Jacht
Het is algemeen bekend dat de uitoefening van de jacht op alle Europese landgoederen sinds eeuwen heeft doen plaatsvinden. Daar maakt het Dashwood estate ook heden ten dage geen uitzondering op. Derhalve werden deze twee Veluwse pensionado koddebeiers, voor de volgende morgen bij het krieken van de dag, onder leiding van de head-keeper (hoofd-jachtopzichter), uitgenodigd voor reebok- en muntjack jacht. Daar waren deze twee voormalige beroeps woudlopers wel voor te porren. De volgende morgen stonden wij gelijk -ten tijde als jong jager bij onze eerste jachtdag- met een lijf vol adrenaline ruim op tijd klaar. De jachtopzichter was stipt op tijd en weldra reden wij in zijn terreinwagen mee naar de verwachtingsvolle jachtgronden.
Aan het eind van de oude dorpsstraat is de ochtend mist reeds zichtbaar – Foto: ©Ton Heekelaar
Engelse heggen
Net buiten het oude en pittoreske dorpje van West-Wycombe waar de talrijke Middeleeuwse kenmerken nog overduidelijk zichtbaar zijn, werden wij geheel onverwacht getrakteerd op dichte mist(zie foto boven). Als een grijze deken lag deze over de rijpende tarwevelden uitgespreid. Dus er zat niets anders op dan een rustpauze in te lassen tot de mist was opgetrokken. Gelukkig was dat kort nadien het geval. Nu hadden wij zicht en de gelegenheid de grote graanvelden met de karakteristieke Engelse heggen af te struinen (lees: met de terreinwagen af te rijden), op zoek naar jachtbuit. Dat viel in eerste instantie best tegen.
De jachtbuks + geluiddemper op dashwood-estate – Foto: ©Ton Heekelaar
De muntjack
De jachtopzichter kende zijn veld tot in detail en had het volste vertrouwen. Daarom was geen moeite hem te veel en hield stug vol tot hij plotseling de jeep tot stilstand bracht.
Via zijn één oog (mono)-verrekijker tuurde hij de bosrand af en wees ons op een forse muntjack. Het dier liep op een afstand van ongeveer 300m strak langs de bosrand met een dichte onder begroeiing in onze richting. Wanneer die dichterbij komt is dat een mooi bejaagbaar stuk wild liet de jachtopzichter weten.
De afstand was veel te groot voor een verantwoord schot. Edoch, dat probleem loste zich zelf op! Om onduidelijke redenen besloot de muntjack plotseling om de bosrand te verlaten en verdween in de dichte onder begroeiing van het bos. Toen onze adrenaline weer enigszins tot normale proportie was teruggekeerd reden wij verder met betrekking tot onze missie.
Toen wij inmiddels alle akkers en heggen hadden afgestruind schouwde de jachtopzichter vanaf een overzichtelijk punt nog één keer zijn geprezen jachtveld. Plotseling gaf hij de naast hem zittende oude koddebeier een por in de zij en wees gelijktijdig in een bepaalde richting. Het was niet te geloven, daar waar wij zojuist langs waren gereden stond nu een reebok en een reegeit in alle rust van de tarwe te snoepen.
Afschotbok
Vermoedelijk hebben die dieren in het tarwe perceel gerust en zijn achter de kont van onze langs rijdende terreinwagen opgestaan. Via onze verrekijkers zagen wij aan de habitus, maar vooral aan de dikke hals, dat het een sterke bok was van omstreeks vijf a zes-jaar. Dus een afschotbok! De jachtopzichter manoeuvreerde zijn jeep in een gunstige positie om zodoende de bok te bemachtigen over de motorkap. De afstand van ongeveer 180m was aan de ruime kant. Maar………de jachtbuks opgelegd op de rugzak en via de motorkap lag deze zo vast als een huis. Toen de bok mooi dwars stond en het kruis van de richtkijker de bladpartij boven de voorloper had gevonden, werd met de wijsvinger de trekker-druk opgevoerd. De kogel van het kaliber 243 verliet via een gedempte knal de loop van de jachtbuks.
Volledigheidshalve vermeld: De buks was voor demping van het knaleffect voor op de loop uitgerust middels een professionele geluiddemper.
Bok uit tarwe slepen 2016 Dashwood – Foto: ©Ton Heekelaar
Very happy
Wij zagen dat de bok terstond – volgens het boekje – op het fabuleuze bladschot tekende. Het dier sprong op het schot, strekte de achterlopers en rende vervolgens nog ongeveer tien meter en viel morsdood in de goud/geel gekleurde tarwe-akker. Gezamenlijk werd de bok uit de tarwe gesleept om de koptooi op het naast gelegen grasland uitvoerig te bewonderen. Hierbij vroeg de jachtopzichter aan zijn oude Veluwse collega of hij happy was? Deze liet weten: “verry happy”! Vervolgens hebben wij het karkas (wildbraad) in de achterbak van de jeep geborgen
George & Dragon herberg-hotel in West-Wycombe in 2016 – Foto: ©Ton Heekelaar
Jacht belevenissen
Inmiddels was het tijd om naar ons hotel (voormalige oude herberg) terug te keren voor een stevig, doch overheerlijk typisch Engelse ontbijt. Onze gastheer met zijn vriend was inmiddels ook teruggekeerd van de jacht. Helaas was “Diana” hen niet gunstig gezind geweest (lees: geen jachtbuit). Het behoeft verder geen nader betoog dat tijdens het ontbijt de onderlinge jacht belevenissen van die ochtend uitgebreid werden besproken.
Samenvatting jacht
Uithangbord ons hotel, oude herberg in West-Wycombe – Foto: ©Ton Heekelaar
De zomerse weersomstandigheden 2016 waren in Engeland gelijk als in Nederland extreem warm. Gevolg dat het wild bijzonder slecht- of zelfs in het geheel niet in de lopers kwam. In goed overleg hebben wij daarom zelfs een avond rust gehouden waarbij we ons een extra koel biertje goed hebben laten smaken.
In het hiervoor uitgebreid- en gedetailleerd beschreven hoofdstuk JACHT hebben deze twee bejaarde Veluwse koddebeiers onder de bezielende leiding van de hoofd-jachtopzichter tijdens diverse ochtend- en avondjachten totaal vijf reebokken en twee muntjacks weten te strekken.
Tot slot opgemerkt
De jacht is zonder “hindernissen” verlopen (lees: dus zonder een mis-schot en/of aangeschoten stuk wild). Hiermee was de head-keeper van het Dashwood estate, evenals onze gastheer dan ook bijzonder happy.
