De oude bok Castor heeft zijn gewei geveegd en het veld geruimd
Wat het dan ook mag wezen, blijkbaar blijft de oude bok Castor, op de ene of andere manier, ons bezighouden. Ook deze avond zagen we hem weer, hij stond bij een grote struik ergens in het weiland van de Bennekomse Meent met zijn kop langs de takken te schuren en in het licht van de avondzon was het blanke gewei duidelijk zichtbaar. De afstand was eigenlijk net een beetje te groot, om de enden goed te kunnen tellen. Bij de lange stang aan de linkerkant, konden we wel nog wat kleine puntjes zichtbaar, die nog overgebleven waren, voor de rest was het één lange en gladde geweistang.
Duidelijk teruggezet
Toen hij even later om de struik heengelopen was, konden we de rechterkant bekijken, hoewel het niet meeviel, zagen we dat bij deze stang nog steeds het abnormale onderstuk aanwezig was. Vanaf de dakrozen was deze stang extra dik en telden we aan deze stang totaal drie flinke enden, dus had hij duidelijk teruggezet, want vorig jaar had hij aan die kant vier enden in totaal. De bok gaat door om ook aan deze kant van de struik zijn territorium af te bakenen.
Donkere gedaante
Als Castor het open veld op komt lopen en hij lekker van het gras wil gaan smullen, kijkt hij ineens op en ziet mij staan, een blaffend geluid is het gevolg, maar hij gaat er niet vandoor. Blijkbaar heeft hij een donkere gedaante ontdekt, in plaats van ene Louis Fraanje en dat lijkt mij ook de beste verklaring voor zijn reactie. De afstand is te groot voor hem om mij duidelijk en scherp te kunnen zien, omdat ik minstens zo’n 30 tot 40 meter van hem verwijderd ben.
Abnormale koptooi
Als hij dan na een tijdje weer verder gaat met de maaltijd, kan ik heel mooi het gewei nog eens goed bekijken en ben ik toch weer onder de indruk van zijn ‘abnormale’ koptooi. Deze bok heeft gewoonweg iets bijzonders, iets opvallends en mede de vele ontmoetingen met hem door de jaren, heeft het een soort van band geschapen.
Onrustig gedrag
Langzaam maar zeker verdwijnt de zon achter de horizon en komt de schemering aangeslopen, maar we merken dat Castor nu steeds vaker achterom staat te kijken. Regelmatig gaat zijn kop omhoog en tuurt hij in de richting van het elzenbosje, blijkbaar vertrouwd hij het niet. Zou Matador hem dan toch weer verslagen hebben en zou dat de reden kunnen zijn van dit onrustige gedrag?
De koning onttroond
Het licht wordt steeds minder en ik besluit om eventueel de rest te filmen, geen verkeerde gedachte, want nog maar nauwelijks heb ik Castor goed in beeld, of zie ik ineens zijn kop omhoog gaan en verschrikt gaat hij er – als door een wesp gestoken – vandoor. en zie ik even later van rechts de bok Matador aankomen. In volle vaart vliegt deze aan mijn lens voorbij en binnen de kortste keren is Castor in geen velden of wegen meer te bekennen. Vanwege het weinige licht is de kwaliteit van de film wat minder, desondanks is het de moeite waard.
Als Matador in de gaten krijgt dat hij Castor nu een flink eind heeft verjaagd, gaat hij met zijn kop staan schuren langs een heiningpaal op de grens van zijn territorium, Met andere woorden, gewoon even aangeven dat dit jouw gebied nu is en dat je daar geen ander zult tolereren. Dus… de overwinning van Castor, die wij de vorige keer zagen, was maar van korte duur en hiermee zal hij genoegen moeten nemen. Na enig zoeken, zien we hem bij een kleine rietkraag staan, de kapitale Castor van weleer, de koning van het Rauwe Veld is nu onttroond!
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 18
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje: (Onze excuses voor de beeldkwaliteit.)