Het dier heeft haar natuurlijke schuwheid verloren…
Naar aanleiding van het artikel over het edelhert “Sven” in Duitsland, vonden wij in ons archief nog eenzelfde soort verhaal, dat zich afspeelde in de zomer van 2011. Dus – hoewel het alweer even geleden is – leek het ons een goed idee, om dit bijzondere verhaal ook op ons weblog te publiceren.
Destijds had men in het Veluwse dorp Hoenderloo een aantal weken ook zo’n zelfde soort situatie met een hert en was dat wekenlang een bijzondere attractie voor haar vakantiegasten. Want… er liep namelijk een jong hert, gewoon overdag op haar gemak, tussen de koeien in de wei van de “De Hoenderloo Groep” te grazen.
Smaldier
Het ging hier om een jong 1-jarig vrouwelijk edelhert (smaldier), dat het jaar daarvoor uit een van de omliggende bosgebieden was gekomen en het gezelschap had gekozen van een groep jongvee (pinken). Het dier had haar natuurlijke schuwheid inmiddels verloren en scharrelde de hele dag met deze koeien mee door de wei. Het liefst voelde zij zich omringd door de grotere koeienlijven, misschien dat ze zich daar als oorspronkelijk kuddedier wat beschut voelde.
Uniek natuurverschijnsel
De eigenaar van deze koeien vond het ook prima en het vakantiepubliek had er destijds meteen een nieuwe attractie bij gekregen. De kantoormedewerkers van het jongereninternaat “De Hoenderloo Groep” hadden vanuit hun kantoorgebouw “Kampheuvel” een prachtig uitzicht op dit unieke natuurverschijnsel. Ook de vakantiegangers in Hoenderloo genoten van dit prachtige schouwspel.
Herten en koeien
“We krijgen elk jaar wel een of twee meldingen dat een edelhert een tijdje bij een groep koeien verblijft ergens in het land,” vertelde Henk Ruiterkamp van de Vereniging Het Edelhert. “Herten en koeien verdragen elkaar goed. Maar zes weken is erg lang. Dat is best bijzonder.” Het jonge edelhert (ook wel smaldier genoemd) was waarschijnlijk afkomstig uit het nabij gelegen bos van Jonkheer Repelaer. Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn, dat het dier thuishoort in de boswachterij Hoenderloo/Ugchelen van Staatsbosbeheer.
Herten en koeien
Een derde optie is dat het beest afkomstig is uit het Deelerwoud van Natuurmonumenten, dat grenst aan het bos van Repelaer. “Meestal springen de herten na een tijdje vanzelf weer over de afrastering van zo’n boer heen, terug naar waar ze vandaan komen,” zegt Henk Ruiterkamp van de Vereniging Het Edelhert. “Ook een jong hert kan makkelijk over zo’n afrastering heen. Edelherten leven in groepen, vrouwtjes bij vrouwtjes en mannen bij mannen. Waarschijnlijk is dit dier haar groep kwijtgeraakt, maar ze wordt zo weer opgenomen als ze zich meldt. Ik denk dat het dier zich wel thuis voelt bij de koeien. Herten en koeien gaan goed samen.”
Accepteren
Boswachter John ter Horst van Stichting Geldersch Landschap beaamt dat verhaal. “Koeien adopteren een hertenkalf, ze accepteren het beest. Dit is een jong kalf, waarschijnlijk geboren eind april, begin mei. Eigenlijk moet het gezoogd worden tot december. De hinde zal met een ongeluk om het leven zijn gekomen, vermoed ik. Anders had ze met een lokroep het kalf al wel uit de wei gelokt. De koeien nemen het zogen echt niet over. Op gras groeit dit kalf wel, maar het wordt sociaal een zwak dier als het niet snel terug gaat naar haar groep. Het is een vrouwtjeskalf dat gedoemd is te mislukken als ze niet snel terug springt.”
Op 3 september 2011 maakte onze voorzitter Louis Fraanje nog deze bovenstaande foto’s, niet lang daarna was de hinde ineens spoorloos verdwenen en hebben ze haar ook niet meer gezien.
********************************************************************************************************************************
Onze auteur Ton Heekelaar maakte d.d. 12 juli 2011 op de website van de Vereniging Het Edelhert, melding van dit bijzondere voorval in Hoenderloo: Smaldier bij de koeien
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: