Jeugdherinneringen
Het is ook een beetje nostalgie natuurlijk, om op een zonnige zondagmiddag door het Schaffelaarsebos in Barneveld te wandelen en misschien is het woord ‘bos’ ook wel heel veel gezegd, want hier is ‘park’ misschien meer op zijn plaats. Maar dat interesseert ons helemaal niet, want hier liggen onze jeugdherinneringen en als kind dan wist je niet beter of we gingen naar het Schaffelaarsebos. Het lag op steenworp afstand van ons ouderlijk huis in de Nieuwstraat en onze tuin stelde niets voor, daar was je zo op uitgekeken. We hebben als kind en ook in onze ‘tienertijd’ heel veel voetstappen en sporen achtergelaten in dit bos, vandaar dus die innige band.
Een schitterend doorkijkje met de eenden in het Schaffelaarsebos – Foto: ©Louis Fraanje
Rustig en vredig
Net voorbij de waterval, een kleine doorgang voor het water tussen twee muurtjes, zagen we twee wilde eenden, allebei op één poot op een omgevallen boomtak staan. Een schitterend doorkijkje, met in het midden twee mooi gekleurde woerden(mannetjes), die… door het lage zonlicht nog eens extra benadrukt werden. Zo rustig en vredig als ze daar nu stonden, zo ruig en onbehouwen kunnen ze soms tekeer gaan tijdens het liefdesspel met de vrouwtjes.
De mooi gekleurde woerden op de boomtak in het water – Foto: ©Louis Fraanje
Honden en reeën
Als Fransien en ik weer verder wandelen, horen we opeens een luid gekwaak en als we achterom kijken zien we beide eenden in paniek het luchtruim kiezen. Blijkbaar geschrokken voor een wat te enthousiaste hond, die te dicht in de buurt van hun ‘hangplekje’ was gekomen. Vergeleken bij vroeger, lopen er nu heel wat honden in het bos, vandaar ook dat jaren geleden de reeën naar elders zijn vertrokken, helaas het zij zo. Wat we nu wel even heel mooi konden bewonderen bij het opstijgen van de eenden, was de prachtige tekening van hun kleurrijke vleugels.
Tijdens de vlucht zie je de mooie tekening op de vleugels – Foto: ©Louis Fraanje
Hele opgaaf
Aangekomen bij de Kom, een deel van de vijver onderaan de Theekoepel, werd ons oog getrokken naar een eendengezinnetje, dat daar vrolijk ronddobberde op het water. Moeder eend probeerde al kwakend haar pullen (kleintjes) bij elkaar te houden en in de gauwigheid telden wij er zo’n tien stuks bij elkaar. Een hele opgaaf voor haar en niet alleen om ze bij elkaar te houden, maar ook om ze groot te brengen, want overal loert het gevaar.
Moeder eend met haar kleintjes en het waterhoentje…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Zo passeren ze gezamenlijk het nest met de meerkoet – Foto: ©Louis Fraanje
Ontdekkingstocht
Daarnaast is het tegelijkertijd ook een beetje een ontdekkingstocht en leren ze de andere watervogels kennen, zoals de meerkoet en het nest met een waterhoentje, eigenlijk net zo als bij ons, toen wij klein waren. Dan gingen we met moeder naar het bos en liet ze ons ook van alles zien en vertelde zij er over, dan genoten we met volle teugen. Dan waakte ze ook als een moederkloek over haar kleintjes. Dan klonk het menigmaal: “Niet te dicht bij het water, kijk goed uit en… denk er om, niet te ver het bos in!” Een bezorgde moeder, maar ook – als dochter van een boswachter – was zij hier helemaal in haar element, dat kon je aan alles merken, Dat kleine stukje natuur zo dichtbij huis, waar we met z’n allen zo enorm van konden genieten!
Wordt vervolgd…
