Onverwacht ‘oog in oog’ met Hubertus
Na het middageten hebben we nog even een rondje over de Hoge Veluwe gemaakt, het was redelijk weer en het zonnetje kwam gedurig tevoorschijn. Over de Kronkelweg gereden en ergens aan de weg, onze auto geparkeerd. Het plan was om daar in de omgeving een flinke wandeling te gaan maken en… wat denk je? Wat niemand eigenlijk had verwacht, staan we plotseling ‘oog in oog’ met Hubertus, die daar vanuit een dal naar boven wilde lopen.
Daar kwam Hubertus onze kant op lopen en stonden we ‘oog in oog’ – Foto: ©Florus van den Berg
Vaste ritueel
Een rare gewaarwording, want wij dachten de vorige keer al, dat hij weer naar zijn oude ‘stekje’ zou gaan, maar Louis had hem afgelopen zaterdag heel even in de buurt van het Zwarte Veld gezien. Hij had – ondanks het harde licht – toch een paar foto’s gemaakt en daarna was Hubertus aardig snel weer de dekking ingetrokken. Maar… nu had hij dus toch zijn vaste ‘ritueel’ – zoals voorgaande jaren – weer opgepakt en zijn eventuele oude stekje weer opgezocht..
Het hert ging rustig door met eten en trok zich niets van ons aan – Foto: ©Florus van den Berg
Zijn nieuwe gewei telt inmiddels al 8 enden – Foto: ©Florus van den Berg
10 enden
We konden hem op ons gemakje bekijken, want – zoals gewoonlijk – trok hij zich helemaal niks van ons aan en ging rustig door met eten. Het mooiste van alles was natuurlijk, dat we tijdens het grazen van Hubertus, nu ook heel goed zijn nieuwe gewei konden bewonderen. Het is alweer aardig aan het groeien, want de vorige keer waren er nog maar 6 enden zichtbaar. Inmiddels is hij alweer bij de middentak aangeland en telt het gewei 8 enden in totaal. Tjonge, wat gaat zoiets toch snel zo’n nieuw gewei, heel bijzonder is zoiets ieder jaar weer.
Het lijkt nu net of hij even wil poseren – Foto: ©Florus van den Berg
Even poseren
Hubertus houdt ons ongemerkt toch wel in de gaten, hij is door de jaren heen natuurlijk best wel wat gewend, maar hij is niet gek. Hij kent z’n pappenheimers heus wel en van ons heeft hij geen kwaad te dulden en van onze vrienden ook niet, maar… zekerheid voor alles. Op een gegeven ogenblik bleef hij even staan en leek het wel of hij even voor ons wilde poseren, we hebben enkele mooie opnamen van hem gemaakt en hebben hem vervolgens weer met rust gelaten. We blijven hem en de groei van zijn nieuwe gewei volgen.
