuif’ geen vreemde meer voor hem is, gaat zijn kop wel direct omhoog en staat hij toch even minutenlang te ‘zekeren’. Ondertussen klikt de camera en vol bewondering zit ik de ‘kapitale’ bok te observeren, want zo’n oude bok dwingt respect af. Ik ontdek nu ook onderaan bij de rechterstang een aparte vergroeiing en ik kan haast niet wachten dat hij geveegd zal hebben. Dat is ieder voorjaar weer een soort van openbaring en daarbij een wonder der natuur.
Zo’n oude bok dwingt respekt af als je hem zo ziet staan – Foto: ©Louis Fraanje
Abnormale bokken
In Duitsland praten ze over ‘Abnorme Böcke’ de auteur Ulrich Herbst, schreef er een heel boek over, een echt standaardwerk dat zeer interessant is om te lezen. Bij een meerstangengewei of vergroeiingen, denkt men dat dit kan komen door een beschadiging van de rozenstok of het bastgewei tijdens de geweigroei.
De vergroeiing is ook sterk afhankelijk van het moment dat deze beschadiging in de groeiperiode optreed. Die periode loopt van het afwerpen in november tot de bok zijn gewei gaat vegen in april.
Dan vertrekt Castor en wisselt hij naar een ander weiland – Foto: ©Louis Fraanje
Zeldzaamheid
Bij het gewei van Castor schijnt duidelijk sprake te zijn van scheiding van stangen op of in de omgeving van één rozenstok. Dat is te constateren aan de dubbele rozen, twee enden uit de roos, éénstang en een apart staand end en zoals in dit geval mogelijk zelfs meerdere enden. Daarmee mogen wij onze bok dus best een zeldzaamheid noemen, want ik heb in mijn leven best reebokken gezien met een abnormaal gewei, maar Castor steekt daar – letterlijk en figuurlijk – met zijn gewei ver bovenuit!
Een roodborsttapuit heeft de heiningpaal als landingsplek uitgekozen – Foto: ©Louis Fraanje
Grappig moment
Inmiddels is Castor helemaal naar de andere kant van de wei gelopen en zal ik er even omheen moeten rijden, anders verstoor ik hem en is hij binnen de kortste keren verdwenen. Dus ga ik weer heel voorzichtig achteruit het weggetje af en stuur de auto via een omweg weer in de richting van de bok. Daar aangekomen, zal ik het even anders aan moeten pakken, dan gaat de camera op het statief en moet ik een stukje te voet. Zo kan ik mij dan ergens tussen de struiken, onzichtbaar opstellen en de bok in de lens proberen te vangen.
Als ik de boel nog maar nauwelijks in gereedheid heb gebracht, gebeurt er iets heel grappigs, want Castor staat nu vlakbij een oude heiningpaal, die een roodborsttapuit als landingsplek heeft uitgekozen. Een schitterend gezicht is het, om dat hele kleine vogeltje daar boven op die paal te zien zitten, met een luisterende reebok ernaast.(zie foto boven).
Oog in oog met ‘Castor’ de kapitale van het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Klein paradijsje
Aan alles komt een eind en dus ook aan deze fantastische middag/avond-aanzit, hoewel ik bijna zou vergeten te vertellen, dat ik tijdens het stukje filmen van Castor, ook nog een stel fazantenhanen in beeld kreeg. Al werd er nog niet gevochten, was het toch wel heel aardig om ze daar te zien scharrelen. In het Rauwe Veld hebben de fazanten, net als de hazen en reeën, het goed naar hun zin en zijn ze ook ruimschoots aanwezig. Wat dat betreft is het een klein paradijsje hier en dat zo dicht in de buurt. op steenworp afstand van de bewoonde wereld.
Lees ook: “Castor”, de kapitale van het “Rauwe Veld – Deel 7
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
