Nog twee achterblijvers op het nest
Maandag 15 mei j.l. moest ik eerst ‘morgens even langs de dokter, om daarna regelrecht naar ons ‘stekkie’ te karren om toch maar niet het ‘ultieme’ moment te missen. Tegen de klok van tienen waren we weer ter plekke, waar inmiddels onze trouwe natuurvriend en woudloper Ton Heekelaar al vanaf acht uur op post zat. Gelukkig kon hij me vertellen dat de twee achtergebleven jongen nog op het nest zaten.
Terwijl we zo samen genoten van het zwarte spechten schouwspel in en om de boom, werden – over en weer – oude herinneringen opgehaald. Tussen de coulissen van het hoge beukenbos, waar de natuur het hoogste woord heeft, krijgt zo’n gesprek – van natuurvrienden onder elkaar – nog eens een extra ‘dimensie’. Het zijn de ‘gouden’ uren in het leven van ‘gelijkgestemden’, die nooit uitgepraat raken over de wonderen der natuur en alles er omheen!
Het jonge spechtenvrouwtje zit steeds vooraan in het gat – Foto: ©Louis Fraanje
Niet onder uit
Zo rond het middaguur kwamen Dinant en Willy van Weij de gelederen versterken en na wat heen en weer gepraat te hebben, richtten wij onze aandacht weer op het spechtennest. Helaas… moest ik die middag naar Lunteren voor een vergadering en hoewel ik vreselijk de pest aan vergaderen heb, kon ik er – helaas – niet onderuit. Mede ook, omdat we druk bezig zijn voor de Jac. Gazenbeek expositie, die – bij gezondheid – op 2 juni geopend gaat worden en drie maanden lang te zien zal zijn in Museum Lunteren. Affijn, om half twee als een speer naar Lunteren en ondertussen maar hopen dat het tweede jong er in tussentijd niet uitkomt.
Blijkbaar durft ze op dit moment de grote sprong nog niet te wagen – Foto: ©Louis Fraanje
Belevenissen delen
Helaas, ook deze keer greep ik er weer net naast, want toen ik zo om en nabij de klok van vieren weer retour was bij de zwarte spechten, was ook nummer twee uitgevlogen. Ontzettend jammer natuurlijk, maar… het is helaas niet anders, gelukkig had Dinant de sprong op film vastgelegd en Ton op foto, dus kon ik het allemaal heel mooi terugzien. Om zulke mooie belevenissen met elkaar te kunnen delen, dat is toch schitterend, die moet je koesteren want daar wordt je als mens toch super-gelukkig van!
Het ‘ultieme moment’ het tweede jong vliegt uit het nest – Foto: ©Ton Heekelaar
********************************************************************************************************************************Dinsdag 16 mei
Er was nog één jonge specht in het nest aanwezig en moest ik toch maar weer een poging wagen, dus toog ik vroeg in de morgen naar het ‘stekkie’ met de zwarte spechten. Er zaten slechts twee natuurfotografen aanwezig, die ook graag deze laatste landing mee wilden maken. Maar… het zou vandaag – voor de zoveelste keer – anders lopen, dan verwacht en ook heel spannend, want na enkele uren gepost te hebben, gebeurde er iets heel onverwachts. Namelijk, het jong wat gisteren was uitgevlogen, zat plotseling – op nog geen drie meter afstand – van ons verwijderd, op de grond in het gras. Het leek wel of hij uit de lucht was komen vallen, dat was ook bijna het geval, maar niet uit de lucht, maar uit de boom naast ons.
De jonge specht zat op nog geen drie meter afstand – Foto: ©Louis Fraanje
Een muis
Zo zat hij daar een hele tijd en ondertussen arriveerde ook Dinant en Willy van Weij, die ook met volle teugen konden meegenieten van het spectaculaire schouwspel. En… het zou nog mooier worden, want toen de jonge specht zich in de richting van de betreffende boom had begeven, bleek zich daar ook net de woning van een rosse woelmuis te bevinden. Toen deze om de hoek kwam kijken, keek hij wel heel verbaast bij het zien van de specht daar vlak voor zijn deur.
De rosse woelmuis ‘oog in oog’ met de jonge specht – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Ook nu weer moest ik – wegens verplichtingen elders – vroegtijdig weg en kon ik niet langer blijven, maar het schitterende tafereel van de jonge specht en de muis, maakte alles weer goed. Het was een prachtige foto-expeditie die ik voor geen goud had willen missen en ik weet zeker dat ik ook namens Dinant en Willy van Weij en mijn natuurvriend Ton Heekelaar spreek, want ook zij hebben er ontzettend veel energie en geduld ingestoken en daarnaast natuurlijk ook met volle teugen genoten. En… zo kwam ook hier weer een einde aan. De volgende dag ben ik nog even wezen kijken, maar toen waren alle vogels inmiddels gevlogen!
Beide natuurfotografen Dinant en Willy van Weij…
…tijdens de foto-expeditie – Foto’s: ©Louis Fraanje
___________________________________________________________________________________________
Bekijk hier het filmpje met de muis en het uitvliegen, gemaakt door Dinant van Weij:
