Zwartrok de Roek
Als ik even verderop in de Meent aan het rondkijken ben, zie ik een aantal Roeken in een weiland bezig met ‘pierenwippen’, ik heb dat ook eens gefotografeerd met een buizerd. Trouwens, de Roek met zijn grote kale grijzige snavel kun je ze niet verwisselen met de andere zwartrokken. Het aantal kraaiachtigen is in de tweede helft van de vorige eeuw sterk toegenomen in Nederland, dit geldt vooral voor de zwarte kraai en de kauw in agrarische gebieden. Het aantal roeken laat een groei zien, hoewel een maximum schijnt
de zijn bereikt.
De Roek is aan het ‘pierenwippen’ en heeft – zo te zien – beet – Foto: ©Louis Fraanje
Onwetendheid
Kraaiachtigen zijn altijd zwaar bejaagd, niet alleen vanwege de schade die zij toebrengen aan land- en tuinbouw-gewassen, maar ook aan bedreigde vogelsoorten. Binnen de familie van de kraaiachtigen is de Zwarte Kraai de
belangrijkste predator van eieren en jongen van weidevogels, de andere kraaiachtigen spelen hierin een ondergeschikte rol. Uit onwetendheid worden alle kraaiachtigen vaak over een kam geschoren als zijnde Zwarte Kraaien, onbekend, maakt onbemind is dus ook op de Roek van toepassing!
Met zijn grote snavel is het een klein klusje om de pier naar binnen te werken – Foto: ©Louis Fraanje
Pier of regenworm
Met kleine sprongetjes afgewisseld met grote stappen, loopt onze zwartrok door de wei op zoek naar voedsel waarbij de snavel wordt gebruikt om te voelen, te pikken, te graven en te grijpen. Je ziet ook dat hij het meest op het gezicht zijn voedsel zoekt, af en toe houdt hij z’n kop een beetje schuin om nog beter te kunnen kijken. Heeft hij iets ontdekt, dan gaat de grote snavel als een ‘tang’ de grond in en zie je hem even later een regenworm naar binnen werken.
Het lijkt net of deze zwartrok ook nog een zwarte muts op heeft – Foto: ©Louis Fraanje
Beschermer en bondgenoot
Ook onze boeren zijn niet altijd onverdeeld gelukkig met de aanwezigheid van Roeken op hun percelen. Vooral in het voorjaar woelen Roeken de grasmat om tijdens hun zoektocht naar insectenlarven en wormen. Omdat verschillende van deze insectenlarven schadelijk zijn voor de landbouw (ze tasten immers de plantenwortels aan) zijn Roeken eerder beschermers van die gewassen, en dus een bondgenoot van de boer.
De Roek heeft – letterlijk en figuurlijk – een grote snavel – Foto: Louis Fraanje
Geliefd en verguisd
Hopelijk heb ik in mijn verhaal een klein beetje de ‘sluier’ opgelicht rondom deze twee verschillende vogels en bekijkt u het misschien niet meer zo ‘zwart-wit’ als voorheen, ondanks dat beide vogels rovers zijn, zowel de Grote Zilverreiger (Witjas) als de Roek(Zwartrok). Alhoewel de laatste best wel een zeer positieve kant heeft, kan ik daarnaast natuurlijk ook die boer heel goed begrijpen. Want… als de Roeken net de maissilo zijn binnen-gedrongen met hun hele familie en daar het buikje hebben volgevreten aan het dure voer, daar wordt je als boer zeer zeker niet blij van.
Dus… voordat u zich allen een oordeel vormt, zowel boeren, burgers als buitenlui, hierbij nog even tot slot dit oude gezegde: “Ervaring is de beste leermeester”, deze stelling blijft ten alle tijden overeind, hoe je het wendt of keert!
Bekijk ook het filmpje:
