Opa

Een beeld uit het leven gegrepen…

Op 15 maart 2016 liep ik samen met mijn 7 jarige kleinzoon James te dwalen door de Landschappentuin op de Hoge Veluwe, de kleine jongen keek zijn ogen uit en luisterde naar  de verhalen van zijn opa.
Tussen de verhalen door, kwamen er allerlei vragen, die opa wel zou kunnen beantwoorden, want die liep al zo vele jaren in bos en veld en voor die kleine jongen was zijn opa toch die grote held.
Een mooie herinnering, die ik heb proberen samen te vatten in het onderstaande gedicht.

Opa en zijn kleinzoon aan de wandel op de Veluwe – Foto: ©Fransien Fraanje

“Opa en kind”

Van kind naar opa is een hele ervaring,
van opa naar kind een openbaring.
Onze haren kleuren langzaam grijzer,
en door de jaren worden we wat wijzer.

Zo is het al eeuwenlang gegaan,
maar wie zal het ooit kunnen verstaan.
De jaren vlieden als een schaduw heen,
en hoelang… dat weet Hij alleen.

Lopend met die kleine jongen door het bos,
herten en zwijnen speuren of misschien een vos.
Een ieder zo met zijn eigen gedachten,
wat kan een mens nog meer verwachten?

Opa worden door de ogen van een kind,
het allermooiste wat ik hier op aarde vind.
Zo samen dwalend door bos en veld,
is opa echt zijn grote held.

Tekst: ©Louis Fraanje