Op vossenjacht met de camera…
Een tijdje geleden was ik weer eens op bezoek bij mijn oude vriend de boswachter, diezelfde avond was er nog een goede kennis van hem, die ook in het groene ambacht zat. Het was weer ouderwets gezellig en zo raakten we in gesprek, waarbij de natuur en het wild, de hoofdrol vervulden.
Zo vertelde die kennis, dat er niet ver bij hem uit de buurt een vossenburcht zat met twee jongen er op, misschien niet zoveel deze keer, want er hebben ook weleens zes tot acht jongen op gezeten. Maar… als ik ze een keer wilde zien, dan moest ik het maar even zeggen, dan zouden we samen gaan kijken. Op één voorwaarde, dat ik het niet verder zou vertellen, want dan stond binnen de kortste keren de hele boel op stelten. Een verhaaltje over schrijven, zonder plaatsaanduiding, was geen probleem.
Een nieuwsgierige jonge vos kijkt over de rand van de boomstam – Foto: ©Louis Fraanje
Op pad
Nou… zo’n aanbod laat je niet aan je neus voorbij gaan en we spraken af, dat we er de volgende avond samen heen zouden gaan. Dat gebeurde en gewapend met de camera etc. gingen we dus op pad. Na een flinke wandeling door het bos, waren we eindelijk op de plaats van bestemming. Hij wees onder de laaghangende takken van de bomen door, naar een omgevallen boomstam. Daarachter was het hol, maar dat kon je vanaf onze kijkplek net niet zien. Rustig afwachten op de dingen die komen gaan, is dan het beste devies en… wat denk je? Daar kwam na enige tijd een klein kopje achter de boomstam vandaan en keek heel nieuwsgierig in onze richting.
Iets verderop was de andere aan het spelen – Foto: ©Louis Fraanje
Geduldig wachten
Een eindje verderop ontdekten we het tweede vosje, die zat daar heel op zijn gemak om zich heen te koekeloeren. Op een gegeven moment had hij iets te pakken, ik kon niet goed zien wat het was en hij ging er ook mee achter een boom zitten. Maar… na verloop van tijd kroop hij laag over de grond weer achter de omgevallen boom. Daar was ook de ingang van het hol, maar voor ons dus onzichtbaar en dichterbij konden we niet komen, dus geduldig wachten was in dit geval de beste optie. Als je dat niet hebt, kun je beter thuisblijven, want de uren verstrijken soms zonder dat er iets gebeurd, maar die tijd wordt opgevuld om al fluisterend ervaringen en herinneringen uit te wisselen, want over de natuur raak je nooit uitgepraat.
Zo zaten ze af en toe, gezamelijk ons aan te kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Komisch tafereel
Het was die zaterdag middag en avond zonnig weer en hoewel dat erg lekker aanvoelde in deze tijd van het jaar, was dat voor een mooie foto maken wat minder gunstig. Keihard licht dus, maar met wat kunst en vliegwerk, voor wat betreft de belichting etc. lukte het uiteindelijk toch wel om er iets van te maken. Vooral toen ze op een gegeven moment, samen naast elkaar ons aan gingen zitten kijken, dat was echt een heel komisch tafereel, dat kun je denken. Wat fantastisch om dit mee te mogen maken, daar kun je uren naar kijken, zoiets verveeld nooit!
Heel voorzichtig keken ze om beurten over de rand heen – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Om en om zakten ze dan af en toe heel voorzichtig naar beneden, om even later dan toch weer te voorschijn te komen en nieuwsgierig over de rand van de omgevallen boomstam in onze richting te loeren. Zo hebben we daar samen een uurtje of drie ‘oog in oog’ gezeten en genoten van de capriolen van die twee jonge vossen, die volgens hem… ongeveer zes weken oud moesten zijn. Zoiets vindt je dan zomaar ergens op de Veluwe, daar hoeven je dus echt niet de halve wereld voor rond te reizen, dit is natuur in eigen land in ‘optima forma’!
Vossen-weetjes
Oog in oog – Foto: ©Louis Fraanje
Na elf tot veertien dagen gaan hun ogen open en de eerste maand zijn de ogen blauw van kleur, maar later worden ze bruin. Als de welpen vier weken oud zijn, groeien de neus en oren snel, en komt er een rossige glans over de vacht. Ze eten rond deze tijd hun eerste vaste voedsel. Na zes weken worden de welpen gespeend en na zeven tot acht weken hebben ze het volledige melkgebit.
Na zes maanden zijn jonge vossen op het oog niet meer te onderscheiden van volwassen dieren. Tegen de herfst zijn de jongen volwassen en gaan ze een eigen territorium zoeken. Na tien maanden zijn ze geslachtsrijp.
Ondertussen heb ik nog geprobeerd om een klein stukje te filmen, maar toen was het tweede vosje inmiddels weer naar binnen in het hol gekropen.
___________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
