De avond valt
Tegen de avond begon onze maag te knorren waarop de gastheer voorstelde om in de nabijheid van het estate gelegen “Thais”- restaurant te gaan dineren. Alle stemmen voor, waarop we na afloop konden terugzien op een voortreffelijke maaltijd. Tijdens de avond ging onze gastheer met de jachtopzichter in conclaaf over diens werkzaamheden en etc. Dat leek het gepaste moment en tijdstip voor deze beide pensionado’s om ons mandje op te zoeken. De volgende morgen vroeg wakker en gelijk onder de douche. Vervolgens – voor het ontbijt – naar buiten om even de benen te strekken. Wij zagen dat de warme zonnestralen geleidelijk de grondnevel oploste ten teken dat het net als de vorige dagen weer een mooie zomerse dag beloofde te worden.
In een dribbelgangetje liep “Reinaert” diagonaal op ongeveer 30 meter voor ons langs! – Foto: ©Ton Heekelaar
De apotheose van de laatste dag
Toen wij de ochtend van de laatste dag voor vertrek, nabij de woning van de jachtopzichter de benen strekten en onze wederwaardigheden van de afgelopen dagen de revue lieten passeren gebeurde een unicum.
Wij konden onze ogen niet geloven wat we gelijktijdig zagen! Dat zou – desgevraagd – geen mens op die bewuste plaats nabij de jachtopzichters- woning hebben kunnen raden.
We zullen gelijk maar met de deur in huis vallen: een volwassen vos! In een dribbelgangetje liep “Reinaert” diagonaal op ongeveer 30 meter voor ons langs!!!
In het hol van de leeuw
Dus in het hol van de leeuw waar de jachtopzichter, zoals eerder gememoreerd, tijdens de zorg voor de jonge fazanten en roodpootpatrijzen dag en nacht zijn jachtgeweer “voor eventuele rovers” paraat heeft staan. Hij gaat met zijn schietijzer bij wijze van spreken naar bed en staat er mee op. In ieder geval staat deze geladen en paraat voor het grijpen naast de achterdeur. Maar ja, de jachtopzichter was reeds met zijn quad bij dag en douw in touw op de eerste voerronde voor de zorg van zijn jonge vogels.
Het nieuws
Het is een vaststaand feit dat geen mens, ook jachtopzichter George niet, die op twee plaatsen tegelijk kan zijn! Toen hij terugkwam van de voerronde en het verhaal te horen kreeg vielen zijn ogen bijkans uit zijn magere oogkassen.
De jachtopzichter was perplex en had enige tijd nodig om dit nieuws te verwerken. Wellicht mede als gevolg dat uitgerekend de delegatie uit The Netherlands met het nieuws op de proppen kwamen. Nadat George zich weer met een brede glimlach had hervonden bracht hij in herinnering waar zijn vrouw hem enige tijd geleden op had geattendeerd! Zij had op een bepaald moment in het aangrenzende dichte bos achter de “fazantenfarm” bij hun woning, een hoop gekrijs gehoord. Achteraf gezien: vermoedelijk een vossenburcht aldaar gesitueerd. Gevolg dat nu de jachtopzichter helemaal op scherp staat.
De beide Veluwse koddebeiers werden bijzonder gastvrij in de jachtopzichterswoning door George ontvangen – Foto: ©Ton Heekelaar
Nog even jachthut inspectie
Na de vos apotheose nog langdurig te hebben besproken stonden beide Veluwse zandhazen na het ontbijt bepakt en bezakt gereed voor de terugreis. Op dat moment kwam nog een zakenrelatie van onze gastheer binnen die onderling nog enige jachtzaken hadden te bespreken. Omdat dat gesprek nog wel enige tijd in beslag kon nemen hebben deze oude koddebeiers de tijd genomen om de verbouwde (oude) jacht-hut te inspecteren. Super mooi, geïsoleerd met strak gestucte muren en plafond, elektriciteit met modern afsluitbaar toilet.
Dat schitterende resultaat blijkt het vakwerk van de jachtopzichter-zoon, samen met een goede vriend. Ook met de inrichting was een bijzonder smaakvol begin gemaakt. De lange tafel met bijpassende stoelen komt praktisch gezien goed tot zijn recht. Ook de mooie kast met bijpassend servies en een romantische wand versiering maken het geheel bijzonder sfeervol. Daar is naar alle waarschijnlijkheid de hand van de vrouw van onze gastheer in te herkennen. Als deze jacht-hut geheel is ingericht zullen “de grote der aarde” zich hier vermoedelijk helemaal happy voelen.
Begin inrichting pas verbouwde jachtkamer op Escrick – Foto: ©Ton Heekelaar
Terugreis met hindernissen
Na gedane zaken en de jachtopzichter vriendelijk te hebben bedankt voor alle goede zorgen kon onze gastheer zijn terreinbolide starten. Kort nadat we vanaf Escrick estate naar Dover waren vertrokken om via de Eurotunnel met Le Shuttle in 35 minuten Het Kanaal over te steken naar Calais in Frankrijk, kregen we een probleem met de navigatie apparatuur. Deze stond nog niet goed geprogrammeerd. Kan gebeuren, toch? Maar… er kon nog meer gebeuren. Het was weer gruwelijk druk op de hoofdverkeersweg rondom de miljoenenstad Londen. Feitelijk tijdens de namiddag/avond-spits niet zo verwonderlijk met de vele van het werk huiswaarts kerende automobilisten. Dus langdurig in de file stil staan en stapvoets rijden was ons lot. Deze vertraging had tot gevolg dat wij te laat voor de geplande overtocht bij Le Shuttle in Dover aan kwamen. Dat betekent een boete betalen en wachten wegens de grote toeloop tot een paar treinen later.
Jachtopzichter George (met pet) en zijn onafscheidelijke Quad – Foto: Ton Heekelaar
Aanschuiven in Le Shuttle
Dan maar iets eten om de tijd te doden, alsmede heeeeel veel mensen bekijken. Daar tussendoor schuifelde de politie op patrouille met een (semi)-automatisch schietijzer in de aanslag. Wellicht beducht op een eventuele aanslag? Eindelijk was het zover en kon onze gastheer zijn terreinbolide aanschuiven in Le Shuttle. Wegens alle vertraging en middernachtelijk uur van thuiskomst was onze gastheer genoodzaakt zijn lieftallige vrouw te bellen om af te zien van de overheerlijke maaltijd die zij voor ons had (voor)-bereid. Vakkundig stuurde onze gastheer na ongeveer 15 uur reizen -ongeschonden- zijn terreinbolide door de elektrisch geopende poort van zijn woonstee in België. Terstond de tassen en persoonlijke spullen overgeladen in onze bolide. Onze gastheer uitgebreid bedankt, evenals een pluim voor zijn vaste stuurmanskunst.
Tenslotte…
Terstond reden wij midden in de nacht, onder een heldere sterrenhemel, bij droog weer, zonder grondmist en nagenoeg geen kip op de weg in één streep naar de Veluwe. Mijn vriend thuis gebracht en bedankt voor zijn “hand- & spandiensten”. Nadat opsteller dezer kort hierna ook de woonstee had bereikt viel hij moe doch voldaan als een blok in de echtelijke sponde in slaap en droomde over George met zijn vele fazanten. Tijdens het opstellen van dit (te)-uitvoerige stuk proza met bijbehorende foto’s heeft opsteller dezer alle gebeurtenissen en indrukken weer als de dag van gisteren beleefd. Heel bijzonder en allen hiervoor veel dank verschuldigd.
Slot
