Castor, de eenzame zwerver
Als een eenzame zwerver trekt Castor door het open veld in de richting van het bosje, dat aan de rand van het moeras is gelegen, al vele jaren gebruiken de reeën deze plek om zich te verschuilen. Als ik ze niet kan ontdekken in het veld, dan weet ik waar zij vertoeven en laat ze lekker in hun schuilplek. Ook als er verstoring in het veld is, vluchten ze meestal hier naartoe, blijkbaar weten ze gewoon dat het voor menselijke indringers, absoluut ‘Streng Verboden Toegang’ is.
Castor als een eenzame zwerver in het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Verjaagd
Gelukkig is het ‘wildtoerisme’ hier nog niet doorgedrongen en afgezien van een ‘vogelaar’ met kijker, die op de fiets voorbijkomt, is het vrij rustig hier in het Rauwe Veld, hopelijk blijft dat zo. Als ik daar zo in het veld de oude bok even stil zie staan en achterom kijken, dan gaan de jaren voorbij als een film en zie ik hem weer als een sterke bok, die nergens voor terug deinsde. Dat lijkt nu enigszins voorbij te zijn, tenminste als het klopt, dat Matador hem verjaagd heeft.
Dan blijft hij even staan en kijkt nog heel even achterom – Foto: ©Louis Fraanje
Terugzetten
Dan sjokt hij weer verder langs de bevroren plassen van het moeras, zijn dikke geweistangen, nog volop in de bast, geven hem nog wel dat ‘stoere’ uiterlijk van vroeger, maar er zitten minder enden aan dan vorig jaar. Een teken dat hij aan het terugzetten is, zoals ik al eerder vertelde, z’n beste jaren zijn onherroepelijk voorbij. Ik denk dat Castor ruw geschat, toch zeker wel een jaar of negen en misschien wel tien is, dat durf ik natuurlijk niet met zekerheid te zeggen, maar ik zal er zeker niet ver naast zitten.
Castor sjokt verder langs de bevroren plassen van het moeras – Foto: ©Louis Fraanje
Gewei ontwikkeling
Als we reebokken en hun gewei ontwikkeling gedurende lange tijd volgen zien we dat de lengte van de stangen toe neemt, tot de reebok vier- a vijf jaar is. Daarna worden de stangen, met het ouder worden van het ree, korter. Het volume van het gewei neemt daarbij echter nauwelijks af. Dit noemen we terugzetten. Dit terugzetten van het gewei komt tot uiting in de lengte en dus niet in de massa van het gewei.
De ‘stoere’ glans is er nog niet helemaal van af – Foto: ©Louis Fraanje
Schijn bedriegt
De basis van het gewei, de rozen, blijven in omvang wel groeien. Daardoor blijft de indruk bestaan dat oudere bokken een groter gewei hebben. Maar de schijn bedriegt. De verhouding lengte: dikte van het gewei verschuift namelijk zoals gezegd van lengte naar dikte. De oudere bok heeft een korter maar forser gewei. (Bron: Kenniscentrum Reeën)
Zijn ‘spiegel’ staat wijd uitgespreid een teken dat hij verstoord is – Foto: ©Louis Fraanje
Onberekenbare bok
Als het daadwerkelijk zo is, zoals hierboven beschreven, dan zou het gewei van Castor dus korter moeten worden, in plaats van langer, maar voor zover als ik het kan bekijken, is het tegengestelde het geval en tart Castor hiermee dus alle protocollen van het reewild. Het blijft dus een bijzondere en onberekenbare ‘ouwe’ bok, die mij maar niet loslaat.
Castor heeft nu bijna het bosje bereikt en blijft weer staan kijken, je kunt aan zijn ‘spiegel’, die wijd uitgespreid staat, wel zien dat hij gespannen is en daarbij – om wat voor reden dan ook – verstoord. Het duurt dus maar even, of hij springt af en schiet als een speer het bosje in, er rest mij niets anders dan om mijn spullen te pakken en huiswaarts te keren. Dat doe ik dan maar, want die komt voorlopig niet meer terug en zo ja, dan is het zeker donker. Maar… ik hoop binnenkort weer terug te komen, want nu gaat het er zeker om spannen, wie zal de uiteindelijke overwinnaar zijn?
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 11
___________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
