Een avontuur waar durf voor nodig is!
Het onderstaande verhaal heb ik eerder geschreven in ons kwartaalblad “De Veluwenaar” van juli 1998, het is en blijft een mooi verhaal en daarom heeft de redactie besloten, om het ook op onze weblog te publiceren.
Op vrijdagmiddag 1 mei 1998 ontmoette ik langs de weg bij de “Woeste Hoeve”, het Franse echtpaar Laurent Cuenot(28) en Gudule le Pichon(30) samen met hun zeventien maanden oude dochtertje Lola. Het jonge gezinnetje maakte, samen met paard, woonwagen en hond, een rondreis door Europa, die alles bij elkaar zo’n vier à vijf jaar zou gaan duren.
Op 5 mei 1997 zijn ze vertrokken vanuit de thuishaven Les Sables-d’Olonne aan de Franse westkust. Een avontuur waar durf voor nodig is.
Daar stond een paard te grazen en daarachter een woonwagen – Foto: ©Louis Fraanje
Een idylle
Op de hoek, waar de Woeste Hoefweg uitkomt op de Oude Arnhemseweg, op steenworp afstand van de eeuwenoude herberg de “Woeste Hoeve”, stond op een open plek een woonwagen. Enkele meters er vanaf liep heel vredig een paard te grazen. Een idylle die je echt niet verwacht in deze gejaagde tijd. Ja, vroeger zag je dat wel meer, neem bijvoorbeeld zigeuners, die van stad tot stad en van dorp naar dorp trokken, maar nu… in 1998?
Gezellig aan de koffie
De route staat aangegeven op de zijkant van de woonwagen – Foto: ©Louis Fraanje
Mijn nieuwsgierigheid trok mij naar deze plek. Ik parkeerde mijn auto en liep naar de voorzijde van de woonwagen, stapte het trapje op en klopte aan.
Een jonge man deed open en nodigde mij binnen en voordat ik het goed en wel besefte, zat ik gezellig aan de koffie met het jonge stel.
Gelukkig voor mij, spraken ze redelijk Engels, want Frans is zeker niet mijn sterkste kant, hoewel mijn voorouders uit de Elzas komen.
Oude droom
“Het was een oude droom van ons”, zegt Laurant Cuenot, als ik hem naar de beweegreden van deze avontuurlijke onderneming vraag.
“Tijdens vakantiereizen heb je geen tijd om mensen te bezoeken en de inwoners van een land beter te leren kennen. Dan moet het snel, snel en nog eens snel. Wij willen graag weten hoe de mensen in de verschillende landen leven. Wanneer je op deze manier reist, kom je gemakkelijk met mensen in contact. Het is redelijk comfortabel – ook voor dochtertje Lola – en het hoeft niet veel te kosten en je hebt je huis bij je”.
De geel-groene woonwagen in de buurt van de “Woeste Hoeve” – Foto: ©Louis Fraanje
Hovenier
Cuenot vertelde dat hij van beroep hovenier is en in Frankrijk een eigen bedrijf had. Waarop zijn vrouw Gudule zich in het gesprek mengde: “Het werd steeds drukker en wilde Laurent doorgaan dan moest hij extra mensen aannemen. Dan hadden we deze reis niet meer kunnen maken. Het was natuurlijk wel moeilijk voor hem, want hij heeft de zaak in vier jaar tijd opgebouwd en moest zijn klanten nu laten zitten”.
Zo stapte ik binnen in de woonwagen – Foto: ©Louis Fraanje
Dierenarts
Gudule Le Pichon gaf zelf ook haar baan als dierenarts op, om deze droom werkelijkheid te laten worden. “Dat was gemakkelijk, als ik het niet had gedaan, zou ik mij ongelukkig hebben gevoeld. De achterblijvers in Frankrijk – familie en vrienden – zeiden wel dat we gek waren om zomaar alles op te geven. Vooral onze ouders hebben er moeite mee”.
Het jonge gezin woonde in een oud huurhuis in Les Sables d’Olonne, maar dat is opgezegd. Ze verkochten hun auto en van de opbrengst werd een woonwagen aangeschaft. Als ze straks na hun reis weer terugkomen in Frankrijk, moeten ze weer van voren af aan beginnen.
Esperanto
Een half jaar voordat Gudule en Laurent in mei 1997 vertrokken, zijn ze ‘Esperanto’ (een nieuw soort taal) gaan leren.
“Op een gegeven moment woonden we een lezing bij van landgenoten die acht jaar lang door de wereld gereisd hadden met behulp van ‘Esperanto’.
We dachten ‘dat is een gemakkelijke taal om met anderen te communiceren’, dus hebben we het geleerd.
We spreken het nu al veel beter, dan bijvoorbeeld Engels”, zegt Laurent.
De kleine Lola was helemaal weg van het boekje “Wildspeuren op de Veluwe” – Foto: ©Louis Fraanje
Kootwijkerzand
Ze reizen met verschillende gidsen, met adressen van Esperantisten en zijn met behulp van een Franse vriend bij een Esperantist in Noord-Holland terechtgekomen, dat was in januari. Daar hebben ze de winter doorgebracht en zijn daar begin april 1998 vertrokken. Via allerlei dorpen en steden, zijn ze op de Veluwe aangeland. Ermelo, Putten, Garderen en Kootwijk passeren de revue. Vooral het Kootwijkerzand heeft indruk op ze gemaakt. “Een onverwachte zandwoestijn, middenin Nederland is iets wat je niet dagelijks tegenkomt”, zegt Laurent.
Gudule aan de afwas bij het kleine aanrecht – Foto: ©Louis Fraanje
Druiven plukken
“We reizen zo’n vijftien tot twintig kilometer per dag en maximaal vijf dagen per week. Dat vinden wij genoeg voor ons paard Camille,” vertelt Gudule.
“Zo zijn we vanaf 5 mei vorig jaar via de vallei van de rivier de Loire en door Sologne – in de champagnestreek hebben we druiven geplukt – en via een grensovergang bij Lille naar België gereisd.
Daar ging het via Oostende, Brugge en Gent naar Antwerpen. Onderweg hebben we ook nog enkele Esperantisten bezocht.
Ten zuiden van Breda bij Castelre kwamen we over de Nederlandse grens, er was daar niets anders dan een café.”
Laurent Cuenot en Gudule Le Pichon, met hun dochtertje Lola en de hond – Foto:© Louis Fraanje
Voor de boeg
Laurent Cuenot spreidde een grote kaart van Europa op tafel uit en daarop was via een blauwe lijn de route te volgen, die ze de komende jaren nog voor de boeg hadden. Na Nederland wilden ze via Duitsland, Denemarken en Zweden, per schip naar Polen, Tsjechië, Hongarije, Bulgarije, Turkije, en Griekenland, dan per boot naar Italië en tenslotte weer terug naar Frankrijk. “En… als we nog genoeg energie en moed over hebben, gaan we ook naar Spanje en Portugal”, zegt hij.
Lees ook: Franse ‘globetrotters’ op de Veluwe – Deel 2 – Slot
