Jagers en buitenmensen ontmoeten elkaar in Dortmund
Ieder jaar in februari vindt in de Messe Westfalenallen te Dortmund in Duitsland, Europa’s grootste beurs voor jagers & buitenmensen plaats genaamd: “JAGD & HUND“.
Van over de hele wereld komen mensen hier naar toe, ook veel Hollanders weten elkaar hier jaarlijks te vinden en dit jaar trok de beurs zo’n 80.000 bezoekers en 800 ondernemers uit 38 verschillende landen. De Nederlandse Jagersvereniging was ook aanwezig met een stand.
Natuurlijk is er ook een speciaal podium voor de honden – Foto: ©Louis Fraanje
Ontmoetingen en verhalen
Als het dan weer zover is, dan begint het bij mij te kriebelen en moet ik er gewoon naar toe, enerzijds om de sfeer te proeven en anderzijds om mensen uit die “groene wereld” te ontmoeten en hun verhalen te horen. Over de natuur, het wild, de honden, de jacht en de meest prachtige schilderijen, noem het maar op, je kunt het zo gek niet prakkezeren.
Vooral de verschillende soorten honden en hun baasjes, hebben mijn speciale aandacht. Daarnaast ben ik altijd op zoek naar aparte dingen en situaties, soms loop je er gewoon tegenaan. Dat overkwam mij dus vorige week donderdag jl. toen ik over de beurs liep te struinen.
Levensgroot geprepareerd edelhert op het dak van een stand – Foto: ©Louis Fraanje
Levensgroot hert
Ik stond omhoog te kijken naar een prachtig levensgroot geprepareerd edelhert, dat men bovenop het dak van een stand had geplaatst en probeerde deze zo mooi mogelijk op de gevoelige plaat vast te leggen. Terwijl ik zo bezig was, kwam er een jager naar mij toe en we raakten aan de praat over – hoe kan het anders – het grofwild in Duitsland en bij ons in Nederland. Allerlei zaken kwamen aan de orde en hij bleek een kenner te zijn, vooral over de edelherten raakte hij niet uitgepraat, om tenslotte te eindigen met de tip om eens bij de stand van Bundesverband Deutscher Berufsjäger te gaan kijken, want die hadden iets bijzonders.
Een medewerker van DBD met een enorme afwerpstang van een edelhert – Foto: ©Louis Fraanje
Enorme afwerpstang
Daar stond een medewerker van het Berufsjägerverband, met een enorme afwerpstang van een edelhert, die ergens in het Saurland rond moest lopen. Beursbezoekers konden de afwerpstang in de hand nemen en moesten het gewicht en de lengte van de stang raden. Er was ook een verloting aan verbonden, zij die dachten het antwoord te weten, konden dat op een lijst aantekenen.
De afwerpstang had een gewicht van 4.751 gram en een lengte van 119 centimeter.
Komische noot
Muzikale haas en jagende vos – Foto: ©Louis Fraanje
Iemand zei ooit eens tegen mij, dat onze oosterburen geen humor hadden, nou… dan heb ik daar een totaal andere mening over.
Misschien ligt het inhoudelijk misschien wat genuanceerder dan bij ons, maar ook de Duitsers weten een goede ‘witz’ (grap) wel te waarderen, zo weet ik bij ondervinding.
Rollen omgedraaid
Als ik even verderop bij een stand met allemaal geweien, trofeeën en opgezette dieren kom, ontdek ik ineens iets heel aparts.
Iets waarbij de maker toch wel enigszins gevoel voor humor moet hebben, tenminste… heeft u weleens een haas met een saxofoon gezien?
In dezelfde stand, had men direct erachter Reintje de vos opgesteld, in dit geval waren de rollen dus omgedraaid en was de bejaagde nu getransformeerd tot jager, compleet uitgedost met geweer, verrekijker en een jagershoedje op. Persoonlijk zou ik zoiets echt nooit in mijn huiskamer willen hebben. Alhoewel ik natuurlijk best kan begrijpen dat ‘geprepareerde’ dieren nodig kunnen zijn voor educatie, vooral bij bezoekerscentra en op scholen is dat erg belangrijk. Daarnaast mogen we ook zeker niet vergeten, dat ‘humor’ het beste wapen is om mee ten strijde te trekken!
Geduldig wachten op je beurt, valt voor een teckel niet mee
… Foto’s: ©Louis Fraanje
Onrealistisch
En… voordat u mij nu gaat beschuldigen van hypocrisie, wil ik daar dan ook meteen maar tegen in het verweer komen. Want onze aller Walt Disney, is één van de eersten geweest die de dieren ‘vermenselijkte’ en daarmee heeft hij mijn inziens – ondanks alle goede bedoelingen – toch een erg ‘onrealistisch’ beeld geschapen ten opzichte van de dierenwereld. Mede daardoor steeg de ‘aaibaarheidsfactor’ en tegelijkertijd het ‘knuffelgehalte’ tot ongekende hoogten en… of we daar met z’n allen nu zo gelukkig van zijn geworden, waag ik te betwijfelen. Ik ben een echte dierenliefhebber in hart en nieren, maar er zijn grenzen en die zullen we met de nodige nuchterheid moeten respecteren, dat komt mens en dier uiteindelijk alleen maar ten goede!
Natuurschilder Willi Herr ‘oog in oog’ met zijn door hem geschilderde keiler.
Mit Augen der Natur
Een natuurschilder, waar ik zeer veel bewondering voor heb, is Willi Herr, geboren in 1937 te Diez an der Lahn in Duitsland. Een man met ogen der natuur, onvoorstelbaar hoe hij de de dieren in het wild op het doek vastlegt en waarbij zo af en toe een vleugje humor, hem niet vreemd is. Ieder jaar staat hij met zijn stand op deze beurs en ga ik er even langs voor een praatje.
De verleiding
Tijdens het struinen over deze inmens grote beurs, waarbij ik steeds weer voor verrassingen kom te staan, zie ik bij een stand van de Hubertus Vereniging Vlaanderen een drinkbak voor honden staan. Op zich niet zo bijzonder natuurlijk, met al die honden om je heen, maar hier had men een geprepareerde vos bij gezet. Hij lag er als het ware bij, met een houding en een blik in zijn ogen, zo van; ‘denk erom want hier waak ik’. Voor passerende bezoekers met een hond, was het natuurlijk een uitdaging, want naast het bakje lag ook nog eens een lekker koekje, probeer je dan maar eens te bedwingen als hond, dat valt niet mee.
De vos houdt de wacht bij de drinkbak…
…maar de verleiding is groot… – Foto’s: ©Louis Fraanje
Ook al ben je dan een geweldige jachthond, zo’n lekker koekje blijft verleidelijk – Foto: ©Louis Fraanje
Komisch tafereel
Op een gegeven ogenblik stopten er twee dames met hun honden, van het ras Duitse Staande Langhaar bleken te zijn, een rasechte jachthond dus. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want in hoeverre zou hij zich wat aantrekken van de ‘nepvos’ en wat nog belangrijker was voor mij, zou hij bestand blijken tegen zoveel verleiding. De eigenaresse van de hond hield de riem zo strak mogelijk, maar de hond bleef trekken en je kon aan alles merken, dat hij vroeg of laat dit buitenkansje niet aan hem voorbij zou laten gaan.
Ondanks dat zijn baasje hem steeds tot de orde riep en bij hoog en laag beweerde, dat haar hond het niet in zijn hoofd zou halen, bleek de verleiding dan uiteindelijk toch te groot. Ook de beste jachthond zondigt wel eens en als het bij deze ene keer blijft, dan is het hem natuurlijk vergeven, zo redeneer ik dan maar als leek.
In het filmpje hieronder kunt u het ‘komische’ tafereel nog eens rustig bekijken.
Waarde en respect
Zo’n dagje uit naar Dortmund, verruimt je “groene blik over de grens” en daar komt nog bij, dat je er altijd wat van opsteekt en al ben ik zelf helemaal geen jager, toch blijf ik graag op de hoogte van de ontwikkelingen, zowel in eigen land als in Duitsland. Het allerbelangrijkste in deze is, dat je elkaar in zijn of haar ‘waarde’ laat en gewoon ‘respecteert’ wat die ander doet of bezield, ook al ben je het er niet altijd mee eens!
“We weten nu in ieder geval weer, hoe de hazen lopen!”
Lees ook: Zeg vos wat doe je met mijn haan?
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
