Een machtige bok…
Voor wat betreft het reewild, blijft het spannend in het Rauwe Veld, want dan ben je nauwelijks bekomen van het nieuws, dat een oude bok zich weer heeft laten zien, of je staat zomaar ineens ‘oog in oog’ met een schitterende 6-ender.
Al zwervend door veld en beemd, kreeg ik hem in beeld, net voorbij een dichte rietkraag. Ineens zat hij daar, nauwelijks een tiental meters vanaf het smalle landweggetje en de bok was blijkbaar net zo verbaasd als ik. Een machtige bok met een evenzo machtig en gelijk gevormd gewei met zes enden op zijn kop, mooie dikke stangen, die door de basthuid er omheen nog imposanter lijken, met recht een zware jongen dus!
Net voorbij een dichte rietkraag. zat daar die schitterende bok – Foto: ©Louis Fraanje
Voorliefde
Aan al deze dingen kan ik merken, dat je steeds weer voor verrassingen komt te staan en dat maakt de natuur nou zo interessant. Dat ik een voorliefde heb voor het grofwild en dan in het bijzonder de reeën, daar hoeft geen onduidelijkheid meer over te bestaan bij de trouwe bezoekers van ons weblog. Het ranke reewild is de kleinste van alle in het wild levende hertensoorten in ons land. Door de slanke lichaamsvorm en afmetingen, is het ree uitermate geschikt om zich in dichte ondergroei en hoog gras voort te bewegen. In verhouding tot de romp zijn de lopers sierlijk en lang. Door de sterk ontwikkelde dijbeenspieren kunnen reeën verre en hoge sprongen maken en dat is werkelijk formidabel om te zien.
Er kwamen nog meer nieuwsgierige reeën tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Andere bok
Vanachter een andere rietkraag komen nu meer nieuwsgierige reeën tevoorschijn en dat is uiteraard een heel komisch gezicht, ik besluit dat stukje alvast even te filmen. Stuk voor stuk blijven ze heel even staan en kijken ze heel nieuwsgierig in mijn richting, om er vervolgens toch maar vandoor te gaan. De zware 6-ender kijkt nog eens heel op zijn gemakje achterom en volgt de rest van de ‘sprong’ reeën. Even later zie ik ze in het open veld en daarbij valt mijn oog op nog een andere bok, met een gaffelgewei. Deze blijft op een respectabele afstand van de 6-ender, wat in deze situatie ook maar het beste lijkt.
Het is uitkijken geblazen voor de reeën met al die bevroren plassen – Foto: ©Louis Fraanje
Zelfverzekerd
Mede doordat er hier en daar wat plassen en slootjes liggen, die nu bevroren zijn staan ze regelmatig eventjes stil en kijken ze om zich heen, dat is voor mij natuurlijk genieten, want ik kan hen dan op mijn gemak fotograferen. Blijkbaar heeft de 6-ender zijn plaats binnen de ‘sprong’ alreeds op allerlei manieren kenbaar gemaakt, want hij kijkt steeds zo zelfverzekerd om zich heen. De blik in zijn ogen spreekt boekdelen en ik ga mij nu afvragen, of hij onze ‘Castor” al ontmoet heeft en… of hij hem uit de weg gaat, of juist niet!
De 6-ender kijkt steeds heel zelfverzekerd om zich heen – Foto: ©Louis Fraanje
De baas
De gaffelbok heeft zich inmiddels, samen met nog een reegeit, ook weer bij de sprong gevoegd en weer is heel duidelijk te zien, dat hij de oudere bok goed in de gaten houdt en op gepaste afstand blijft. Dus hier is geen vergissing meer mogelijk, wie of dat hier de baas is, dat moge duidelijk zijn. Hij hoeft dan ook maar even wat dreigende bewegingen met zijn kop naar de betreffende gaffelbok te maken, of deze maakt zich direct uit de voeten.
De gaffelbok links op de foto, verliest de zware bok niet uit het oog – Foto: ©Louis Fraanje
Matador
Een echte ‘Matador’ waar niet mee valt te spotten, nou… daar mompel ik zomaar langs mijn neus weg een naam, die mij plotseling te binnen schiet. Was dat niet een heel bekend hert op de Imbosch in het verleden? Ja, ik weet het zeker, want de inmiddels overleden hertenliefhebber Dick van den Hoorn heeft mij daar in het verleden wel eens iets over verteld.
Onze auteur en oud jachtopzichter Ton Heekelaar heeft in het verleden aandacht besteed aan Dick van den Hoorn.
De ‘sprong’ is inmiddels uitgegroeid tot zo’n zes stuks bij elkaar – Foto: ©Louis Fraanje
Naamgever
Daarnaast heeft Van den Hoorn ook het één en ander over het bijzondere hert ‘Matador’ geschreven in het prachtige boek: “Een koning in ballingschap”, dat in 1996 is verschenen, een fantastisch standaardwerk over het edelhert op de Veluwe en antiquarisch misschien nog wel op boekwinkeltjes.nl verkrijgbaar is.
Hij beschrijft hierin niet alleen het leven van de edelherten en hun geschiedenis op de Veluwe, maar vooral ook over de mensen uit de ‘groene’ wereld, die er direct mee te maken hadden zoals o.a. jachtopzichters en terreinbeheerders. Kortom een boek dat in de boekenkast van iedere rechtgeaarde grofwildliefhebber, niet mag ontbreken!
Dus… mede omdat het hert ‘Matador’ ook zo’n geweldenaar was en inmiddels niet meer in leven, is het misschien nog niet eens zo’n gek idee, om onze schitterende bok deze naam te geven en ik weet bijna zeker, dat Gerrit de jachtopzichter het met mij eens zal zijn!
Een prachtig gezicht om ‘Matador’ met zijn gevolg zo bij elkaar te zien staan – Foto: ©Louis Fraanje
Edelherten en reeën
Zo zie je maar weer, hoe dicht het leven van de edelherten en reeën bij elkaar ligt en door de leek dan ook heel vaak met elkaar verwisseld worden, hoewel er natuurlijk een levensgroot verschil is tussen deze twee soorten. Niet alleen de Latijnse naamgeving voor het hert (Cervus elaphus) en voor het ree (Caprolus capreolus), geven de verschillen al aan, maar ook het verschil in grootte. Een volwassen edelhertenman kan een gewicht bereiken van 175 tot 250 kilogram, terwijl een ree vaak niet meer dan zo’n 20 tot 25 kilo weegt. Jaren geleden heb ik er eens een artikeltje met foto over gepubliceerd op ons weblog de Veluwenaar, met de titel: Groot en klein
U zult misschien zich misschien wel afvragen, vanwaar al dit geschrijf over herten en reeën, maar dan begrijpen we elkaar wat beter, als ik het straks in een vervolgverhaal over “Matador” heb. Dan weet u in ieder geval dat het niet over de ‘koning’ van de Veluwe gaat, maar over de ‘prins’ in het Rauwe Veld. Ik blijf nog even (aan)zitten, want er speelt zich vast en zeker nog wel het één en ander af hier in het veld dat de moeite waard is. Daarover hoop ik u morgen meer te kunnen vertellen!
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 5
