De wens is de vader van de gedachte…
En… nou, wat denk je? Toen het uiteindelijk weer helemaal stil was geworden en er van het groepje wandelaars niets meer te horen of te zien was, kwam er heel voorzichtig beweging in de dekking. Als eerste kwam de geit tevoorschijn, keek eens goed om zich heen of alles echt veilig was en sprong daarna tussen de heiningdraad door weer het weiland in. Bijna direct gevolgd door de kleine, die nu wat voorzichtiger was geworden en dicht in de buurt van de reegeit bleef.
Als eerste kwam de reegeit tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Witte vlekken
De wens is de vader van de gedachte, is een uitspraak, die je vaak hoort, maar… in mijn geval is die ‘wens’ dus uitgekomen, want… wat ik gehoopt had, blijkt nu waarheid te zijn geworden..Het is een schitterend gezicht, om het reekalf daar op het hogere stuk in de bosrand te zien staan. Dan zie je pas duidelijk, dat de witte vlekken al zo goed als verdwenen zijn, dan merk je pas dat in de praktijk de dingen vaak anders gaan, dan in de boeken beschreven wordt. Daarin lees ik, dat het kalf pas na zes maanden, deze witte vlekken op zijn/haar vacht verliest. Nou… ik kan het mis hebben, maar volgens mij is dit kalf nauwelijks zes weken oud!
Bijna direct daarna zien we de kleine, die het voorbeeld volgt – Foto: ©Louis Fraanje
Ingevallen flanken
Als dan even later het kalf achter de moeder staat en ze beiden een moment mijn kant op kijken, krijg ik de kans om ze nog eens heel goed te bekijken en te vergelijken. Wat mij direct opvalt, zijn de ingevallen flanken van de geit, ook dat geeft mij op de overtuiging dat de bevalling echt nog niet zo heel erg lang geleden heeft plaatsgevonden. Maar… nogmaals, ik ben natuurlijk geen ‘deskundige’ en trek mijn conclusie aan de hand van wat ik in het veld zie gebeuren.
Voor een moment staan ze beiden mijn richting op te kijken – Foto: ©Louis Fraanje
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Verscholen in het hoge gras…
Natuurbeleving
Als je dan ziet, hoe het kalf beschutting zoekt bij de reegeit en ze elkaar likken, dan raakt zo’n natuurmoment je tot in het diepst van je ziel. Och… waar maakt een mens zich dan allemaal zo druk over, ik geniet deze avond met volle teugen, deze ‘momenten’ zijn mij meer waard, dan al die discussies bij elkaar. Ik hecht meer waarde aan de uitspraak van mijn oude leermeesters, dat de natuur ‘onberekenbaar’ is en blijft. Daar houden we het maar op, dan komt de ‘natuurbeleving’ op de eerste plaats en is het voor mij dubbel genieten, omdat ik hier al van mijn kindertijd af heb rond gezworven.
Een teder ‘natuurmoment’ dat je raakt tot in het diepst van je ziel – Foto: ©Louis Fraanje
Grote en kleine dingen
De volgende dag vrijdag 2 mei hebben we de opening van onze prachtige foto-expositie, het is – letterlijk en figuurlijk – een zonovergoten dag geworden, met familie, vrienden en kennissen. Veelal mensen, die het liefste ‘buiten’ zijn, maar toch tijd vrij hadden gemaakt om samen met ons dit heugelijke feit te vieren. Deze heerlijke gedachte, stemt mij gerust en maakt me innerlijk blij en dankbaar tegelijk, dat zijn de kleine dingen in het leven, die op zo’n dag GROOT in beeld gebracht worden. Oude liefde roest niet, maar geeft het leven zin!
Een leven lang ‘oog in oog met het wild’ – Foto: ©Louis Fraanje
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
